Verhalen en Gedichten

60? 60! - Still crazy after all those years…

Notities van Peter Heerens, bouwjaar 1947

 

Vanuit het hoge noorden kom ik over de grote rivieren met mijn familie naar het zuiden toe in de tijd dat dit deel van Nederland is dichtgeplakt met krantenpapier, gemengd zwemmen verboden is, en onze buurjongen mij vertelt dat ik een heiden ben omdat ik op Zondag niet naar de kerk ga. Ik ga naar de 5de klas van de Nutsschool in de Schoenmakersstraat in Woensel en wordt lid van PSV Zwemmen. Eindhoven staat op het punt te veranderen met de sluiting van Philips Hilversum en de komst van vers bloed. Het is de tijd waarin knappe jongens in Brabant naar de missie gaan, meiden het klooster in, en iedere dag om 12 uur alle klokken van de kerktorens beieren.

Met “Kom van dat dak af” opent Peter Koelewijn de jaren 60 en in de eerste helft van die jaren zwem hard ik: In 1963 krijg ik de Kwaaitaal Zuil, in dat zelfde jaar word ik nationaal kampioen 100 meter schoolslag 14-15 jaar, en in 1966 maak ik deel uit van de ploeg die deelneemt aan de eerste Koninkrijksspelen in Paramaribo, Suriname. In dat jaar doe ik ook mijn eindexamen HBS-B aan het GLE op het Wilhelminaplein.

Het begin van de jaren 60 – dat zijn opwindende tijden: The Beatles met "A Hard Days‟ Night", "Uitlaat" met Wim de Bie and Kees van Kooten, Hitweek met Willem de Ridder, het huwelijk van Beatrix (“Klaas komt…"), de VPRO met "Hoepla" en Phil Bloom bloot op de buis, en Bob Dylan gaat elektrisch on the road met The Band.

Hard werken op school, hard trainen in het water, de geur van chloor, de tranende ogen, en de lange uren te water in de IJzeren Man en in het Sportfondsenbad zijn herinneringen die weer boven komen. Zwemmen in de IJzeren Man in ijskoud water, het Sportfondsenbad in water met te veel chloor, tussen de uren na schooltijd, en op zaterdagochtenden heel vroeg voor schooltijd.

 

Zestig jaar PSV? Zestig jaar PSV! Nu in 2002: Still crazy after all those years 1): My Generation 2): Ik zwem met die snelle jongens en meiden zoals Christ van Lint, Dahlia Verbruggen, Arjen den Haan, Hans Fooy, Piet van Dongen, Toty Heukels, Corrie Verhoeven, Ans Tuip, Roely Strootman, en met Pa Brinkgreve en later Ada den Haan als uiterst bekwame en veeleisende trainers.

Na het GLE ga ik naar de HTS Bouwkunde in Den Bosch, waar ik af en toe een baantje mee zwem met Betty Heukels, die hard aan het trainen is met Rob Kerkhoven. Na mijn militaire dienst studeer ik aan de TH Delft. Momenteel woon ik twintig jaar in Amerika met mijn vrouw Linda en mijn zoon Melis Cornelis.

Voor Eindhoven werk ik aan ‘t Hool en het Winkelcentrum Woensel (Van den Broek & Bakema) en ontwerp ik de stedebouwkundige opzet voor Limbeek-Zuid (Inbo). In New York City werk ik aan de restauratie van Central Park, de renovatie van Co-op City, voor de Department of General Services, en aan de nieuwbouw voor JFKIAT / Terminal 4 in Kennedy Airport, waar mijn Nederlands zeer te pas komt met de groep van Schiphol Amsterdam. Vertrek vervolgens naar Dallas, Texas waar ik werk aan bouwprojecten in de USA, Duitsland, Engeland, en in de Pacific Rim.

Na mijn vertrek uit Eindhoven verruil ik het zwembad voor het droge met grote wandeltochten: Pieter‟s Pad in Nederland, South Downs in Engeland, West Highland Way in Schotland, Kungsleden in Zweeds Lapland, en in de Himalaya in Nepal. Het lopen en de voorbereiding met de zelfde intentie waarmee ik trainde voor de 50 en 100 meter schoolslag. In Amerika verruil ik de wandelschoenen voor de lange latten en ski ik in de Rocky Mountains, de Cascades Range, en de Appalachian Ridge.

Ergens in een verhuisdoos vol met kleren moet nog een witte PSV club sweater zitten met blauwe dolfijnen volgens een ontwerp van Hans Fooy. De ruime zware oranje badjas - een souvenir van Paramaribo - viel een paar jaar geleden uit elkaar van ouderdom en mijn piepkleine gele Speedo past niet meer.

Al die zwemmers waren snel in het water, maar sneller op de weg: Ab Lindemans met zijn zilveren Triumph, Hans Fooy op zijn witte Vespa,, Peter Brinkgreve in zijn groene Volvo, Renee Brinkgreve op zijn snelle Puch, Betty Heukels op haar zwarte Solex, Ada den Haan in haar grijze Deux Chevaux , Martin Swinkels op zijn supersnelle en ultra-lichte racefietsje, en ik op mijn solide zwarte Batavus herenfiets.

Wat heb ik momenteel in Dallas, Texas?: Drie gouden medailles - Nederlandse Kampioenschappen en Koninkrijksspelen, en een hoofd en hart vol goede herinneringen aan de stad Eindhoven, PSV Zwemmen, en aan al die snelle jongens en frisse meiden met wie ik zo hard zwom: Schoolslag met Arjen den Haan, Hans Fooy, en Martin Swinkels, de Heukels Sisters met Betty, Toty plus nummer drie wiens naam me is ontschoten, de Den Haan Brothers met Jules en Arjen, Piet Tecklenburg die de vlinderslag deed en regelmatig de grote zee opging, en Christ van Lint die met dat lange magere lijf ontzettend hard zwom.

60? 60! Van harte en met een hartelijke groet vanuit het land met cowboys, indianen, en grote sappige biefstukken aan iedereen die mij nog kent of herkent uit deze kort Amerikaanse notities, ”but I was so much older then, I‟m younger than that now.”3)

 

Voetnoten:

1. Paul Simon - Still crazy after all those years

2. The Who - My Generation

3. Bob Dylan - My Back Pages

6 Aug 06