Datum: 17-04-2007
Naam: Gerard Bruggink

Dit bouwsel (is het niet een overblijfsel van een eerdere St.Trudo kerk, dus echt heel oud) staat er echter wel degelijk nog. Een oud pad vanaf de achterzijde van de kerk, voorbij het kerkhof, leidt hier naartoe. Het bouwsel is inmiddels wel helemaal overwoekerd. Iets verder, tegen de schutting van de rolschaatsbaan, staat ook nog een oude Lourdesgrot.

Datum: 18-04-2007
Naam: Tiny van Dooremolen

Gerard vergist zich: het bouwsel in de tuin van de Trudokerk is niet van een eerdere kerk: die stond aan de overkant van de Strijpsestraat.
=== zie foto 849. (Red.) ===

Datum: 05-07-2010
Naam: Giovanni Hartogs

Zijn er nog foto's van die oude pastorietuin? Ik heb me laten vertellen dat die vroeger prachtig was, compleet met staties. Nu is er helaas niet meer van over dan een stukje verwilderd bos waarin ook een paar bijenkasten staan.

Datum: 07-07-2020
Naam: gerard strijards

Bij de foto's 51292, 51291 en 20201 staat enige kerkhistorische informatie over de "Kercke-ackers" en het "Kercke-woud", die kadastraal deel uitmaakten van de gronden waarover het dekenaat van Woensel mocht beschikken ten behoeve van de parochiekerk die onder patronage staat van Sint Petrus van de Heilige Stoel van Antiochië sedert, in ieder geval, 1402, maar vermoedelijk 1301. Verder staat daar hoe het kwam dat deze gronden nu net in Strijp lagen (omdat Strijp heel moeilijk toegankelijk was) en waartoe de opbrengsten van deze akkers en dat woud precies bestemd waren. Verder staat er dat dat woud nog rudimentair ter plaatse is, zij het dan via negentiende-eeuwse loofbomen. Die zijn herplant door de pastoors Brouwers, Van Griensven en Werners. Midden in deze toch redelijk geheimzinnige bosschages vindt men deze uiterst merkwaardige ruïne, waarvan Gerard Bruggink bij gissing memoreert, gelet op zijn commentaar hierboven, dat het een restant is van de middeleeuwse gothische koepelkerk die Strijp ooit had. De heer Tiny van Doorenmolen corrigeert dat. Dat kerkje, waarover Gerard het had, stond aan de overkant van de Strijpsestraat, een paar honderd meter noordoostelijk van de plaats van dit overwoekerde bouwsel. De merkwaardige ruïne op de foto hierboven is gemetseld door pastoor Fransiscus Werners samen met enige potige parochianen in 1936. Het is een fop-ruïne of folly. Werners gebruikte het sloopmateriaal dat vrijkwam van de huidige neogotische Trudo-basiliek toen daar langs het schip na de transeptarmen westwaarts weer een voortgezette kapellenkrans werd gemetseld: Werners gebruikte de arduinen montants en raamdorpels uit het kerklichaam van de Sint Trudokerk zoals opgericht door pastoor Petrus Maas en geconsacreerd in 1887, mét de toen gebakken stenen, vervaardigd via een bakoven op de bouwplaats. Werners wilde laten zien dat hij een groot en vaardig bouwkundige was, beter dan de stadsarchitect Louis Kooken, aan wie hij de herbouw van zijn inmiddels afgebrande en ingestorte parochiekerk moest overlaten van het Bossche bisdom, met wie Werners inmiddels ook weer bonje had gekregen. Werners beoogde inderdaad een oord te vervaardigen waardoor de toevallige bezoeker misleid zou worden en zou denken, te maken te hebben met het restant van een middeleeuwse koepelkerk. Werners wilde de suggestie vermaterialiseren dat Strijp een van de oudste bedehuizen had gehad van heel het oorspronkelijk prins-bisdom Luik. Want hij wilde nog steeds een "herbouw" van zo'n kerk. Die overigens vermoedelijk nooit bestaan heeft. Maar zeker weten doet men dat nooit. Strijp bezat inderdaad kerkmeubilair en monumentale ornamenten van hardsteen die wezen op een buitengewone rijkdom, die die van Woensel te boven ging. Zie: Woensel, een kerkgeschiedenis [van middeleeuws bestuurscentrum tot hedendaagse geloofsgemeenschap], voortgestuwd door vijftien eeuwen, Per omnia saecula saeculorum [door alle eeuwen der eeuwen], Uitgeverij Lineamentum, Amsterdam 2015, ISBN 978-908-238-1603. Deze publicatie geeft precies de kerkrechtelijke verhouding tussen Woensel, Strijp en Eindhoven weer. Ze is te verkrijgen bij het parochiecentrum Woensel bij de Sint Petruskerk aan de Kloosterdreef. In de Strijpse pastorietuin hééft een reeks kruiswegstaties gestaan. Die tuin is een tijd een soort parkeerterrein geweest ten behoeve van een makelaarskantoor dat de gebouwen van pastorie en kapelanie huurde. Er is toen de pastorale tuinarchitectuur geweld aan gedaan, sinds 1971. Toen werd de megaparochie Strijp opgericht, die nu weer is overgegaan in de nóg grotere Sint Joris-parochie. De bomen van het kercke-woud zijn nu sterk overwoekerd door klimop en lianendragende parasietplanten, waardoor het terreintje nauwelijks doordringbaar meer is. Het komt de mystiek van die plaats, geheimzinnig overwaasd door groen waar de zon nauwelijks meer in kan dóórschijnen, wel ten goede.