Datum: 23-12-2012
Naam: Gerard Strijards

Het gaat hier om een Heilig Hart-processie. Dat kan worden afgeleid uit de diashow. Men ziet daarin een bruidje -- dus een meisje dat een witte jurk draagt ter teken van haar volstrekte onschuld met een kroontje op het hoofd -- dat op een draagkussen dat Heilig Hart van Jezus toont, vlak voor het baldakijn, waaronder Pastoor Werners, die de monstrans draagt met daarin de grote priesterhostie, het lichaam van Christus. Dit Allerheiligste wordt aanstonds uitgestald op het Kerkhof op een rustaltaar. Na de inleidende rituele gebeden wordt dan het "Tantum Ergo Sacramentum" door het verzamelde volk aangeheven, waarna bewieroking van de monstrans plaats vindt. Daarna volgt de zegening met de monstrans. "Tantum Ergo" zijn de beginwoorden van een lied, dat ook ik, als wierookdrager, ontelbare keren in dergelijke processies heb aangeheven. Dus als onmondig misdienaartje. De Latijnse tekst zal ik de lezer besparen, maar de eerste zin van deze slepende melodie luidt: "Tantum ergo, sacramentum, veneremur cernui: et antiquum documentum novo cedat ritui." De vertaling conform de versvorm van Guido Gezelle is: "Eren wij dan diep gebogen, dit zo heilig sacrament; d'oude schaduw zij vervlogen en in dit nieuw geheim voleind". Nu begrepen de ingevoerde misdienaartjes al niets van deze tekst en zij zongen de voor hen meer begrijpelijke Nederlandse variant "Tante Marga, zak met centen, vraag aan oom Lowie: voor antieke dooie mensen, mooie benen zie je hier." Het klonk zeer bevredigend en paste in de officiële ritmiek van de zang. Ik was zeer devoot en zong vol overgave deze tekst totdat de koster, die scherp luisterend naderbij gekomen was, mij plots een fikse klap om de oren gaf. Dit was de eerste schok aan mijn religieuze levensbeschouwing toegebracht door een volwassene. Ik ben er nooit meer helemaal van hersteld. Ik vrees dat zulks aan iedere godsdienst immanent is. Zo jaagt Gods grondpersoneel de dierbare gelovigen de Kerk uit.

Datum: 23-12-2012
Naam: Ger van der Palen

Tja, zo zongen wij tijdens de bedevaart naar Meerveldhoven i.p.v. "kinderen van Maria, zwaait de zegevaan" ---"kinderen..........zwaait er tegenaan". Van onschuld was geen sprake; we zorgden wel dat het niet tot verkeerde oren doordrong.

Datum: 23-12-2012
Naam: Gerard Strijards

De kinderen van de duisternis zijn, naar de zo tekenende openbaringstekst, altijd als sneller en gereder geweest dan de kinderen des lichts. Kijk overigens eens hoe ernstig de misdienertjes en bruidjes de hun toedachte onbegrijpelijke liturgische handelingen verrichtten. Het kind leeft in een heel andere wereld dan de volwassene. Die laatste speelt een rol in een plechtigheid, de eerste verkeert in een onzienlijke werkelijkheid waarin het zintuigelijke moeiteloos samenvalt met het bovenzinnelijke; zoals overigens, dat gaat in één moeite door, ook in het spelen van koiboitje, ivanhoe, stoeprandje butsen en knellen. Spanning, sensatie, zeker, maar er wordt niet bij gelachen. Dat deed je alleen als een van je collega-misdienertjes zich ongenadig brandde aan het wierooksvat en toch plechtig zwaaiend voort moest trekken in de liturgische parade. De Koster was overal en nergens. En liep op trijpen pantoffels.