Rechts de muur van het oude kerkhof met daar achter het zwarte pad, wat uitkwam bij Electrieker van Vlerken in de Frankrijkstraat. En links, de boom met onder de rouwasie, die staat voor de deur van de alom gevreesde tandarts Fizaan.

Tandarts Fizaan woonde toch aan de andere kant op de hoek die zie je nu niet maar die tandarts was onze schooltandarts.

De tandarts Dr.Fizaan woonde op het andere hoekje, hier niet op te zien. Hij was ook schooltandarts, maar je moest bij hem thuis komen als er iets te trekken of te boren was.

Ida, zie afb. 2997

In het linker hoekhuis woonde de familie De Mul, vader was vertegenwoordiger in leer en wij zagen hem iedere dag leren koeiehuiden in zijn, voor deze tijd, grote Mercedes laden.
Ik ben in De Wattstraat 51 in 1950 geboren en heb vanaf 1962 tot 1972 in het huis naast De Mul op nr.395 gewoond.
Tandarts Fizaan zat inderdaad op de andere hoek van de Wattstraat.

Wil van Hout heeft gelijk. Tandarts Fizaan woonde eerst hier op de hoek. Na de oorlog heeft hij een huis laten bouwen op de andere hoek. Hier was vroeger een grasveldje waar ik als kind heb gespeeld. In de oorlog is er een schuilkelder gebouwd. Ik ben kennelijk lang niet de enige die tandarts Fizaan zo'n nare kerel vond!

Tandarts Fizaan was eigenlijk geen nare kerel. Hij had alleen de vervelende gewoonte tanden te trekken en dat deed behoorlijk zeer. Ik was vriendin van zijn dochter Loes.

Ik woonde in de Wattstraat 44 en Dr. Fizaan was onze tandarts. Mijn moeder had 30 tanden in een keer bij hem laten trekken. Ik woon al sinds 1963 in de U.S.A.
Mooie herinneringen......

Aan de ene kant van de kerkhofmuur waren de scholen. Aan de andere kant bij de hoge populieren was de villa van Nagelkerke, Het 'Kattestraatje' of 'Zwarte pad' en dan het huis van mijn oma, Boschdijk 362, waar ik woonde. Ik moest zo dicht mogelijk langs de kerkhofmuur rechtstreeks naar huis lopen als de kleuterschool, waar ik op zat, uit ging. Op een dag was er net een auto tegen de muur van het oude kerkhof gereden toen ik mij daar naar huis spoedde. De muur lag er voor een groot gedeelte uit en is later met nieuwe rose stenen dichtgemetseld. Ik ging achter door het autoraam de vernielde auto in staan kijken en zag een treurig kijkende hond op de achterbank heen en weer springen en naar het raam komen om mij heel zielig aan te staren.
Vanaf de slaapkamer van mijn oma hadden we op bepaalde dagen in de week een gratis show van een stuntvlieger boven de huizen tegenover ons, kant van De Wattstraat. Het vliegtuig ging vrij steil de lucht in om zich in een pirouet naar beneden te laten vallen. 'Hij doet de dodenval' , zei mijn oma. Vlak boven de woningen trok het vliegtuigje weer op. Hij maakte ook buitelingen boven de huizen.
Achter het oude kerkhof en achter het huis van mijn oma waren velden tot aan de horizon. Daar speelden wij altijd met vriendjes uit de buurt.

Wij kenden tandarts Fizaan als "de beul van Woensel". Doodsbang waren we van hem. Mogelijk was het best een prima kerel. Nadat je als kind bij hem was geweest, kreeg je een door hem zelf gemaakt gipsen beeldje. Maar dat versterkte ons wantrouwen alleen maar. Veel later kreeg ik nog verkering met een nichtje van hem, uit Zuid-Limburg.