Ik geloof dat in dit gebouw de chemische jongens van de philitefabriek zaten.

In het lage gebouw links van SEH is gebouw SFO. Hierin zit nu PGE galvanische afdeling. Veel van hun werk bestaat uit verchromen, vernikkelen, anodiseren, beitsen, passiveren e.d.

Mari, uit die rotzooi kun je beter wegblijven. Mijn vader heeft vroeger bij afdeling Metaalwaren gewerkt met die spullen en kreeg er eczeem van.

Ik moet verder vertellen, verzilveren, vergulden, autokalytisch polijsten, ontvetten, zwarten.
En Ap, je moest daar inderdaad uitkijken, het leek mij altijd zeer ongezond werk. Ik heb veel inkoopbestellingen daar geplaatst in mijn Philips-carrière.

Dat het ongezond was, was ook te zien aan de mensen die daar werkten. In de periode dat ik bij PMF werkte op SEFF II dit kantoor lag boven de galvanisatie- en vernikkelinrichting. Hier op SEFF II zat Metaalwaren. Op SAN zat het onderdeel Philite. Als wij naar buiten gingen om naar de kantine te gaan, kwamen we ze tegen. Sommigen hadden gewoon een gele huidskleur. En de geur die daar hing. Smerig!

Mijn grootvader Wim van de Ven heeft daar jaren gewerkt aan de zinkstraat, als ik me niet vergis. Ik heb zelf die nieuwe afdeling meeverhuisd vanuit dit oude gebouw. Was zeer interessant werk maar het stonk daar erg naar zuur en dergelijke. Het zal ongeveer 20 jaar geleden zijn denk ik.

SEH is nu bijna helemaal afgebroken, alleen van de begane grond staat nog een klein deel overeind (onder een laag puin). Foto('s) volgen later.

Hoe konden ze bij de verkoop aan de huidige eigenaren een schone grond verklaring krijgen en overleggen? Elk galvanisch bedrijf heeft grote grondverontreigeningen.

Bij de Philite-fabriek kreeg het personeel extra melkbonnen. Dan konden ze er beter tegen, werd er gezegd.

Ook ik heb begin 60er jaren wel eens rondgestruind bij die galvaniseerinrichtingen. Er liep daar een man rond met een totaal verminkt gezicht. Hij was nl. een keer voorover in zo'n bak met galvanische zuren gevallen. Ikzelf werkte op de afdeling metaalwaren (stempelmakerij) b.g. van SAN of was het SKL?

Die man met dat totaal verminkte gezicht is niet voorover gevallen in zo'n bak met galvanische zuren. Deze man heeft z'n gezicht zwaar verminkt tijdens een aanval op het schip waarop hij voer tijdens WO II. Ik geloof dat het een Engelse matroos was. Dan nog even dit: galvanische zuren bestaan niet! Bovendien heb ik er 40 jaar gewerkt, ik ben niet geel, m'n gezicht ziet er nog goed uit en al die verhalen over dat gevaarlijke en vieze werk zijn fabels.

Galvanisatie is het opbrengen van metalen door elektriciteit. Maar dat er met gevaarlijke stoffen werd gewerkt, is een feit. Er werd vernikkeld, verchroomd en verzinkt. En soms werd er ook verguld. Dit gebeurde voor onderdelen die extra beschermd moesten worden of om de geleidingswaarde van het onderdeel te versterken. Er werd gewerkt met zwavelzuur, kaliumchloride, kaliumhydroxide en cyanidische oplosmiddelen. Niet voor niets is tegenwoordig het werken met deze stoffen onder strenge veiligheidsvoorwaarden. Men wist toen niet beter, maar nu zou het onmogelijk zijn op deze manier te werken.

Waarom willen mensen die niet chemisch onderlegd zijn toch de chemische nomenclatuur gebruiken en dan nog fout ook. Dat schept alleen maar verwarring en zet mensen op het verkeerde been.
Wat is er bv. mis met kaliumchloride en wat zijn in godsnaam cyanidische oplosmiddelen? Cyaniden zijn zouten van blauwzuur en zijn zeer giftig. Het zijn geen oplosmiddelen maar je kunt ze wel in water oplossen. Je krijgt dan een cyanidische oplossing die gebruikt voor voor elektrische geleiding in elektrolyten. Verder wordt het gebruikt in ontvettingsmiddelen. Natuurlijk zijn deze stoffen bij ondeskundig gebruik gevaarlijk. Maar om te stellen dat we dat in de jaren zestig niet wisten, is beslist niet waar. Honderd jaar geleden waren deze stoffen al bekend en werden ze gebruikt. Elk schoolkind dat een paar scheikundelessen heeft gevolgd kent deze stoffen en hun gevaren. Dat is nu zo en dat was in de jaren zestig ook zo.

Heer Goosen verklaar en leg dan uit met welke zuren de te behandelen producten werden behandeld? Heb bij Chroomwerk Nederland gewerkt en daar sprak de leiding toch echt van loogbaden. Heb ook bij DAF met cyanide gewerkt. Vanwaar al die waarschuwingen met doodshoofden? Loog is en blijft gevaarlijk, misschien niet zo gevaarlijk als veel mensen denken, maar toch.

Johan, de zuren die in de voorbehandeling worden gebruikt zijn vaak zwavelzuur, salpeterzuur etc. In verchroombaden zit chroomzuur en in nikkelbaden zit bv. zoutzuur en zwavelzuur. Veel belangrijker zijn natuurlijk de nikkelzouten, sulfaten en chlorides die er ook inzitten. Angst voor chemie is iets wat leken hebben. Als je goed bent geïnformeerd en geïnstrueerd dan hoef je geen angst te hebben omdat je weet waarmee je werkt en hoe je ermee moet omgaan. Zuren schrikken mensen vaak af. Dat is niet terecht. Vele andere stoffen zijn veel gevaarlijker en vaak verraderlijk. Loog is een oplossing van hydroxiden in water. Het is gevaarlijk voor de ogen en de huid. Met goede beschermingsmiddelen is er prima mee te werken. Waarschuwingssymbolen zijn verplicht. Doodshoofden staan voor giftig en voor basen en zuren zijn andere symbolen van toepassing.

Ik wil even reageren op de galvanieverhalen. Ik heb er 47 jaar gewerkt van 1961 tot en met 2008 en ik moet zeggen met alle plezier. Het stinken was in de beginjaren wel erg, maar dat werd met de jaren steeds beter. Of het nu zo ongezond was, kan ik niet zeggen. Ik ken diverse mensen die daar gewerkt hebben en nu al ver in de tachtig zijn. Er is zelfs nog een man van ruim 100 in leven. Ik heb in die 47 jaar ook maar weinig ernstige ongevallen meegemaakt. En ik heb er altijd een fijne tijd gehad. Maar ja, onbekend maakt onbemind.

De man met het verminkte gezicht waar iemand op reageerde heette Koos Maat. Ik heb enkele jaren met hem gewerkt aan de vernikkelautomaat. Dat was een van de eerste automaten voor vernikkelen, de Canning,

Zover ik weet, en ik heb van 1962 tot 1998 op SAI en II gewerkt, werd er op SEH gewerkt door grondstoffen te mengen waar dan o.a. printplaten van werden gemaakt. Wel weer in een ander gebouw op Strijp S, maken en werken met vele soorten lijm, maken en werken met rubber voor aandrijfsnaren, het onderzoeken en ontwikkelen van diverse soorten plastics, en er was een kunststoffenlaboratorium en een werkplaats.
Ook de directie met zijn staf zaten in dit gebouw.
De Galvanie waar met milieu onvriendelijke stoffen werd gewerkt is nog net op de foto te zien links onderaan. Op SA I en II, ook wel Philite genoemd, werd met bakeliet gewerkt.
Een weetje dat nog niet iedereen bekend is dat Strijp S, Strijp R en Strijp T gevolgd zouden worden met Strijp P en Strijp IJ, die samen de letters STRIJP vormden.