Odulphusstraat gezien vanuit de Odastraat, kijkend naar Burghplein. Zo te zien nog met de oude gaslantaarns. En nog kale tuintjes.

In het huis, links, woonde o.a. Mr Edy de Wilde (1919-2005), de directeur van het van Abbemuseum. In het huis, rechts, woonde de leraar Nederlands, Frans van Tuijl, de vader van Louis van Tuijl, in leven leraar Duits op het Augustinianum.

In het huis links, op nr 1, woonde vanaf ongeveer 1946 de familie Wintermans. Vader Jos was advokaat en overleed op 13 mei 1951 plotseling op 37 jarige leeftijd aan een hartinfarct. Er waren vier kinderen: Maartje, Anne Jef en Sjaak.
De Wilde woonde een huis verder op nr. 3.

Frans, natuurlijk! Voor Wintermans woonde er, vanaf '39 Hr. Visser en die was ook directeur van 't van Abbe. Na Wintermans kwam er kolonel Elstak, die later verhuisde naar de appartementen langs de Vestdijk, tegenover het DELA-gebouw. Voor de Wilde woonde er op no.3 Gianotten. En op no.5 woonde Tommie Geuzendam, die we (voei) tienvoortwee noemden, vanwege z'n voetenstand. Dat voei slaat weer op een leraar Heimbach (metallurgie) van de HTS, die dat regelmatig in de kantlijn schreef.

Foei Victor! Het was de vader van Tommy die wij tien-over-tien noemden.

Deze vader van Tommy stond veelal met een afkeurend gezicht naar het straatvoetbal te kijken. Zijn kop stak dan net uit boven de lage vitrage die vanaf de onderkant tot halve hoogte het inkijken verhinderde. Elk tennisballetje dat in zijn tuin terecht kwam waren we kwijt.
Tommy zèlf was een hele aardige jongen zonder spatjes.

Mijn boer Veri Fransen (overleden), Odulphusstraat 24, mocht vaak mee zwemmen met de heer de Wilde en zijn zoon Eduard. Hij had een Citroën en we vonden het prachtig als die auto eerst omhoog ging. Ik mocht ook een keer mee zwemmen. Samen met Claartje. Ik geloof dat we naar de Waal scheurden, want die man reed ontzettend hard in mijn ogen.. Ik was in ieder geval blij dat ik weer heelhuids thuis was, hoewel er in die tijd waarschijnlijk geen kip op de weg reed, want het was ook altijd op zondag. Bovendien was ik ook denk ik een jaar of 10. Ja, ik herinner me ook nog dat we doodsbang waren van die Geuzendam. Als je maar even stuiterde met een bal stond hij al op het raam te timmeren.. Tegenover woonde Ellemieke van den Heuvel, waar ik ook af en toe kwam. Ze heeft me nog een keer naar huis gebracht omdat ik mijn pols had gebroken (bleek achteraf) bij het rolschaatsen op het Burghplein. Ze reed langs en vroeg of ik met haar meeging naar de winkel. Ik riep oke en wilde van het stoeprandje afspringen met mijn rolschaatsen aan ....en daar lag ik. Naast ons woonde de familie Tol. De vrouw des huizes zong opera. Nou, dat hebben we geweten. De ene aria na de andere. Daarnaast woonde Bleeksma (hij was directeur van drukkerij Vrijdag, geloof ik.(naast het gangetje) en wie aan de andere kant van het gangetje woonde ben ik even vergeten en daarnaast de familie Steenbergen. Ze hadden maar een kind geloof ik, een zoon.

Achter de huizenrij links loopt een "achterom" dat zich aan het eind splitste. Links 2de Wilakkerstraat, rechts Burghplein. Wij hebben dat brandpad vaak gebruikt, wat spannend was, want we verwachtten elk momemt dat er iemand zou komen en vragen wat we daar te zoeken hadden. We hadden er idd niks te zoeken, maar vonden het spannend om zo naar de 2de Wilakkerstraat te lopen, naar oma die daar op no. 1 woonde. Hoewel ik er nooit gewoond heb, heb ik net als (v.m.) bewoners mooie herinneringen aan het Witte Dorp, toen het boek uitkwam heb ik het ook onmiddellijk gekocht.