De Odastraat grenzend aan het Burgplein waar Peter Dillen jarenlang op 18 september met enorm succes een dansfeest organiseerde (vanaf 1961/62 ?) met op de aanhanger de draaitafels en het leuke was daaraaan bovendien dat het altijd goed weer was.

De St. Odastraat loopt van de Petrus Dondersstraat naar de Burghstraat de huizen op de achtergrond. De straat links is de St. Odulphusstraat en die komt uit op het Burghplein.

Zie ook foto 668; Nu (22-4) is de Odastraat een beauty door bloeiende Magnolia?-bomen. Zie daarvoor ook Elzentlaan

Was er ook niet een rolschaatsbaan op het Burgplein?

Die rolschaatsbaan was er inderdaad, maar pas in de jaren zestig.

Koen, volgens je zus Miebet, rolschaatste ze al op het Burghplein in 1954-1955! Is Maria Willems een overbuur van de familie van Tuijl van het hoekhuis links?

Ja, dat klopt! Veel "Van Tuijl's" kwamen bij ons over de vloer, Louis ook.
Trouwens, die rolschaatsbaan was er volgens mij ook veel eerder dan in de jaren zestig. Ik heb er heel wat afgeschaatst. Dikwijls thuisgekomen met kapotte knieen...

Dan, als mijn herinnering me niet in de steek laat, werkte je vader bij een wijnhandel. Maar de sigaren waren er ook goed. En je moeder heette bij ons vrouwke Willems, omdat ze zo klein en tenger was.

Vic, je hebt helemaal gelijk. Maar dat zal Maria zelf ook wel een keer bevestigen als ze de site weer eens bezoekt. Wat is het toch leuk om al die oude herinneringen boven te halen. Onze ouders, die van Maria en mij, waren bekenden van elkaar en ik kan me nog goed herinneren dat mijn moeder Maria's moeder erg graag mocht. Heette Maria's moeder niet Miet? Ik kan me inderdaad herinneren dat ze erg klein was en dat ze een bril droeg? Tegen de muur van Zoethout (hoek Odastraat -Burghstraat) stond een brievenbus! Die was zo dichtbij, maar als je als kind voor je ouders een brief moest gaan posten was dat toch een eind lopen! Juul (Borghouts-)Dijkzeul (P. Dondersstraat 9)

De rolschaatsbaan was er volgens mij ook eind 50er jaren en we gingen niet alleen rolschaatsen maar ook klommen we in de bomen, die aan de ene zijkant van de baan stonden. Ik woonde in de Wilakkerstraat en moest oversteken bij de zwart-witte paal die er op de hoek op de stoep stond.

Ja de rolschaatsbaan was er al rond de vijftiger jaren. Veel gespeeld met o.a.De kinderen van de families Groenen, Fuchs, van Kempen, Wintermans, Klomp (die woonden in het huis waar later Willems is komen wonen). De familie Bodifee, van Velthoven, Hanneke van Hout (hoek Odestraat Burghstraat), Broeckhuizen en Stevens (uit de Burgstraat) en de zusjes van Lijf, de jongste zat bij mij in de klas en als ik me niet vergis heette ze Marjan. Oh ja ook nog de familie Parmentier uit de Odastraat. Bij de DAF in de Burghstraat was vroeger ook een speeltuin, tegen het kerkhof aan. Leuk om dit alles weer eens naar voren te halen. De feesten op het Burgplein waren al in de jaren 1957 enz. Peter Koelewijn heeft daar nog gezongen in zijn schooltijd.

De bekende hockeyers van Sikking woonden toch ook daar in de buurt, Ben en Maarten. De laatste is lang keeper van het nationale team geweest. En de dochter van Parmentier heete die niet Marjo?

...en wie van jullie kan zich de familie Egas nog herinneren? Een Spaanse familie met heel veel kinderen! Meneer Egas werkte bij Philips. Een van de dochters, Rosi was bevriend met een zusje van me en een jongetje (Ferdi, of Freddy?) ging veel om met mijn broers Fred en Michel. Mevrouw Egas kreeg je zelden te zien. Ze was, of zwanger, of had net een babietje gekregen, althans, zo kwam het over op ons, kinderen... Marjo Parmentier had ook nog een oudere zus, Reny?

De Sikkings woonden, inderdaad, op no 1, op de hoek met de Petrus Dondersstraat (voor de fotograaf links). Mijn jongste zus heet ook Marjo en niet Marjan. Verder vraag ik me af wie de Stevens zijn uit de Burghstraat, want die naam komt me onbekend voor. En, Gerry, van Hout moet zijn Zoethout. Ik wandelde er juist doorheen, en zag er mijn kleindochter spelen! Remy is met haar overbuurjongen Erik Fuchs getrouwd en dat is een van de vele tuindorphuwelijken. Zie mijn lijstje in het tuindorpboek. Verder slaat de "ER" in mijn vorige opmerking natuurlijk op de onvolprezen Odastraat.

Javier Egas Reparaz en Luc Stevens zaten, net als ik, in de periode 1952-1960 op het Augustinianum. Maar de familie Egas woonde volgens mij niet in het Witte Dorp. Het was ook geen Spaanse familie. Meneer Egas was Ecuadoriaan, mevrouw Spaanse. Javier is overigens tijdens een vakntie in het geboorteland van zijn vader verongelukt. De familie Stevens woonde in de Burgstraat, recht tegenover de DAF. Luc Stevens is de emeritus-hoogleraar orthopedagogiek die op het ogenblik regelmatig in het nieuws is over "Het nieuwe leren". Op het Burgplein heb ik op 18 september 1959 de hele avond gedanst met Maria Bayens, die ook in het Witte Dorp woonde.

Ook de jongens en de meiden van de Heezerweg gingen naar de rolschaatsbaan. Ik heb er m'n arm nog gebroken. En wat Maria Willems zei, heel vaak kapotte knieen en broeken. Ik ging daar vaak rolschaatsen met Jopie van Happen, Toontje Mandigers, Hans Smulders, Hans Doreleijers en met de jongens van Reijnders uit de Spireastraat

De familie Egas woonde in het 'eerste' gedeelte van de Burghstraat (tussen St. Jorislaan en Odastraat). Volgens mij was nog net het 'witte dorp'..

Maar volgens mij is de familie later dan toch verhuisd in de richting van de wijk ten oosten van het station. De naam daarvan ben ik even kwijt.

Ten oosten van het station? Villapark?

Juist, ja.

Javier Egas woonde Burghstraat 5, tegenover ons.

Bijna goed, Koen. Om bij het begin te beginnen: op 1 Verhagen, leerlooier, op 3 Jedeloo, leraar electro aan de HTS, op 5 eerst Grunwald, later Jack Rooimans, de ambtenaar van de burgelijke stand, die ons getrouwd heeft. Dan op 7 Rutgers, en daarna kolonel van de Putte en later dochter Carola, en dan op 9 Egas y Trigo. Dochter Consuela? trof ik in het St.Anna als afdelingssecretaresse. 11 t/m 49 een volgende keer, evenals 2 t/m 20. Ik herinner me ons op een sliert sleetjes achter de auto van Egas, eind jaren 40!

Volgens de KvK: schoenhandel Verhagen op nr 1. Was dat een winkel? Zie foto 1148.

Enkele kinderen Egas: Luiz(ongeveer 1941), Javier (ongeveer 1942), (spreek uit: "gabbierr") en Consolita (ongeveer 1944)...Maar ze hadden er nog veel meer.

Achter de huizen in het begin van de Burghstraat, die Vic noemde, liep een gangetje dat begon in de Jorislaan. Het waren 'achterommetjes' van die huizen, plus enkele huizen van de Jorislaan en van de Odastraat, waaronder dat van ons. Het gangetje eindigde bij de achtertuin van een mevrouw die schoolarts bij de GGD was. Haar naam weet ik niet meer.. er woonde nog een andere vrouw die Mien heette. Bij haar gingen wij, de zusjes Willems, wel eens thee drinken. In een van die tuinen, grenzend aan dat gangetje, zat een hele enge hond, die grommend en luid blaffend tegen het poortje sprong als je voorbijkwam met je fiets...

Wij zeiden thuis Gabbejaar tegen hem. Hij was studigenoot en vriend van mijn oudste broer Ab. Zijn jongere broer Ignacio, kwam ook wel bij ons thuis en was geloof ik weer bevriend met mijn broer Paul, ook weer via het Augustinianum. De familie woonde in de Laakstraat in het Villapark. Gabbejaar is gaan studeren op de TH en hoorde bij de eerste lichting studenten. Op het eerste lustrumfeest heeft hij nog een rol gespeeld in de musical, Oh Helena (Cherchez les femmes..). Een jongen met een geweldig gevoel voor humor en altijd een lach op zijn gezicht. Hij is overleden tijdens een vakantie in Venezuela, bij een autoongeluk.

Peter Pilgram, je broer Ab en ik hebben nog 1 of 2 jaar in dezelfde klas op het Augustinianum gezeten. Ergens tussen 1973 en 1984 heeft hij nog korte tijd als verslaggever bij AVRO's Radiojournaal gewerkt, maar dat was voor hem te "neutraal". Ik was toen programmaleider radio bij de AVRO. Javier Egas is niet in Venezuela, maar in Ecuador, het geboorteland van zijn vader, bij een auto-ongeluk om het leven gekomen.

Op Burghstraat nr.1 woonde de familie Verhagen (Augustus Bernardus) die zelf gestorven is in 1949. Mijn Oma (J. Verhagen-Leijten) is er blijven wonen met later het gezin van haar jongste zoon. Er is nooit een winkel geweest. zie ook foto 1148

Maria, de schoolarts heette, volgens mijn vrouw (Miebet Dircksens), Dokter van Vlijmen en die Mien heet verder van Dommelen. Zij gaf zwemles bij Hein Essink. Naast Verhagen woonde in de Jorislaan, aan de andere kant van het gangetje, de familie Hohman. Die naam zag ik tweemaal in de krant van deze week. Eenmaal in verband met de duwband van de van Doornes en eenmaal bij een standbeeld van de van Doornes. Ik meen me ook te herinneren dat de Verhagen Guus heette.

De schoolarts was inderdaad dr. van Vlijmen. Ik herinner me haar als een lieve slanke vrouw met een knot. Zij heeft me ook drie keer naar een koloniehuis gestuurd, omdat ik een zgn. bleekneusje was.

In het begin van de Odastraat woonde de familie Kortooms, met een hele ris meiden. Wie kent er nog het mannetje dat eens in de zoveel tijd door de straat kwam en welluidend riep/zong : "Jááápie, Jááápie...Todden!" ?

Ik bijvoorbeeld. Er kwam ook een melkboer langs de deur, die losse melk verkocht. Je moest hem zelf een pannetje of zo geven. Hij had een halve-litermaat bij zich, waarmee hij de juiste hoeveelheid aftapte. Ook kwam er een schillenboer langs en... onvergetelijk: Sinterklaas kwam langs, daags na Sinterklaasavond, in een zwart koetsje met een paard er voor (geen schimmel!). Hij stopte op diverse plaatsen in de straat, zodat de kinderen hem konden bedanken voor hun cadeautjes. Ik vermoed dat deze 'zelfbenoemde Sint' voor zijn actie telkens wat toegestopt kreeg door ouders.

Die todddenboer herinner ik me wel, die had een speciaal riedeltje in zijn stem met het roepen van japie, japie, toddeeen, ik hoor het nu weer! Ook kwam er een wagen langs helemaal vol met borstels, bezems, zeep, petroleumlampen enz, volgens mij in het voorjaar als de grote schoonmaak er aan kwam. En ja, de schillenboer met zijn paard, die mocht ik wel eens wat oud brood voeren als die langs kwam.

Japie Todde kwam ook bij ons in de Schalmstraat en de schillenboer, de melkboer, een vrouw Wies de parplu genoemd door ons met een koffer met garen, elastiek, lint etc. en natuurlijk Sinterklaas. Ook na kerst kwam er iemand konijnevelluuuu ophalen.

En als je dan genoeg todden had kreeg je een balletje aan een elastiekje, drie keer gooien en het ding was kapot. Of een aapje van konijnenvel en als je daarmee thuis kwam verdween het meestal direct in de vuilnisbak. En dan was het janken.

Als ik mijn geheugen raadpleeg woonde in de Burghstraat, in het hoge huis, de fam. Finze, later wethouder. Schuin daartegenover de fam. Dun. In de St. Odastraat herinner ik me de namen Kleijnen en Edens, in het tweede blok aan de linkerzijde.

De foto is vervangen door een duidelijkere en grotere scan.

Niemand heeft nog de familie Heukels genoemd, onze buren op nr. 20. Hun dochter Betty was een goed zwemster, op nationaal niveau zelfs. Ze was bevriend met Ada Kok, die daar ook over de vloer kwam.

Op de foto van de Odastraat, en dan helemaal rechts achteraan, zie je een uitbouwtje. Dat was vlgs. mij de schuur van de mensen die helemaal op de hoek woonden. Er hing een brievenbus tegenaan. Ook was er een rond "raam" waar echter geen glas in zat, maar in dezelfde kleur als de muur geverfd (wit) ijzer. Wanneer we daar met een bal aan het spelen waren ( we speelden véél op straat) dan mikten we op dat rondje. Maakte een lawáái! Later is de brievenbus naar de stoeprand verplaatst.

Via, via, kwam ik op deze site. Ik zal me even voorstellen: ik ben Fernando Egas, nummer zeven van de 10 kinderen Egas (mijn vader kon moeilijk in slaap komen). We hebben van februari/maart 1947 tot voorjaar 1959 in de Burghstraat gewoond. Er worden hier allerlei herinneringen opgehaald aan ons gezin, wat ik uiteraard heel leuk en verrassend vind. Ik wil graag vragen beantwoorden en een enkele 'fout' corrigeren. Mijn vader kwam uit Ecuador, maar vertrok al erg jong naar Europa. Na een verblijf van enkele jaren in België en Frankrijk belandde hij in Spanje, San Sebastian waar hij mijn moeder leerde kennen. Hij heette Luis, zij Consuelo (en niet: Consuela, ook al klinkt Consuelo door de uitgang -o vele niet-Spaanssprekenden als een jongensnaam in de oren. María del Consuelo = Maria Troosteres (Maria Consolatrix Afflictorum, Maria Troosteres der Bedroefden), het Spaanse 'consuelo' betekent troost. In Brabant liepen er in de jaren vijftig vele Nederlandse Consuelo’s rond, alleen heetten ze Trui of Troost). Zij trouwden en emigreerden in 1946 met hun (toen) vier kinderen naar Nederland. Daar begon mijn vader als vertaler bij Philips, maar na enige tijd startte zijn loopbaan bij de commerciële afdeling voor röntgenapparatuur, meer in het bijzonder de handel daarin met Latijns-Amerika. Hij reisde heel veel naar dat continent. In Eindhoven woonden ze aanvankelijk in een hotel waar nu een Chinees restaurant is gevestigd (Mei Ling), kruising Vestdijk en Geldropseweg. Later verhuisden ze naar Burgstraat 9. Onze buren waren aanvankelijk de familie Rutgers, later de familie Van de Putte, en de familie Zoethout (die formeel in de St. Odastraat woonde). Wie vreemd genoeg niet genoemd wordt tot nu toe is Seve, afkomstig uit Vileña, een gehucht in de buurt van Burgos. Na de geboorte van mijn oudste broer, is Seve als 16-jarige bij mijn ouders gaan wonen. In 1946 is ze met het gezin mee geëmigreerd naar Eindhoven. Ze werd voor alle kinderen (en ook in de ogen van onze ouders) onze derde ouder. Mijn ouders zijn in 2002, kort na elkaar, overleden. Seve leeft nog steeds, in Eindhoven en wordt 30 juni aanstaande 83 jaar. Namen. De kinderen heten: Louis, Javier +, Consuelo, Guus, Ignacio, Rosi, mijn persoontje, Alberto, Mercedes en Dolores. In 1959, inmiddels waren we met 10 kinderen, verhuisden we naar de Kwartelstraat in het Villapark. Ook al was ik pas 8 toen we verhuisden, ik herinner me heel veel van het Witte Dorp, ik vond het heel erg dat we verhuisden naar het 'ouderwetse' en donkere Villapark, weg van het moderne, heldere en lichte Witte Dorp. Maria Willems: als ik het me goed herinner, trouwde jij met de allereerste stripboekenhandelaar van Nederland. Je was zelf kunstenares, je ouders hadden prachtige schilderen van Gabriel Smit (de cartoonist) door heel het huis hangen. Je vader hield van een glas wijn, was een aardige, vrolijke man, als ik me goed herinner altijd in zwart kostuum met vlinderdas, oprichter van een cultureel centrum in Veldhoven (de naam ben ik even kwijt, De Schalm?), je moeder droeg haar lange, grijze haar gevlochten vastgepend op haar hoofd. Een heel lieve vrouw, altijd in de weer voor anderen, ook voor de derde wereld. Jullie lazen thuis het avondblad De Tijd, wat ik ongehoord werelds vond zonder te begrijpen waarom... Javier: hij is niet tijdens een vakantie in Ecuador verongelukt. Hij was op zakenreis in Curaçao en moest voor enkele besprekingen naar Venezuela. Hij vloog naar Caracas en verongelukte daar bij een auto-ongeluk, op weg naar het vliegveld om terug te keren naar Curaçao. Dit even als mijn eerste reactie. Heel leuk om die herinneringen allemaal te lezen van jullie. Pilgram, Bodifé, Van Lieshout, Van Tuijl, Broekhuijse, Verhagen, Van Kempen, Wintermans, mevrouw Man, Vlijminx, Willems, Hezemans, zoveel namen schieten me nog te binnen, al is het bijna 50 jaar geleden dat ik weg 'moest' uit dat prachtige Witte Dorp.

Fernando Egas, je broers Luis en Javier heb ik op het Augustinianum meegemaakt en jou zal ik weleens bij jullie thuis hebben ontmoet. Je vader heeft mij (en andere klasgenoten) whisky leren drinken en wijn uit de "porron". Seve herinner ik me nog goed. Javier had ons een zinnetje geleerd voor als we opbelden en Seve aannam: "Havla con René. Esta Javier, por favor?" Sinds een jaar of drie heb ik (ongeregeld) contact met je neef Alexander, zoon van Luis, in Indonesië

Op vakantie met de familie Verhagen. Zij hadden een auto (een volkswagen kever) en later een caravan die ze gedurende het seizoen op een standplaats op het Eurostrand(?) in Mol in Belgie hadden staan. Regelmatig mocht ik een weekendje mee met mijn vriendje Karel. Samen in de kattebak. En een keer zelfs een zomer mee naar zuidfrankrijk, Juan-les-Pins. Hoe heette Karel's kleine zusje ook alweer?Maria, Betty was meer dan nationaal goed. Ze is zelfs Europees kampioene geworden in 1966 (tik Betty Heukels in op google). Weet nog goed dat we haar bij thuiskomst glorieus hebben binnengehaald in de Odastraat. We stonden met vlaggen op de platjes boven de deuren.

De laatste keer dat ik iets van Ignacio Egas zag, was als interviewer van een Spaans voetbaleftal in een vliegtuig. Doe 'm de groeten.

Reactie op Fred Willems (26/6/'07): In Mol (B) lag het Zilverstrand. Het Eurostrand lag in Westerhoven, maar wel aan dezelfde weg Eindhoven-Hasselt.

Evenzo toevallig kwam ik op deze site. Ik was op zoek naar Guus, onderwijssocioloog (van de "Leidse bende van 4"(met Sjoerd Karsten, Jan Brands, Ed Wendrich), in de jaren 70 werkzaam bij het PDI van de UvA aan de Prinsengracht). Nu zoek ik hem weer vanwege een reis naar Cuba, die wij eerder maakten in 1978, wij beiden in de 'leiding' van de delegatie naar het 11e Wereldjeugdfestival daar. Maar enkelen van de Egas-brothers kende ik ook uit mijn jeugd, in de 1e Wilakkersstraat (de jaren '55-'65, toen ging ik in A'dam studeren). "We" kenden elkaar van het voetballen op het St Servaasplein, even wat verderweg, met de paaltjes als doelen. En van de dansfeesten op het Burghplein bij de toenmalige DAF-fabriek (de trucks die soms met veel lawaai door de nog redelijk autoloze straten denderden) rond de 18 september-bevrijdingsfeesten, als de Puchs', de Kreidlers en en Tomossen, tot ontzetting van vele nette Wittedorpers, tegen (en in) de heggen werden gestald, waar we onze eerste verliefdheden beleefden in de gangetjes en achter de huizen. Al die namen, mijn zus Mirjam was lang bevriend met de jongste van de Heukels; Vlemminx(?)s, Vrijdag (ook een groot Katholiek gezin), de fams. Voogd en Zoetmulder; Judith en Ruth Bosch..., op de P. Dondersstaat; natuurlijk - hockeykeeper Maarten Sikkink, wij woonden op nr 31, naast de Van Hooff's - zoon Harry was de pianist van Peter en z'n Rockets, andere zoon Frans, later stadsdichter van Eindhoven. Ach, die zoete jaren 50 en 60.. Ferdinand Ruhwandl, 08-11-1946

In 1948 kwam de familie Fuchs in de Odastraat op nummer 14 wonen. Vader moeder met 5 kinderen.
Op nummer 12 woonde de familie Groenen en op 16 de familie van Lieshout.

De fam Willems (Vader Ad, Moeder Mies, vier dochters, twee zonen: Maria, Monique, Lonneke, Angela of Anja, Michel en Fred) moet ongeveer in 1953 in de Odastraat zijn komen wonen. Op nummer 22. De familie Heukels woonde op nr.20 en de familie Bodifé op nr 24. Een van mijn eerste herinneringen was het vrolijke gezicht van Toti Heukels, die over het muurtje in de achtertuin kijkt. Buurman Bodifé kwam je regelmatig in het gangetje achterom tegen (dat gangetje begon op de jorislaan -fam. Verhagen, Burghstraat- en eindigde bij de achtertuinen van de fam. Willems. De buurman was een lange man - zo zag ik hem tenminste als kind, grijs, hinkte een beetje en zei altijd Zòò? als je hem tegenkwam. En de Natris! Op warme dagen fluisterde mijn vader soms een van de kinderen wat in het oor, die vertrok dan met een schaal en kwam even later terug met acht ijsjes! Aan een klein loketje aan de achterkant van de winkel kon je ook waterijsjes kopen, in mijn herinnering voor 5 cent. Als je écht zelf wat geld had, kon je natuurlijk ook naar Marie gaan. Die had een kleine snoepwinkel aan de overkant van de Jorislaan, ongeveer op hoogte tussen de begraafplaats en de Joriskerk. Marie had een uilenbrilletje. Misschien verkocht ze ook wel sigaren en zo, maar in mijn kindherinneringen was er alleen maar heel veel snoep.

De familie Fuchs bestond volgens mij uit: Eric, Beppie, Eddie, René en Nivar. De familie Groenen - Odastraat 12 - uit o.a. Piet, Marian, John, Theo, Marijke, en Jules. De familie van Lieshout - op nr. 16 - was ook kinderrijk. Vader Driekske was lange tijd wethouder van Eindhoven. Enkele kinderen waren: Ria, Nolda, Adje, Jan. De familie Bodifé uit Lucy en Lidy. De familie Parmentier uit John, Leon, Reny en Marjo. Vele van de genoemde mensen speelden in de zomer op straat trefbal. Er werden dan met een stuk dakpan of krijt drie strepen op het wegdek gezet, te beginnen met de lijn tussen twee putdeksels. Ik heb het over de jaren '50. Het winkeltje van Marie in het verhaal van Angela moet volgens mij zijn het winkeltje van Marietje aan de overkant van de Geldropseweg, twee huizen verder dan de garage van van de Meerendonk, een beetje schuin tegenover de Natris.

Ik herinner me (net als mijn zusje Angela, dat zal wel niet toevallig zijn) ook dat snoepwinkeltje aan de Jorislaan op het hoekje met de Hoefkestraat. Snoeppapier en zwart-wit in van die zakjes, dat waren mijn favorieten!

Ik herinner mij de volgende families: no2 Fam van Veldhoven, no4 Fam.Koolen, no6 Fam.Vervest?, no8 Fam.Kortooms, no10 Mw.Overdevest, no12 Fam.Groenen, no14 Fam.Fuchs, no16 Fam.van Lieshout, no18 Fam.Hofhuizen en later Fam.Heukels, no20 Fam.van Moorsel, no22 Fam.Klomp en later Fam.Willems, no 24 Fam.Bodifé, no 26 ?
no.28 Fam.Zorthout.
no1 Fam.Wolters later fam.Sikking, dan ben ik wat namen kwijt maar in ieder geval Fam.de Bruin later fam.van Dam, hoek Odulphusstraat Fam.Wintermans, andere hoek Fam van Tuil, daarnaast Fam.Parmentier, daarnaast de fam.Eedens dan herinner ik me nog op de hoek Fam.van Kempen.

Angela, daar was inderdaad een snoepwinkeltje en daar kochten wij (jaren 50-60) zoethout, jodenvet, snoeppapier en zwart-wit en van die rose-gele blokken (ik weet daar de naam niet meer van). Anneke van de Wiel heette ze, met zo'n brilletje inderdaad en eigenaardige zwarte schoenen, ze schommelde ook tijdens het lopen.

Die rose-gele blokken waren de z.g schuimblokken, en met een puntzak snoep naar het muurtje bij het huis op de hoek Jorislaan/Schalmstraat en maar eten, en dan om 5 uur kotsmisselijk thuis komen! En Anneke schommelde zo omdat ze zo dik was, ze werd daarmee wel eens gepest door kinderen die in het winkeltje waren en dan vroegen ze om iets dat wat verder weg lag, dan moest Anneke wat meer lopen.

Met interesse heb ik al deze herinneringen gelezen. Ik woonde destijds (1942-1963) in de 1e Wilakkerstraat nr. 9. Naast de familie van de Mey (nr. 7) en Eikelenstam (nr. 11). Ik kan me nog goed herinneren dat we aan de rand van de bebouwing woonden, daarachter was het braakliggend land met veel speelmogelijkheden. Het Burghplein was inderdaad een sociale ontmoetingsplaats voor jong en oud, en van daaruit kon je via de gangetjes achter de huizen alle kanten op. Mijn ouders betrokken het huis als eerste bewoners; mijn moeder, nu 93, is nog in leven, heeft nog veel informatie paraat en zou deze graag willen delen met haar generatiegenoten die ook in het Witte Dorp de periode 1940-1960 hebben meegemaakt. Frits Fransen tel. 079-3611047

Zoals Ed Fuchs al zei woonde op Odastraat 4 de familie Coolen (maar dan met C). Ik heb daar zelf zo'n 28 jaar met erg veel plezier gewoond. Speelde in mijn kindertijd veel met o.a. Mieke van Leeuwen uit de Petrus Donderstraat 4, Karel Spoorenberg Petrus Donderstraat 2 en Wendy van Akroid (hopelijk goed gespeld) uit de Petrus Donderstraat 6. Op de hoek nr. 2 woonde de familie van Veldhoven. In de schuur was een rond gat met een ijzeren plaat ervoor. Die werd vaak als de buut gebruikt (maakte lekker veel herrie als je er op sloeg). We hebben vaak in en rond de Odastraat verstoppertje gespeeld.
Mijn vader was leraar Frans, Duits en Engels. Mijn ouders waren de eerste bewoners van het pand nummer 4. Mijn moeder inmiddels 93 leeft nog steeds en woont nog zelfstandig in Woensel.
Onze eerste buur was de familie Laurijssen. Ze zijn beiden met de auto verongelukt in 1962. Hierna is er de familie Rottier komen wonen met 3 kinderen.
Verder kan ik me nog een Mevr. Overdevest herinneren. Een alleenstaande vrouw die woonde op nummer 8, dus naast de familie Groenen. Een overbuur was de familie van Dam (nr.9), hij was directeur van een kartonnagefabriek in Helmond en reed altijd een dikke Amerikaan, volgens mij een Chevrolet. Een andere overbuur was de familie De Bruin (nr.7). Hij was econoom. Volgens mij heette een zoon: Wikie (Goed gespeld?)

Erg leuk om dit allemaal te lezen, alleen mis ik de leuke berichten van de generatie uit de jaren '70. Ik denk altijd met veel plezier terug aan een geweldige jeugd. Wij hebben gewoond  in de St. Odulphusstaat 38 van 1973 tot (ik meen)1986. Het is bij uitstek de mooiste buurt van Eindhoven.