Is het waar dat op die dag de rabbijn met een ijzerzaagje een reepje van de uitlaat zaagde?

Dat weet ik niet Hans, maar ik weet wel dat er in de geschiedenis van het geldverkeer nogal gezaagd is door de joden. De gouden munten werden dan van een gedeelte van het randje ontdaan. Als je dan zo'n 50 munten in je hand hebt per dag, is dat toch een mooi neveninkomen. De munten zagen er na een tijdje niet uit en werden later ook gewogen.

De joden mochten geen ambacht uitoefenen en konden geen lid van een gilde worden. Ze waren zodoende tot de handel veroordeeld. Maar 50 gouden munten per dag? Dat is een wereldomzet. Vergelijk het met 25.000 euro per dag. Tegen het snoeien werden munten voorzien van een kartelrandje of een omschrift.

Deze foto mag je volgens SAREK op 1933 dateren.

Mijn ervaring met auto's in de volgende anekdote. Na een chat-mail met een dame uit de Lakerstraat herinner ik mij dat mijn eerste auto gekocht is op de hoek van die straat. Een Etos-bakker! Zou dat de mijnheer zijn die mij zo goed de weg kon wijzen? Het was een legerauto die perfect in de witte lak zat, alleen onder de motorkap was alles nog legergroen. Misschien had er wel een of andere generaal in gereden want de stoelen waren echt leder. Austin A 50. Op menig verjaardagfeestje heb ik na afloop de gasten naar huis gebracht. De motor moest nogal eens gauw gereviseerd worden en dat werd achter op de plaats gedaan. In een mum van tijd lag de hele plaats vol onderdelen. Samen met mijn broer werd het hele frutje weer in elkaar gezet, nadat we nieuwe zuigerveren geplaatst en gehoond hadden. Kleppen stellen en hij moest weer lopen.We kregen hem echter niet aan de gang dus advies gevraagd aan de ouwe Duime. Dat was een instituut op het gebied van motoren. Mede oprichter van de TT in Assen. Hij sprak de volgende plechtige woorden 'Zit er alles op, niks over?'. Nou wel een paar ringetjes, maar dat gaf niets. Er werd een halve liter benzine in de carburateur gegooid en starten zei hij en ja een steekvlam en de motor liep als een zonnetje. Na een sigaar geoffreerd te hebben was het rijden geblazen. Na een paar jaar ben ik een echte autokenner geworden, zo goed zelfs dat ik wel alleen een auto durfde te kopen. Er was in die tijd bij mijn weten maar een auto met een zelfdragende carrosserie (Citroën) en het was de tijd van de knopen en de eieren. Nu zul je zeggen watte? Nou het zit zo: het knoopje heeft twee ogen en werd tussen de kabel van de ontsteking geplaatst zodat nog een keer extra de vonk kon overspringen. De motor loopt dan heel rustig. En het ei? Dat is voor de lekkende radiator. Even een ei in de vuldop en de lekkage is verholpen! Perfect voor een paar uur of weken of zelfs maanden. Ik op pad met 7000 gulden in mijn binnenzak. Een nieuwe auto kopen bij een echte garage. Voelde ik om de 100 meter of ze er nog in zaten. Elke keer weer opnieuw voelen met de hand in de binnenzak. De hele middag van de ene garage naar de andere en maar voelen als ik weer eens onder de auto had gelegen of uit de motorkap had gegeten. Eindelijk had ik een juweeltje gevonden. Bij het afrekenen telde ik het geld op het bureau neer en wilde vertrekken. Maar dat ging zo maar niet er moest eerst nageteld worden. En dat ging zo razend vlug dat ik het niet kon volgen. Na drie keer te veel geteld te hebben deed hij het. Hij had immers door dat ik zoveel geld nog nooit eerder in mijn hand gehad had. Al lachend ben ik weggereden met de fiets achter in de koffer. Een dag nadien kwam ik op het werk en met de borst vooruit de werkplaats in gelopen. Tussen de specialisten door. Tijdens de pauze moest er natuurlijk gekeken worden en de eerste vraag was 'Waar heb je hem gekocht?'. Bij Giel Moers. 'Watte... Dat is een op ...' en ik weet niet wat nog meer. 'Het motortje loopt goed . Maak de koffer eens open?' De koffer open en missen de heren kenners de reserveband. Heel de verdere dag nerveus rondgelopen, ging ik 's avonds naar mijn broer om te vragen of hij met mij het wiel wilde gaan halen. Hij was nl. goed om 150 kilo te tillen. Wij samen erheen met knikkende knieën want er lag een hond onder de tafel die bij elke beweging gromde en de twee eigenaren lagen achterover in een stoel met de voeten op de tafel. 'En heren, iets niet goed?' Ja er ontbrak een reservewiel. 'Loop maar naar achter, daar staan er nog genoeg'. Inderdaad er lagen wel honderd wielen waarvan wij de mooiste meenamen. Jaren heb ik met de auto door Europa gereden zonder enige pech. Maar jaren later hoorde ik voor het eerst van een briefbom. Een van de mensen was hierdoor zwaar gewond geraakt en zijn oog kwijt. Weer later begon Giel Moers een antiekzaak ergens in België en hij is ook vroegtijdig overleden.

Chiel Moers zat die niet ergens in de buurt van de Leenderweg? Garantie gaf hij ook als je dat vroeg dan zei hij zolang ik hem zien kan en dat was het. Ik heb hem eens een stuurhuis zien smeren. Dat ging zo: neus ophalen nog wat uit de keel erbij en dan een grootte rog... op de as en klaar was Chiel.

Giel Moers zat in de Heistraat en had in zijn goeie tijd wel 100 auto's staan. Van die gouden nepringen om de vingers, een lederen jasje met wat klinknagels en een levensgevaarlijke hond.

Giel Moers heeft ook nog in Casteren een autobedrijf gehad.

Die bombrief van Giel Moers was in Maarheeze. Hij zat daar naast de snelweg in een groot perceel. Wil, je hebt veel geluk gehad met je auto want Giel Moers stond echt bekend om de rotzooi die hij verkocht. Maar mee en dan zat er ook iets goeds bij, zoals in jouw geval.

Beste Wil, de waarde van het materiaal van muntgeld moest heel vroeger overeenkomen met de waarde die op de munt stond. Vanaf het begin hebben mensen de munten ontdaan van de rand. Ik denk niet dat dat een exclusief joods gebruik was. Tot de oorlog hadden we in Nederland gouden en zilveren munten. de zilveren verdwenen pas ver na de oorlog. De gouden vijfjes en tientjes werden vaak in sieraden verwerkt. Zilveren dubbeltjes en in mindere mate kwartjes van voor de oorlog met de kop van Wilhelmina werden gebruikt om o.a. armbandjes van te maken.Van de tientjes kwam nog een z.g. naslag in de muntenhandel, d.w.z. er werden kopieën van vooroorlogse gouden tientjes geslagen, maar die zijn niet als wettig betaalmiddel in circulatie gebracht.