Ben hier nog regelmatig geweest, daar hadden ze werkelijk van alles, is later verhuisd naar de Tongelresestraat. Rechts voor waar je de stoep ziet daar zat bakker van Woensel.

Dit was voor mij, als negenjarige het herkenningspunt dat we weer in Eindhoven waren.
Mocht alleen met de bus naar Lieshout, waar mijn oma woonde, en op de terugweg was dat het begin van de bewoonde wereld.

De bus uit Woensel draaide daar om, richting bushalte. Daar ben ik vaak uitgestapt om naar 't Hofke 33 te gaan, waar later heen ons opoe Drieka van de Ven-van de Linden, opa Willem van de Ven, zijn broer Piet van de Ven en hun dochter Mien met haar gezin woonden.

Mijn opa (oma heb ik niet gekend) Michielsen woonde op 't Hofke 34. Mijn moeder is altijd bevriend geweest met Mien vd Ven (gehuwd van Stratum)

Dat was dan weer een andere Mien van de Ven. Die van ons was bevriend met je tante Marietje en was getrouwd met Gerard Walk, ze is overleden toen ze vooraan in de 50 was. Jouw opa heb ik ook gekend, hij woonde samen met Marietje en nog een tante met dochter Ria in een toch wel klein huisje, heel schuin tegenover nr. 33.

Dat klopt allemaal maar mijn tante Marietje (overleden in dec. 1995) en moeder Anneke waren allebei bevriend met Mien. Mijn moeder is tot het laatst bij Mien blijven komen, ze woonde er vlakbij. Die andere tante was tante Cor (in april 1972 overleden).

De laatste (of eigenlijk de enige) naam die ik me kan herinneren bij 'De Planken Opkamer' was die van Dook Ven. De tussenvoegsels 'van de' vergaten wij gemakshalve. De naam Dook vond ik als kind altijd zo bijzonder.

Voordat dit de plankenopkamer was was dit een café en stonden er tafel en stoelen in de open ruimte

Ik heb hier 19 jaar gewoond. Mijn moeder heette ook al Mien (geboren Sleegers) Het achterste gedeelte was het eerst winkel. Het voorste gedeelte was toen nog café. Wij hebben hier gewoond totdat het afgebroken moest worden en zijn toen inderdaad naar de Tongelresestraat verhuisd. Ik was toen een jaar of 18. Mijn moeder was ook bevriend met de familie v.d. Ven van nr. 33. Ik ben daar zelf ook vaak geweest.

In de winkel was inderdaad van alles te koop van kopjes en schoteltjes tot carboleum. Je kon daar altijd terecht. Toen de winkelsluitingswet van kracht werd en alle winkels om 18.00 uur dicht moesten zijn, hing Dook Ven een kaartje op de voordeur Na 18.00 uur achterom.
Links naast het pand van de Plankenopkamer woonde de familie Schoenmakers en daar weer naast stond een blok van 5 huizen waar van rechts naar links woonden, de familie van Soerland, politie, fam. Vijfeijken kleermaker, fam. De kort, politie, fam. Van den Boom en de fam Haan. Wij hebben zelf op nummer 39a gewoond, later vernummerd naar 57. We hebben daar gewoond tot begin 60er jaren en zijn toen naar de Tongelresestraat verhuisd.

De lange van Soerland herinner ik me nog wel op z'n hoge fiets met twee stangen in het frame.

Henny van Melis je zit fout met je opmerking over mijn vader. Je zult waarschijnlijk de adjudant Van Rooijen bedoelen, die boven de 2 meter was en een fiets met dubbele horizontale stangen had. Hij woonde in Woensel. Mijn vader was 1.90 m en had een normale fiets en was eveneens adjudant van politie, als laatste districts-adjudant op District I (alles van Eindhoven behalve Woensel)

Ik heb het over van Soerland en Tongelre (waar ik altijd op 't Hofke 33 bij mijn familie van de Ven kwam) en niet over Woensel. De fiets zal ik me dan wel in vergissen, maar 1.90 m is als je een jaar of 10 bent toch wel erg groot.

A. van Soerland: je vader was toch echt wel een rijzige gestalte voor ons jochies. Hij kwam wel eens bij ons thuis en hij was, net als mijn pa lid van de Politieharmonie. Vandaar dat ik hem regelmatig zag.

In dit pand is ook het café geweest van mijn opa Driek van Overbruggen,. Hij verhuisde van het Stationskoffiehuis in Nuenen-Eeneind met zijn kinderen, Marietje, Piet en Antoon naar dit pand. Hier had toen ook de voetbalclub uit "oud "Tongelre zijn clubhuis. E.e.a. is ook terug te vinden/te lezen in de boeken van Tonnie v.d. Boomen over Tongelre. Bekijk ook foto 23288. .

Als kind veel over de vloer gekomen weet nog dat ze telefoon kregen en op de bakfiets mee. Gasflessen wegbrengen wat me bij het aansluiten bijna fataal werd maar gelukkig had ik ene goeie engelbewaarder. Bij d'n Dook verkochten ze alles, prachtig. Gezellige mensen mooie herinneringen. In 1966 is het pand gesloopt.

Ik kwam bij toeval op deze foto terecht en moet zeggen dat ik hieraan nog goede herinneringen heb uit een lang verleden tijd.

Dit was voor ons ook de uit-en opstap plaats van de stadsbus vanaf en naar het station als wij naar mijn opa en oma Beks in de Loostraat op bezoek gingen, dat was volgens mij rond 1955. Vond het prachtig om in zo'n Magirus bus te zitten als kleine jongen van 7 jaar.