Wat een prachtige foto, mijn overgrootvader had hier begin 1900 zijn vaste "rustplaats" als voerman tussen Nuenen en Tongelre. Hij was voerman op een " Malle Jan" ( paard en speciale wagen ) en bracht pakketjes rond vanuit het oude station nabij Nuenen in de gehuchten tussen Nunenen en Eindhoven.

Wat zat er toen in die automatiek? Deze waren in die tijd overbodig: toen kon je in dergelijke nerings na sluitingstijd achterom terecht.

Mooie foto Thieu, ik moet nog een andere foto van dit punt hebben, maar naar mate ik verder ga graven in mijn vaders nalatenschap zal ik de foto's wel vinden... Ik herken het beeld wel, ben van 1951

Kijk ook eens naar foto 8577 van Gerard Hagens

Links de Plankenopkamer waar, duidelijk te zien op de foto, Dook Ven zat met zijn winkel waar van alles te koop was. Veel spullen werden op het terras uitgestald. Voorheen was dit pand cafe de Plankenopkamer, gerund door mijn opa Driek van Overbruggen. Hij was van het Stationskoffiehuis in Nuenen(Eeneind) verhuisd naar dit pand. Het cafe met veranda was ook het clubhuis van de voetbalclub uit oud-Tongelre. In het witte pand op de foto is de bakkerij van Kees van Woensel, die uit Waalwijk kwam te zien. Voorheen woonde daar de familie van Dartel die naar Australie geëmigreerd zijn. In de automaten lag er naast de appel-en de chocoladebollen, ook snoepgoed. Voor 25 cent was e.e.a. te koop. Kees van Woensel heeft ook nog korte tijd, rechts van de automaten, frites verkocht. Links van het witte pand begon toen de Muschbergweg. Een van de lijnen van de stadsbus had hier zijn eindhalte. Daarom is er een groot "plein" voor beide panden zodat de bus kon draaien.

Ik ben hier geboren en getogen. Mijn vader en moeder zijn hier begonnen met hun brood en banketbakkerij annex automatiek frituur. Volgens mij had mijn vader het werken uitgevonden want hij was altijd ergens bezig, 7 dagen in de week, maar desondanks hebben mijn zusje Anja en ik hier een gezellig tijd beleefd. Mijn vader heeft hier de bakkerij gehad van 1951 tot augustus 1972, toen is het afgebroken. Wij zijn toen met de bakkerij verhuisd naar het Hofke 39, oh ja, die automatiek was een erg winstgevend apparaat. In die tijd van het kwartje gingen er wekelijks honderden echte bosse bollen doorheen.Na 6uur was er weinig lekkers te koop. Wij moesten er vaak helpen om de automaat te vullen en geld te wisselen
Mijn vader Kees v.Woensel is 31 december 1999 op 78 jarige leeftijd overleden, hij was wijd en zijt bekend en hij was een vakman tot en met. Ik heb heel veel van hem geleerd.
Mijn moeder Tonny die altijd achter en in de winkel bezig was, is op 24 Ocktober 2009 op 86 jarige leeftijd overleden.

Vroeger was dit het mooiste punt van 't Hofke. Als je op de stoep voor de bakkerij zat zag je alles wat Tongelre in kwam en uitging. Het was een belangrijke doorgaande weg naar Nuenen. Voor de jongeren was het gezellig om te kijken wat zoal langs kwam. Dus hangplekken is niet iets van deze tijd. Er gebeurden ook vaak ongeluken, als het geregend had kon je er de klok op gelijk zetten. Ik weet nog dat er iemand van Swinkels van Bavaria gewond bij ons in de kamer was gebracht tot er een ziekenwagen arriveerde. Bij den Dook schoven ze ook regelmatig de kamer binnen. Ook zochten wij Hans Manders en ik onze toevlucht bij den Dook zoals die keer op een zondagmorgen dat we met vuur gespeeld hadden en het geweldig uit dehand liep, de hele papierschuur stond in lichterlaaie. Ik snel mijn vader gewaarschuwd en wij weg. Wij zagen vanuit het raam van de Plankenopkamer wat voor ellende we aangericht hadden, we knepen hem als ene dief bij het zien van politie (boevenwagen staat trouwens nu in het Dafmuseum) en brandweer, gelukkig viel het mee met de brand anders was de bakkerij al 10 jaar eerder weggeweest. Je kunt je wel voorstellen wat er gebeurde toen ik thuis kwam. Ik had mijn vader nog nooit zo kwaad gezien. In1967 is er nog keer brand geweest, niet door onze schuld hoor maar dat kwam toen door een ombouw van een frituurkachel van mijngas naar aardgas. Dat betekende wel na 12 jaar het einde van de frietbakkerij.

Het was niet allemaal rozegeur en maneschijn daar op 't Hofke.
Het bakkerijgedeelte rechts op de foto was zeer slecht,ik kan gerust zeggen levensgevaarlijk(bouwvallig).De hele dakconstruktie was namelijk verzakt,en als het dan begon te regenen drupte het overal binnen.Met als gevolg een laag water in de bakkerij. Het elektra was ook naadje pet, regelmatig kortsluiting je hoefde nergens aan te komen of je kreeg een schok. Verlichting ging dan automatisch aan zonder de knop aan te raken. (Firma deWin heeft er nog een aardige klus aan gehad toentertijd). Dakgoten repareren had geen zin omdat als was verzakt.Om het plafond te stutten stonden er her der 9 balken in de bakkerij.
Mijn vader had samen met Peter (van den Dook) vd Ven een oplossing gevonden, ze hadden een dakgoot binnen op zolder aangelegd. Zo iets had nog nooit iemand bedacht, maar het werkte wel. Toen het pand in 1972 gesloopt werd was er op een hoek slechts een duwtje nodig om het hele zootje in elkaar te laten storten.

Aan Mark van de Laar.In 1939 zijn wij , mijn ouders en zus Gonny, komen wonen op t'Hofke 56, naast de later afgebrande boerderij van de Fam Joosten. In de oorlogsjaren kwam er een voerman met paard en wagen bij ons door de straat. Achter de wagen een hond, ik denk als bewaker van de achterkant. Het paard had in de zomer een vliegennet om zijn hoofd. De haam zou ik nog uit kunnen tekenen, ik vond die prachtig. Mijn vraag is: zou dat je vader geweest kunnen zijn.

Café De Planken Opkamer: foto is vervangen door beter exemplaar!

 Willy, sorry voor het late antwoord. Het was mijn overgrootvader die zijn rustpunt had in de Planken op kamer. Die is in 1926 overleden. Zal mijn 88-jarige vader nog eens vragen of het misschien een oom was. Dank voor de reactie!

Mooie foto. Ik ben van 1961 maar ik herken wel de bakkerij van Kees van Woensel en de automatiek die vaak haperde. Je moest dan maar proberen om je kwartje terug te krijgen. Maar er waren natuurlijk ook kwajongens die deden alsof ze er een kwartje in hadden gegooid en dan toch een kwartje terug kregen of iets gratis te eten...
De planken Opkamer zegt me zelf niets; ik ken wel de verhalen van mijn vader Tiny Aarts over Dook Ven en zijn winkel van sinkel. Hij kocht er ooit een "kaggel" (stond zo op het bonnetje en dat heeft ie vast bewaard ergens). Ton Aarts (Geestenbergstraat)