Bijdrager Redactie EiB
Onderwerp.: Personen |Bijzondere, Bekende Eindhovenaren |Willem van de Moosdijk
Een kruidendokter uit Eindhoven. (1)
| Beschrijving | Geboren 19-02-1926. Willem van de Moosdijk werd in de goot geboren, in het slijk van de armoe en vroom bijgeloof. Het gebeurde in Eindhoven stadsdeel Woensel Peperstraat nummer 3. In het armetierige krot van ene Willem van de Moosdijk senior, sigarenfrotter van beroep. Hij werd naar zijn vader Willempie genoemd en hij deelde zijn brood en zijn luizen voorlopig met twee broertjes en een zusje. Maar vader Willem was een opgewekte kerel, vond na al het hard werken van de afgelopen dag nog genoeg kracht om een vruchtbaar akkertje te bewerken, en zo kwamen er nog vijf jongens en drie meisjes bij, tot het dozijn helemaal vol was en meneer pastoor tevreden was. Hij hield de Kruidenbuurt vroom, zij hielden zich zelf wel arm. Het huisje in de Peperstraat barstte uit zijn voegen. Acht jongens sliepen er nu boven op de zolder in twee ledikanten van de Vincentiusvereniging. In de natte afdeling plasten de kleinste jongens elkaar nog geregeld nat, als het koud te was, of gewoon te griezelig om in de donker naar de plaspot te gaan die onder de klepperende dakpannen stond. Zij hielden zich warm onder oude jassen en vodden die ze van de voddenboer gekregen hadden. Europa sleepte zich ondertussen door de crisisjaren heen en in Duitsland was een kleine korporaal aan de macht gekomen. De enige die zich wel eens ongelukkig voelde was Willempie,maar dat kwam door zijn vreemde dromen van snel vergaarde rijkdom, waarover je met de anderen niet kon en durfde te praten, want ze zouden je voor gek verklaren.. Stel je voor: een Van de Moosdijk die zich wat verbeeldt. Later zei de onderwijzer: die zal zijn leven lang droog brood eten! En dat joch is te stom om voor de duivel te dansen. Dat heeft Willem goed onthouden! Met dit brevet van onvermogen was Willem verhuisd naar de achterste bank van de klas, waar hij ongestoord kon dromen van alle streken die hij na schooltijd zou uithalen en dat was niet gering. Citaat Frans van de Moosdijk. Bovenstaande foto en tekst werden met toestemming van Ruud van Gool overgenomen uit de website www.rvangool.nl/moosdijk/index.html |
|---|---|
| Geplaatst op | 06-12-2006 |
Reacties
Naam: Redactie EiB
Hij was 13 jaar oud toen hij zijn eerste baantje als ombladstrieper begon bij de sigarenfabriek van Mignot & De Block. Daar werkte ook broer Frans en samen verdienden zij 1 gulden 10 per week. Daarmee begon hij aan een snelle serie van meer dan twaalf ambachten, die hij zonder succes zou beoefenen eer het stomme geluk zijn pad kruiste, waaruit soms miljonairs geboren worden en een enkele maal de misdadigers die het misbruikten.
Willem vond hierna een goed betaald baantje bij Van de Velde, de NSB-aannemer die het vliegveld van de Duitsers onderhield. Hij verdiende nu een veelvoud van wat hij op de sigarenfabriek verdiende. Willem met de verlegen glimlach en de trouwhartige hondenblik vanuit zijn bolbruine ogen waar later vele duizenden vrouwen voor zouden zwichten. Toen werd hij stoffeerder bij Martien Spoore. Al gauw gaf hij hier ook de brui aan en zwierf dagenlang door de streken waar de zwarte handel welig begon te tieren. Ook op een borstelfabriek viel niets te ritselen.
De zwarte handel wilde niet vlotten, omdat hij de juiste connecties niet had, en geen beginkapitaaltje in handen kon krijgen.
Hij schaarde zich bij de goocheme scharrelaars en avonturiers in zijn eigen vertrouwde buurt. Toen werd hij keukenhulp voor de Engelsen. Vervolgens manusje van alles bij bakker Smeets. Bijrijder op een vrachtauto van de Ato, garens en textiel rijden. Ook hier kreeg hij de zak. Een onverbeterlijke optimist.
Toen naar Eijsden in de kolenmijn als balkensjouwer. Na drie maanden was hij het werk als mijnwerkerhulp beu. Hij begon berouw te biechten bij de pastoors in de omgeving, die hem allemaal een beginkapitaaltje in zijn hand stopten. En hij ging in tweedehands wasmachines handelen die op zijn bakfiets stonden. Die bakfiets werd al snel verruild voor een autootje. De handel werd ook kinderschoenen evenals de wasmachines. Het autootje moest Willem afremmen tegen de stoeprand. Op de stokjes van de ruitenwissers twee handschoentjes.
Op een dag liep Willem over de markt en hoorden mensen praten over ziektes. Toevallig had hij de dag ervoor bij zijn overbuurvrouw Willem van Dooren nog over geneeskrachtige kruiden gesproken. En had evangelist Johan Maasbach vorige week nog gezegd dat hij een rijk man zou worden. Toen kreeg Willem een idee om kruiden te gaan verkopen. Hij ging naar bed en viel in een onrustige slaap. Jij wordt een ziener en een genezer had de man in zijn droom gezegd. Willem schoot wakker en lag een tijd in het duister te staren, eer hij zich realiseerde dat Jozef van Egypte ook zijn dromen had gedroomd en die waren toch zeker allemaal mooi uitgekomen. Waarom zouden de dromen van Willem van de Moosdijk dat niet uitkomen? Zo begon hij op een koude najaarsdag in alle vroegte de lange weg te gaan die hem over de toppen van de roem en naar het diepe dal van de schande zou voeren. Zo begon hij met twee rijksdaalders op zak zijn kruidenhandel.
Citaat Frans van de Moosdijk. Wederom overgenomen uit de eerdergenoemde website.
Wat betreft de boeken die over deze persoon werden geschreven:
Twee stuks van de hand van Arie van der Lucht: 1-De Kruidendokter. De barre avonturen van Willem van de Moosdijk. 2-Willem van de Moosdijk en het laatste miljoen.
Verder is er een boek geschreven waarvan Peter Dillen mede-auteur is: 3-Kruidendokter van de Moosdijk. Koopman in ijdele hoop.
Naam: Redactie EiB
De onderstaande commentaren stonden eerder bij foto 7634, maar staan hier beter.
Onze Willem, wonderdokter, woonde eerst Ekkerstraat (Strijp), daarna werd het Locomotiefstraat (Tongelre), vervolgens Julianastraat. Daarna Casteren, vlakbij de watermolen daar. Jan Toirkens, 2 december 2006.
Het boek over de kruidendokter is geschreven door Arie v.d. Lugt. Die woonde in Luyksgestel, en zijn schrijvershut wordt nu gerestaureerd. Mari Kieneker, 2 december 2006.
De kruidendokter woonde in de Zandstraat in Casteren, in de Zandhoeve. Vóór hem woonde hier Chiel Moers. Mari Kieneker, 2 december 2006.
Naam: Anne Troost
Leuk om de vertelsels van Frans van de Moosdijk te lezen.Toen hij in de Locomotiefstraat woonde schuin tegenover mijn oom Wim van Dooren is hij NIET op de markt op het idee gekomen om met kruiden te beginnen. Bij Wim kwamen al jaren veel mensen vooral uit België om kruiden te kopen. Wim van Dooren was de zoon van het toendertijd bekende Boerke van Tongelre, ook kruidenman. Willem van de Moosdijk zag dat er daar misschien wel een paar centen verdiend werd en dacht kom laat ik dat ook maar eens gaan doen.
Zo is het dacht ik gekomen en zo gaat het verhaal in onze familie. Is het verhaal niet juist, dan lieg ik in commissie.
Naam: Mari Kieneker
Een oud-collega van mij, Piet Giessen, heeft ook in de Locomotiefstraat gewoond en die vertelt hetzelfde verhaal als jij Anne.
Naam: Peter Sleegers
Mijn vader heeft ook in de Locomotiefstraat gewoond, en is later door kruiden van Wim van Dooren van zijn eczeem afgekomen. Wat waren we blij thuis. Mijn vader zette altijd thee van deze kruiden, had er een speciale theepot voor. Nadien is Willem van de Moosdijk het voorbeeld gaan opvolgen. Zo is het gegaan.
Mijn grootouders, zowel van vaders als moeders kant woonden daar, families Sleegers en Jansen.
Naam: Diny Nagel-Grave
Het meisje in het midden is dochter Grada. Zij was een heel klein vrouwtje, zij kwam altijd bij ons door de straat op een kinderfiets. Grada was coupeuse en heeft daar de kost mee verdiend.
Naam: Kees van der Hoeven
Pierre Kartner heeft hem ook eens bezongen. Niet als Vader Abraham, maar onder de artiestennaam Lord Wanhoop bracht hij begin 1969 de single "Kruidendokter" op Omega 35892i uit.
Naam: JJM. Vlemmings
In het begin van de jaren zeventig woonde Grada en twee van haar broers Harrie en Cris van de Moosdijk in de Bennekelstraat en ik woonde boven haar (het waren in die tijd duplexwoningen). Elke zondag kwam Wim van de Moosdijk in een grote Amerikaan bij hen op visite met zijn lijfwacht in een aparte auto. Hij ondersteunde zijn zuster een beetje met goederen en geld.
Naam: Ger Moosdijk
Zoals altijd weet iedereen wat, maar op de foto staat mijn vader, in de Peperstraat in Woensel, met naast hem zijn schoonzuster Grada Philipart. De jongen was Wim (de kruidendokter), die later naar Casteren vertrok om ja, vul maar in. Hoe ik dat weet? De jongen was dus mijn broer Wim (Willem), nu ongeveer 87 jaar. Ik ben 80 jaar. Groetjes uit een tijd waar iedereen nog braaf was, behalve (nou ja, vul maar in).
Naam: J.J.M. Vlemmings
Ger, Kris en Harrie van de Moosdijk zijn toch broers van je, of niet?
Naam: Frank Hoeijmans
Ik werk als vrijwilliger in het MMC-ziekenhuis te Veldhoven. Ik heb al eerder dhr. Van de Moosdijk in het ziekenhuis begeleid en vandaag 20 juni 2017 kwam het verzoek om een eindje met de hem te gaan wandelen. Het was een zeer warme dag, bijna 30 graden Celsius, en dhr. Van de Moosdijk wilde graag even in de rolstoel naar buiten. Toen ik hem op de afdeling ging ophalen zei hij direct dat ik hem niet mijnheer moest noemen, maar gewoon Willem. Ik ben samen met Willem ruim een half uur buiten gaan wandelen en hij heeft daar zichtbaar van genoten. Hij is nog helder van geest, inmiddels 91 jaar oud, en kan nog in geuren en kleuren vertellen over zijn leven. Zonder dat ik in detail zal treden heb ik wel vastgesteld dat hij nog steeds een beetje ondeugend is. Wat geweest is geweest! Niet alleen Willem, maar ook ik heb genoten van onze wandeling en ik wens hem nog een mooie oude dag.