Geweldig, deze foto! Mijn vader werkte er vroeger en wij mochten als kinderen in de weekenden weleens mee om van die grote ketels op te stoken. Alleen was de fabriek in mijn beleving veel groter - wat natuurlijk normaal is als kind.

vlg. Eindhoven van dag tot dag: gesloten 9-11-1969

Dat de fabriek in 1969 gesloten is, kan wel kloppen ja! Ik herinner me dat mijn vader het toen uit de krant moest vernemen.

Recht tegenover deze fabriek, in de huizenrij op nummer 48 huurde ik in 1960 en 1961 een kamer bij de dames Gemmeke. Het was toen erg onrustig in de straat vanweze het heien en bouwen aan het hotel Cocagne (Nu Dorinth). En ooit, in 1960, heb ik in de Tramstraat een processie gezien. Die begon waarschijnlijk in de Paterskerk.
De huizen in de Tramstraat hadden toen nog voortuinen en auto's reden er nauwelijks. De mentaliteitsverandering uit de zestiger jaren tekende zich duidelijk af in de Tramstraat. In 1969 vestigde de Rutgersstichting zich in een voormalig woonhuis en in 1970 kwam de NVSH er met een eigen pand. Ook in andere panden kwamen er instellingen die zich met opvoeding en jeugdzorg gingen bezig houden.

Harry, deze processsie is waarschijnlijk geweest op 10 september. De feestdag van Nicolaas van Tollentijn. Op die dag kwamen grote aantallen mensen uit de verre omngeving van Eindhoven het feest meevieren. Dit was dan in de Paterskerk met 's middags een processie buiten de kerk. Aan het einde van de plechtigheid werden er keiharde broodjes uitgedeeld. Deze konden maanden bewaard blijven, er werd een speciale kracht aan toegekend.

Zeepfabriek de Lelie had als logo een Franse lelie. Dit logo is thans ingemetseld bij de ingang van de supermarkt Jan Linders in de Tramstraat. Deze supermarkt staat immers op de plaats van de zeepfabriek. Dus nog 'n stukje industriëel erfgoed, rechts bij de ingang van de supermarkt.

Ik kan me herinneren dat ik rond 1960 in het woonhuis kwam. Daar woonde toen de Familie Jonkers. Vader had een schildersbedrijf. Leny zat bij mij op de lagere school a/d Vestdijk. Het rook er over het algemeen vaker naar zeep als naar verf, de zeeplucht overheerste. Goed dat we toen nog geen last van zeepallergie hadden.

Mijn opa Cor van Asten is van ongeveer 1900 tot 1925 daar bedrijfsleider geweest. Mijn moeder en haar broer en zuster zijn daar geboren.

Schuin tegenover Redele, in de eerste villa voorbij Cocagne was het kantoor van de Dela, waar ik begon als jongste bediende in 1958. Ik herinner me nog die zeeplucht die vaak in de omgeving hing. Op de plaats waar nu Cocagne staat, stond toen nog de ruine van de villa van Passtoors, een voormalig advocaat. Helemaal omgeven door een gracht. Tijdens de bouw van Cocagne, terwijl wij braaf op kantoor zaten, stortte de hele kelder in. Dat gaf een geweldige klap en iedereen schrok zich rot. Vrachtwagens en allerlei bouwmaterialen vielen naar beneden en de steigers zagen eruit alsof iemand met hele grote handen alles door elkaar had gegooid. Bouwvakkers die in de kelder hadden zitten schaften waren net weer naar buiten. Volgens mij zijn er toen geen persoonlijke ongelukken gebeurd.

Voorzover ik mij kan herinneren zijn bij instorten van de wintertuin (Cocagne, red.) een of twee slachtoffers gevallen.

Bij Redelé heb ik in 1963 nog vakantiewerk gedaan. Was toen 'n beetje knecht van Huub, hij stond toen bij de loogbaden en 't ketelhuis. Buiten kwamen vaten aan met van allerhande vetten dierlijk en plantaardig. De vaten werden buiten boven een basin met stoompijpen getakeld. Je moest dan de afsluitdoppen uit de vaten draaien en de opening over de stoompijp laten zakken dan werd er stoom ingeblazen en liepen de vaten leeg in 't basin en werden de vetten naar binnen getransporteerd. En stinken. Dat daar nog zo'n lekker ruikende zeep van gemaakt werd. Ook moest ik zandzeep snijden, van die grijze die overal in werkplaatsen en fabrieken lag. Echte schuurblokken. Boven zat een afdeling dames die de blokken moesten afwerken met ook 'n stempel erin. Volgens mij heette de oude vrouw achter de lessenaar die toezicht moest houden juffrouw Nel, maar dat weet ik niet zeker. Op het terrein van Redelé stond nog een apart gebouwtje waar badzout en tandpasta werden afgevuld en verpakt. Ook Karnemelzeep werd bij Redelé gemaakt (met dat meisje op de verpakking.)

Een oud-collega had een vrouw getrouwd die vroeger bij Redelee had gewerkt. Zijn voorletters waren P.A.C. zijn achternaam was dezelfde als die ik heb (geen familie). Hij had een gedichtje gemaakt wat hij dan wat zangerig opzegde en het klonk altijd wel leuk: "Habraken PeeAaCee, vrijt met de meid van Redelee!"

Die oude vrouw achter de lessenaar (op een verhoging) was hoogstwaarschijnlijk mijn tante. 'Juffrouw' van Kasteren, zoals ze zich altijd noemde, want ze was nooit getrouwd en dus mocht men haar nooit 'mevrouw' noemen. Ze heeft 40 jaar bij Redele gewerkt, tot haar pensioen. Als kind ging ik 's zaterdags mee naar de fabriek, dan ging ze de kantoren poetsen. Reuze interessant vond ik het daar. Ik heb hier nog kaarten liggen die meneer Redele in de jaren '50 vanaf zijn vakantieadres aan 'de kelder-club van Redele' stuurde. Hij schrijft daarop dat hij hoopt dat ze hem bij terugkeer met een mooie omzet zullen verrassen!

Op 05-04-1899 is de aanbesteding geweest voor het te bouwen pand. Er werd ingeschreven als volgt: H. van den Heuvel, Volkel fl. 26.927,00; F. van Dinther, Oss fl. 26.195,00; M. van Eijndhoven, Tilburg fl. 26.000,00; J. Kocken, Tilburg fl. 23.750,00; J. van der Schoot, Tilburg fl. 23.700,00; A.C. van Gestel, Eindhoven fl. 22.558,00; De begroting bedroeg fl. 22.500,00 Bron: Nieuwe Tilburgsche Courant editie: 06-04-1899

In de jaren zestig ('64-'65) heb ik hier ongeveer 1 jaar gewerkt op de expeditie, samen met Jack van Vroonhoven (ja die van het verhuisbedrijf). Inpakken en verzenden. Ik kan mij nog 2 meisjes uit die tijd herinneren,en volgens mij heetten ze Hommes. Ook werkte er een kleine kale man met bril, die altijd een stofjas droeg. Ik denk dat hij baas van het lab.was. Ook herinner ik mij een plek in de fabriek waar alles vet was en waar het vreselijk stonk. Ik heb er wel veel gelachen.

Hier heeft ook lang een Gordijnen en Tapijt handel De Tram in gezeten van de hr.Timmermans. Het was er een rommelige zaak totdat eind tachtiger jaren er een verbouwing plaats vond, ik heb daar toen nog de elektrische installatie vernieuwd. Op de balken en in de nokken lag het nog vol met waspoeder. Een paar jaar later ging die tent dicht.

Mijn zus, Evelien Voorjans heeft hier gewerkt in de jaren '60.