Bij de VeGe van Heit en Mem de Jong haalden we kleine boodschappen. Die werden dan nog opgeschreven in het boekje. Een keer in de zoveel tijd betaalde ons mam dan de rekening, nadat ze grondig het boekje had bestudeerd of alles wel klopte. Dus werd ik een keer betrapt op het kopen van snoep op de pof.
Mijn kinderjaren en jeugd heb ik in de Sophia gewoond. Mijn school heette Onze Lieve Vrouwe van Onbevlekte Ontvangenis, toen nog een meisjesschool. Toen het kindertal in de parochie terugliep zijn jongens- en meisjesschool samengegaan. De lessen werden toen gegeven in de meisjesschool, Frederiklaan 1a, maar de naam werd die van de jongensschool in de Gagelstraat: St. Antoniusschool, vanwege de parochiekerk St. Antonius. De schoolgebouwen, incl. de kleuterschool, zijn inmiddels gesloopt. Nu staat daar Hoog Gagel en het winkelpand waarin ook boekhandel Frencken zit.

De VeGe lag echt op de hoek van de Hendrik Casimierstraat en de Sophia van Wurtemberglaan. Ik heb er zelf weinig boodschappen gedaan voor mijn moeder. Die ging altijd naar kruidenier van Dijk, de vader van Rens, die nog leeft en geniet van zijn pensioen. Het systeem was hetzelfde: ook een boekje waarin alle aankopen werden ingeschreven. Kan me nog herinneren dat Meneer en Mevrouw van Dijk (sr) bij ons thuis op maandagavond televisie kwamen kijken en altijd iets lekkers uit de winkel meebrachten. Mijn vader was een van de eersten die tv had indertijd en op woensdagmiddag kwamen veel kinderen uit de buurt altijd bij ons tv kijken. Heerlijke herinneringen !

Op de plattegrond heeft men in de Hendrik Casimierstraat een teken staan wat een Davidster moet voorstellen. Dit staat hier vanwege de synagoge die in een van de huizen gevestigd was. Deze is hier gekomen toen de synagoge in de Kerkstraat is afgebroken. Na de synagoge is er in het pand een Rehobothgebouw gekomen.

Tja, de dames Matty en Joanita, hebben gelijk.
Wij mochten daar vlak na de oorlog nog niet kopen. De Jong was protestants en wij - zoals wel meer mensen in die tijd in Eindhoven - katholiek.
Wij moesten nog naar v. Dijk of Piet de Dief verderop.
Overigens: tegenover de Jong zat groenteboer van Gelderen. Aan het eind van de Sofia van Wurtemberglaan, hoek Napoleonplein, was de brood en banketzaak van Duffhuijs.

Bedankt Henny. Zo kom ik nog te weten hoe dat nou zat met die kruideniers. Het was dus een gevolg van de toen nog heersende godsdiensttwist.
Mevr. Duffhuys runde in die tijd de brood- en banketzaak in haar uppie. Maar ze was bij ons meer bekend om haar vele honden, voornamelijk poedels. Grote, maar ook dwergpoedels. Twee daarvan waren de kleinste. Eentje heette Krieltje en haar kind, de allerkleinste, heette Ukkie.
Minimaal 2x per dag liet ze de honden uit in 3 ploegen. Wij, de kinderen uit de van Wurtemberglaan, hielpen mee met uitlaten. Ieder had zijn/haar 'eigen' hond om vast te houden.

Op de hoek van het plein was het examenbureau van het C.B.R. gevestigd. Bij de letter 'N'' van plein.
Zie mijn opmerkingen bij foto 2795. Want deze reactie klopt maar heeeeel gedeeltelijk.
Op gemelde hoek was midden jaren 50 immers de cigaren en cigarettenzaak de Tijgerkat gevestigd.
Erachter was het parkeerterrein van het hotel de Ambassadeur'.
Ik ben in 1959 vandaar afgereden voor mijn rijexamen. Het CBR had voor dat doel enkel de grote zaal aan de achterkant van de Ambassadeur voor een aantal uren per dag in de week afgehuurd. Het was er dus niet gevestigd. Ook om er het theoriedeel te examineren. Dat vond toen nog op dezelfde dag plaats als het practisch examen.
Merk op dat de naam de Tijgerkatvoorheen verbonden was aan een cafe op de hoek van de Napoleonlaan, waar dus later de Ambassadeur werd gebouwd. Een cafe dat voornamelijk en vrijwel alleen in de zomer klanten kreeg. Van wandelaars die een flinke tocht hadden gemaakt door de landelijke omgeving.

Matty v. d. Zanden, Sophia van Wurtemberglaan, dan was jouw vader vast collectant in de steentjeskerk. Ik heb namens mijn vader heel wat collectantenroosters e.d. bij jullie in de bus gestopt.

Dat klopt Pie. Tot aan zijn dood in 1964 was hij er collectant.
Mijn oudste broer was er jaren acoliet. Maar waar woonden jullie?

Wij woonden in de Willem de Zwijgerstraat 51 (is nog niet herbouwd, vanwege grondvervuiling?) en zijn ooit overgeheveld van de H. Hartparochie naar de Steentjeskerk met destijds pastoor Swagemakers en kapelaan Simons, die later pastoor in Loon op Zand geworden is. In noodgevallen moest ik ook weleens invallen als collectant en dan staan je vriendjes achter in de kerk ...

Kruidenier de Jong van de Végé had een zoon Jelle, die bij ons in Woensel 1x per week met zijn bestelfiets met een grote mand voorop de boodschappen kwam brengen. Hij noteerde dan meteen in zijn boekje de bestelling voor de volgende week. Met Kerst kon je bij hem ook altijd Fries suikerbrood bestellen. Zijn vader liet die dan uit Friesland komen. Hééérlijk, dat was een echte traktatie.

De familie de Jong had geen zoon die Jelle heette maar Jan. Dit weet ik, daar ik altijd bevriend ben geweest met Romke, heb ook altijd daar in de winkel geholpen en heb met Romke de boodschappen rond gebracht.
En de Synagoge in de H Casimirstraat is vroeger een kleuterschool geweest, daar heb ik op gezeten.

Als Jelle geen zoon was, dan misschien een neef. Ik heb Jelle de Jong gekend. Een van de zoons is uiteindelijk hoofd der school geworden van de school Nutschool in de Reigerlaan in Eindhoven.

Dat klopt dat was Pieter en de heer de Jong heette Jelle.

De VeGe-winkel was van mijn opa Jelle de Jong. Ik heb deze winkel als klein kind in 1967-1970 nog meegemaakt. Ik mocht de vakken vullen als klein kind van 4-5 jaar. Jelle en Aukje hadden 5 kinderen: Jan, Henny (mijn moeder), Romke, Fritia en Pieter. Mijn Pake en Beppe (Jelle en Aukje dus) zijn eind jaren zestig naar de Schutterlaan in Vaartbroek verhuisd nadat de winkel is gesloten. Begin jaren negentig zijn zij overleden op hoge leeftijd. Hun kinderen Jan, Romke en Pieter zijn inmiddels ook overleden, Henny en Fritia leven nog. Ik heb mijn zoon Jelle vernoemd naar mijn opa. Jan heeft overigens ook een zoon Jelle.

Wat Anne Troost schrijft klopt niet helemaal. In de oorlog werd in het gebouw Rehoboth (dat heette toen al zo) een bewaarschooltje gehouden,( tegenwoordig noemen we zoiets een crêche, maar ik vind bewaarschool veel mooier,) waar ik van eind ´42 tot zomer ´44 op gezeten heb. Het was eigenlijk een gewoon woonhuis met beneden aan de rechterkant van de gang een kamer-en-suite waar de peuters in werden opgevangen.