Dit is al heel lang geleden. Het was nadien een stadsdeelkantoor en voor zover ik weet tegenwoordig een uitzendbureau.

Ik kan me nog herinneren dat de vader van Jan van Turnhout, "Nilliske", hier een snackbar had. Was een hele traktatie als je daar een frietje met een knakworstje mocht halen. Als je nu kijkt wat er voor een duizelingwekkend aanbod aan snacks in de koelvitrines ligt was het toen maar simpeltjes.

Sjef, dan spreek je wel over iets van meer dan 40 jaren geleden.

Jan van Turnhout, een echte Brabantse gemoedelijke en vriendelijke man. Ca. 40 jaar geleden at ik wel eens in zijn restaurant en dat was prima. In de lunchtijd kwamen nogal eens wat Philips-gasten bij hem eten. Ook gewoon tussendoor even een pilsje drinken met Jan was gezellig. Behalve restaurant had Jan ook nog een goede ruimte om met een groep mensen een feest te vieren. Mijn oudste dochter Marjolein ging, meer dan 30 jaar geleden, trouwen met IJsbrand Velzeboer. Receptie, diner en feest zouden bij Jan van Turnhout worden gehouden. IJsbrand's vader, ook IJsbrand geheten, en ik gingen samen bij Jan eten om een menu te proeven en te kiezen. Ik was werkzaam in o.a. de wijnhandel en wilde graag een door mij gekozen wijn laten serveren, de flessen natuurlijk voorzien van een speciaal feestetiket en dit was voor Jan geen probleem. Het werd een fijne dag, heerlijk eten, fijn feest daarna. Jaren later, in 1994, waren mijn vrouw en ik 40 jaar getrouwd. We organiseerden een gezellig feest aan huis en toen de bezoekers vertrokken waren, zorgde Jan voor een perfect eten aan huis voor de overgebleven familiegasten (en dat waren er niet weinig). Dit is mijn goede herinnering aan het restaurant van Jan van Turnhout.
Nog een leuke anekdote: Ik dronk een pilsje in café de Vlierhof op het St. Trudoplein en Jan kwam binnenlopen. Hij vertelde mij dat hij zojuist had besloten te stoppen met het restaurant. Hij had een gesprek gehad met een bank (ik geloof de ING) en zij zouden een kantoor openen in het pand van Jan. (Jan zelf en zijn vrouw woonden trouwens in de bovenverdieping van het pand). Jan moest even een pilsje drinken om te bekomen van de zojuist met de bank gesloten deal, probleem was dat zijn vrouw daar nog niets over wist. Dit is misschien een leuke herinnering over een echte Strijpenaar (Strijpse herder). Dat was ik trouwens ook.

Ome Jan, neef van mijn vader, Leo de Hondt, heeft er ook nog gewerkt. Ik kan me herinneren dat ze in het begin een gedeelte vismaat hadden en het andere gedeelte de frituur. Ook werkte daar Sjaak (Jac) van Est.
Ze hebben zelf voordat ze boven de zaak gingen wonen boven de rijwielhandel van Jan Roestenurg gewoond, met uitzicht op het evolutie.
Samen met Jolanda en Adje mee omgegaan. Ome Jan en tante Lien, nog steeds fijne mensen. Ik hoop dat het nog lang goed gaat met ze. Een ontzettende fijne jeugd gehad, mede o.a. door hen.

Jan van Turnhout, een begrip als je een ouderwets restaurant zocht. Jan deed me een beetje denken aan mijn opa, ook in streepjespak. Welbespraakt, en tijdens het eten kwam hij ook gerust een eindje kletsen. Dat was soms iets minder, maar nu spreken we erover. Ze hadden daar geweldig lekkere zalmforel!