Tot september 1968 was dit een M.M.S. en Gymnasium voor meisjes. Vanwege de Mammoetwet moest alles anders. Maar elk nadeel heeft z'n voordeel: er kwamen jongens op school. Inmiddels zijn er ook flink wat lokalen aan- en bijgebouwd.

Peter, weet je zeker dat deze foto uit 1964 stamt? Gelet op de twee VW's en de Ford Anglia zou ik eerder denken dat de foto tussen 1956 en '58 is genomen.

Ik kan twee redenen geven waarom ik 1964 heb gezegd. Allereerst is de ansichtkaart afgestempeld in 1964 en vervolgens ken ik heel veel collega's die in tweedehandsauto's rijden.

Dan moet ik het jaartal toch even terugbrengen naar 1959. Op mijn exemplaar staat het copyrightstempel van firma Gebr Simons die de kaart uitgaf en dat is 6 juni 1959! De lichte Volkswagen stamt gezien het kenteken uit 1957, de Anglia uit 1954, de achterste donkere VW, zo te zien een ZP nummer, zou dan 1958 moeten zijn. Allemaal nogal nieuwe wagentjes daar dus. Dus niet van het lerarencorps...?

Ja Kees, de vroegste afstempeling bepaalt natuurlijk het uiteindelijke jaar. Ik zal de datum dan ook meteen aanpassen. Overigens heb ikzelf nooit te klagen gehad over mijn autootjes.

In 1956 was het Protestants Lyceum (protestants, gemengd en dat in 1956!) tijdelijk ondergebracht in een aamtal lokalen op deze meisjesschool. We kregen de leerlingen van het Catharina Lyceum nauwelijks te zien door een slimme regeling van de schooltijden. Tegenover de school was nog een Protestantse Huishoudschool gevestigd.

Ik kan me ook iets herinneren over een centrale post van de Burger Bescherming of als noodcentrale van de gemeente onderin de kelders van deze school. Overigens de huishoudschool tegenover het Catrien werd door ons Jorisgasten uit Gestel de spinazie-academie genoemd terwijl de katholieke huishoudschool in de Jan Schmitzlaan gewoon de naaischool werd genoemd.

In de avonduren werden de lokalen gebruikt voor lessen van het Eindhovens Avondlyceum onder leiding van Rector Mennen. Voor veel mensen was dit de kans om alsnog naast een werkkring een fel begegeerd diploma te halen. De lessen werden meestal gegeven door docenten die overdag les gaven aan middelbare scholen in Eindhoven e.o.

Ben, hier kreeg ik de opleiding om bommen op te sporen die blindgangers werden genoemd. Voor een gulden was je hele avond van huis. Zonde van de tijd en van de onkosten maar je was verplicht te komen. Lang leve de B.B.

Ik kan me alleen maar herinneren dat er veel, heel veel fietsen stonden en dat je er in de pauze een halve kop koffie kon kopen voor 5 cent en een hele kop voor 10 cent (jaren 60). Maar jullie waren wel blij met de dassen die door de Cathrienetjes werden gebreid, toch? En de term spinazie-academie was ook bij ons bekend!

Even een naamscorrectie, het heette Bescherming Bevolking i.p.v. Burger Bescherming, kleine vergissing.

Die huishoudschool waar Walter over spreekt. was de Anna Henriëtte. Directrice was juffrouw Langbroek die ernaast in een flat aan de Willem Klooslaan woonde. Ook gingen er veel meisjes na hun middelbare schoolopleiding een jaar de zg. vormingsklas doen, waar ze koken e.d. leerden. Er stond altijd een horde smachtende vrijers buiten te wachten tot hun geliefdes naar buiten kwamen.

Volgens mij was het zelfs Bescherming Burger Bevolking

Het was B.B. Bescherming Bevolking

Tussen Eindhoven en Aalst in de bossen stond ook een gebouw van de B.B. Twee buurjongens, die zgn. broederdienst hadden en dus niet in militaire dienst hoefden, moesten wel voor die B.B. oefenen gedurende een bepaalde tijd. Niet immer tot hun grote genoegen!

Het was gewoon Bescherming Burgerbevolking, gestart in 1952. De afkorting wordt als BB geschreven. Overigens geloofden maar weinig mensen in het nut van deze organisatie, waar minister Beel(in Eindhoven geen onbekende!) zo enthousiast over geweest was bij de oprichting. In de jaren 80 kwam er dan ook een roemloos einde aan.

Na mijn diensttijd van 2 jaar ben ik ben nog geruime tijd bij de BB geweest als chauffeur op een ziekenwagen. Altijd les gehad in een gebouw van de gemeentewerken en wel achter het pand van Rob Scherf. Er stond ook een grote toren waar de brandweer hun kunsten vertoonde. De lessen waren van Gastdoktoren die dan de hele avond allerlei ernstige gewonden behandelde. Dat ging dan in hoofdzaak over Fallout na een a-Bom. Na ik meen was het toch echt pas over na de kouwe oorlog en gelukkig maar dat het daadwerkelijk optreden nooit heeft plaats gehad.

In 1986 is de BB opgeheven en hebben brandweer en Rode Kruis de taken overgenomen. Overigens werd er midden jaren 70 al gesproken over ontmanteling van deze geldverslindende organisatie. Of hij gewerkt had, blijf gissen.

Ik dacht dat het hier eigenlijk om het Catharinalyceum ging, toch?

Frans van Amelsfoort, befaamd koordirigent, gaf hier muziekles en vormde o.a met leerlingen van deze school een kwalitatief hoogstaand koor dat zelfs met het Brabants Orkest een pittig werk als L'Enfance du Christ van Berlioz niet schuwde.

Ik heb ook les van de Heer Mennen gehad, verder de namen hr.De Fluiter, juffr. Booyens waarbij we gedichten moesten voordragen. Onze klas had echter een lied gemaakt en een paar leerlingen mochten voor de klas. De rest zong het refrein: O Booy, wat ben je mooi, 2x, dat hebben wij in jaren niet gezien, zo mooi... Wie herinnert zich dat nog van uit de 2e klas, waarschijnlijk rond 1956/57?
's middags hadden we op school huiswerk-klas (bij de aardrijkskundeleraar), we kochten spritsen op school en snoep in het snoepwinkeltje op de Edenstraat (naam vergeten) en spookten van alles uit tijdens die uren van huiswerk maken....
Ik was niet de makkelijkste leerling denk ik... maar had een fijne tijd daar.

Margriet, kijk voor commentaar over het snoepwinkeltje naar foto 4602.

Margriet, bedoel je José Boyens, de dochter van de leraar geschiedenis van Gymnasium Augustinianum? Ze is later getrouwd met dr. P.C. Paardekooper, die rond 1960 leraar Nederlands aan datzelfde gymnasium was en later hoogleraar is geworden in Leiden (dacht ik).

Paadekooper was inderdaad taalkundige in Leiden. Publiceerde in 1963 een nieuwe ontleedmethode ABN-syntaksis die o.a. op het GLE/GSG gebruikt werd. Provoceerde graag, beschouwde zichzelf soms als hofnar van de koning. Met opmerkingen als dat Belgisch en Belgen niet bestonden wist hij op humoristische, maar tevens scherpzinnige wijze de discussie over de Vlaamse taal aan te wakkeren. De MO-opleiding Nederlands aan de Nutskweekschool in Eindhoven heeft via docente Hanneke van Buuren veel docenten aan Eindhovense middelbare scholen geleverd die volgens zijn methode werkten.

Die ABN-syntaxis was er al eerder, hoor, want ik heb hem al moeten hanteren toen ik in de 4e klas van het gym (1957-1958) Paardekooper als leraar Nederlands had.

Eigenlijk hoort dit commentaar over Paardekoper niet bij het Catharinalyceum thuis maar bij het Augustinianum. Gelukkig heeft Paardekoper ook in dit gebouw les gegeven, namelijk op het avondlyceum, zodat het toch een beetje klopt. De methode Paardekoper bestond uit een combinatie van redekundig en taalkundig ontleden: zeer lange, samengestelde zinnen werden ontleed met behulp van een soort staartdelingachtige structuur. Heel knap en ik heb er, in dat ene jaar dat ik les van hem had, veel van geleerd. Paardekoper zelf was een wat vreemde man, althans voor ons, leerlingen van de eerste klas. Hij heeft een tijd in de Helmerslaan gewoond, en liep vaak met de fiets aan de hand door de stad of naar het Augustinianum, toen nog aan de Kanaalstraat. Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik hem ooit heb zien fietsen. Er was geen leraar die er zo de wind onder had als hij. Toch was het een aardige man. Volgens mijn herinnering vertrok hij met ingang van het schooljaar 1957/1958 van het Augustinianum. Paardekoper was ook befaamd om zijn kennis van de dialecten.
Jose Boyens deed kennelijk iets dat ze van haar vader heeft overgenomen, namelijk het gebruiken van gedichten in haar lessen als onderdeel van de lesstof. Ook hij placht ons gedichten te laten opschrijven in ons geschiedenisschrift. Als we dan eens een slechte beurt gemaakt hadden konden we het cijfer ophalen door zo'n gedicht van buiten te leren.
Ik ben van een leeftijd dat ik het Catharinalyceum nog heb zien bouwen. Voor die tijd was dit gebied, tussen de Jan Luikenstraat, Helmerslaan en de Dommel, een braakliggend stuk land dat de Bakke werd genoemd. Mijn ouders hebben in het begin van de zestiger jaren een huis laten bouwen aan de van Maerlantlaan, op de hoek met de van Meursstraat, schuin tegenover het lyceum. Mijn herinneringen aan het gebouw zelf hebben te maken met de al eerder genoemde schoolconcerten, waarvoor mijn vader altijd een uitnodiging kreeg, en het jaarlijkse schoolbal van het Cathrien en het Augustinianum.

Mooie herinneringen Frank, waarvan ik de meeste herken. Van Paardekoper herinner ik mij het groene boekje. Paardekoper was inderdaad een kenner van dialecten. Met deze kennis trad hij al op in het bekende radioprogramma van de KRO op zaterdagavond: Negen heit de klok, begin vijftiger jaren. De heer Boyens vond ik een van de beste leraren die ik ooit ben tegengekomen. Hij hield de aandacht zonder moeite gevangen en zijn lessen waren doorspekt met humor. De twee gedichten die wij moesten leren waren: Jan van Schaffelaar (ziet den onversaagde held, op de spits van Barneveld) van Bertus Aaafjes en Slot Loevestein, over de ontsnapping van Huig de Groot.

In aanvulling op het verhaal van Walter van der Elst van vorig jaar:
In het schooljaar 1955/1956 was de eerste klas van het Protestants Lyceum (55 leerlingen, waarvan 45 jongens) gehuisvest in de Protestantse Huishoudschool en in 1956/1957 de klassen 1 en 2 (in totaal 5 parallel-klassen) in het St. Catharinalyceum, totdat op 8 april 1957 het eigen (nood-)gebouw aan de Beemdstraat betrokken kon worden. De lessen duurden maar 35 minuten, iedere middag vanaf 14.20 uur, op zaterdag een uur eerder.

Ik heb 4.5 jaar op het Catharien gezeten in de Elzentlaan en de laatste maanden op het van Maerlant. Ik kan me de overgang nog herinneren omdat wij met een doodskist door de straten liepen om Cathrien te begraven. Ik heb dat niet zo kies gevonden.
Na 45 jaar ben ik weer teruggeweest op het van Maerlant waar ik 's avonds franse les volgde bij de Alliance Francaise. Dat was toch wel een ervaring na zo'n lange tijd.

Een wat late reactie op Rene Teunissen. Juffrouw Jose Boyens is in 1966/67 getrouwd met Clemens Raming. PC Paardekooper was haar taalkundige goeroe, waar ze volgens mij niet mee getrouwd is. Misschien veel later. Maar zeker niet in 1966. Ze heeft deze Clemens nog mee naar school genomen om hem te showen !

Bij het 80-jarig bestaan van het Cathrien is een rijk geïllustreerd gedenkboek verschenen (168 pp) met een uitvoerige geschiedenis van deze school sinds 1919. Met heel veel leerlingenherinneringen, een complete lijst van leraren en talloze foto's. Is vast nog te krijgen op het huidige Pleincollege Van Maerlant.

Bij verschillende reacties kom ik de naam José Boyens tegen. Ik heb tussen 1955 tot 1961 verschillende jaren Nederlands van haar gehad. In mijn herinnering was haar vader advocaat en woonde zij op de hoek Willemstraat / Wilhelminaplein. Als neerlandica en kunsthistorica heeft zij veel publicaties op haar naam staan. (Google maar eens)
Voor Margriet Michels: Wij hebben nog 1 of misschien 2 jaar bij elkaar in de klas gezeten. Het snoepwinkeltje in de Edenstraat was onze stop na de gymles in de brandweerkazerne. Altijd was er een probleem met de gymlessen: te weinig faciliteiten. Waar ik al niet gegymd heb! In de grote hal, met hoepels en knotsen op de maat van de tamboerijn van Maaike Weytens, lessen bij van Sambeek: tafeltennis in een gangetje. 2 Personen speelden en de rest maakte huiswerk en dus ook in de gymzaal van de brandweer met Els van Uden.
Ik vind het grappig dat hier zoveel reacties van mannen te vinden zijn, terwijl wij toch een echte meidenschool waren.
Voor Henk Tiemens: ik vraag me af waar ze jullie toch hebben kunnen verstoppen. Jongens in de school! Ook als onze lessen afgelopen waren was er nog van alles in school te doen, nablijven, huiswerkbegeleiding, koorrepetitie. Noem maar op. Ik vind het heel grappig.

Het snoepwinkeltje was bij de Ware jacob in de Edenstraat.

In 1961 heb ik eindexamen gymnasium b gedaan op het Catharinalyceum. Pa van Lent was onze wiskundeleraar en Wolters onze leraar Latijn. In 1965 kwam ik terug op het Cathrien als lerares biologie,nog lang niet afgestudeerd, maar rector Bal had een bioloog nodig. Waar ik bij mijn terugkeer het meest verbaasd over was, was dat de docenten, waar ik als leerling mee gedweept had, me als collega zwaar tegenvielen. En omgekeerd. Ik zal geen namen noemen.

Tettie, ben je familie van Piet Lindner (van de drukkerij)?

Ja, een nichtje.

Dr. Paardekoper was inderdaad een groot kenner van dialecten maar ik heb nooit een akeliger leraar gehad.
Door zijn bemoeienis met de taalstrijd in Belgie is hem destijds de toegang tot dat land ontzegd.

Paardekooper is (volgens mij leeft hij nog en is hij nu 91 jaar) een vreemde mens, maar akelig heb ik hem niet gevonden. Eerlijk gezegd hebben we op het Augustinianum ook best wat met hem afgelachen. Ik herinner me nog dat we hem met Sinterklaas 1957 een stropdas hebben geschonken. Een bruine en dus goed passend bij zijn altijd bruine kostuum en beige shirt. En op die stropdas stond de afbeelding van een jonge vrouw in bikini. En Paardekooper was wel zo vreemd dat hij hem af en toe nog droeg ook ....

In mijn jeugd was er het St. Joriscollege voor jongens en het St. Catharinalyceum voor meisjes. De gebouwen lagen tegen elkaar en de jongens en de meisjes werden van elkaar gescheiden door een houten hek. Tijdens het speelkwartier was het daar heel erg druk. Toen werd er op een gegeven moment een nieuwe school voor de meisjes gebouwd: het Maerlantlyceum. Ik was ook bij de overtocht en heb daar nog een foto van. We mochten in de nieuwe school geen schoenen dragen, maar pantoffels, om de nieuwe leistenen vloer te ontzien. Zo heb ik ook nog een klassefoto en daar zie je dat alle meisjes pantoffels droegen. Ik heb daar gezeten tot 1956 ongeveer. Ik had de eer om in de Helmerstraat naast de heer Paardekoper te wonen. Hij was "neerlandicus" werd gezegd en hij boezemde mij ontzag in, want het was toch een bijzondere man.
=== Stuur je de foto's nog in? Het zou leuk zijn deze met je oud-klasgenoten te delen. (Red.) ===

Paardekooper is dit jaar, 91 jaar oud, overleden.