Op nummer 10 woonde de fam. Leemans. Na nummer 10, het huis dat iets naar voren staat, zat een drogisterij. Ik meen Van Es. Op nummer 14 woonde Brinkman. De fam. Moviat herinner ik me nog evenals de fam. Pijpstra op 28. Daarnaast Van Stratum. Zelf woonde ik op nummer 26. Mijn vader, Charles Brouns, had regelmatig mooie auto's. Hij was vertegenwoordiger van auto's maar de buurt dacht dat ze van hem zelf waren. Niet dus. Prachtige tijd. Er werd gevoetbald in het park voor de huizen. Tot grote ergenis van mevr. Pijpstra omdat ze bang was voor het sneuvelen van een ruit.

In de zestiger jaren van de vorige eeuw woonde op nummer 8 of 10 de familie De Wit. Een groot gezin en vader werkte bij het Van Abbemuseum. Dochter Liesbeth was gehandicapt en leerlinge van de mytylschool Eindhoven. De brandweer Eindhoven (dhr. Van Hout) bracht haar dagelijks met het busje van en naar school.

Voor de duidelijkheid even de tijd waar ik het over had. Dat was rond 1952.

Mijn kameraad Bas Naucke woonde op nummer 30 met zijn broer Stephan, vader Hermann en moeder Marjo. Later woonde Hermann met zijn vriendin Anky Pellegrom op de Frederika van Pruisenweg 30. Anky overleed in 2006 en Hermann in 2008. Hermann was leraar op de Gemeentelijke Scholengemeenschap Genderdal. Anky werkte bij de Jeugdzorg. Mooie huizen vond ik het altijd.

Nog even terugkomend op de foto: familie De Wit woonde op nummer 10, familie Leemans op no 12 (drie kinderen wonen in Nuenen). Bakker Van de Linden was met zijn winkel en bakkerij gevestigd op no. 14. De jongste zoon Hans zit aangetrouwd aan de familiekant van mijn vrouw. Ik zal vragen of hij nog materiaal heeft! Ze zijn gaan emigreren, maar twee dochters zijn in Eindhoven gebleven, een heet Thea. Op 16 zat de familie Scheffer met dochter en zoon Anton, die zijn verhuisd en de familie Teunissen-Rijnen (van de brillen) zijn daar ingetrokken. Op nummer 18 de familie Brinkman met een zoon. Senior was het laatst verkoper in bliksemafleiders.

Als bakker Van de Linden zat op no 14 dan ben ik daar geboren op 30.11.1956. Die bakkerij is overgenomen door mijn ouders.

Als meisje van 15 jaar heb ik bij bakker Huijbregts gewerkt op de Frederika van Pruisenweg 14. Joep, dan heb ik jou nog gekend als baby. Dat moet in 1958 geweest zijn. Daarna is naar ik heb horen zeggen je vader in Boxtel gaan werken, bij waterschap de Dommel als ik mij niet vergis.

Allemaal reacties van "de overkant" met de even nummers. Vanaf 1948 tot 1971 woonden wij op 19, tussen fam. Wooning en fam. Vroom. Wie kende niet fam. Van Uden op 7. Op 15 De Jonge, op 11 Kwikkers, op 9 Maartje en Kees v.d. Wind (wonen er nog steeds). Geweldig voetballen bij "de banken", met Anna Paulownastraat- en Anne van Engelandstraat-gangers. Geweldige jeugd. Wisse Dekker woonde daar met Peter en Marijke op 29? Een Aapkes achteraan op 39, naast fam. Mulder, waar een bom ooit ontplofte. Geweldige jeugd en ik loop er nog regelmatig rond.

Hele mooie aanvulling op het voorgaande. De ontplofte bom op zolder kan ik nog steeds herinneren en de verwonding van de maker. Naam ben ik helaas kwijt. Ga toch weer eens verder zoeken. Heb wel contact met Jack Leemans en praten er nog wel eens over om inderdaad details uit te zoeken. Kijk maar in mijn album.

De bom ontplofte bij de familie Mulder en het betreft de zoon: Walter Mulder

Goed om al die reacties te lezen. Ik heb er altijd goede herinneringen aan overgehouden. Een aantal zaken wist ik niet. Met name aan de overkant met de oneven nummers. Het verhaal van de bom wist ik niet. En Henk, ook ik loop nog wel eens door de straat. Bedankt iedereen voor de aanvullingen.

Het huis (uitspringend) aan de rechterkant op de foto: huis van mevr. en hr. Popke ten Haaf op nr 2? Eerste huis van even nummers.
Zoon van Brinkman heet Wally.
Als we in het park voetbalden, en dat niet mochten van de politie, dan vluchtten we in het gangetje naast de bakker (later drogist) naar achteren, linksaf en bij een gat in de muur van betonplaten, erover tot in de Sophia van Wurtembergstraat.
Er waren drie families Van Stratum die naast elkaar woonden. Zoon Harrie trapte ook een aardig balletje. Moest derhale ook vaak vluchten. Harrie is inmiddels ook 64 jaar.

Vonderkwartier: boek uitgegeven door Freek Rurup van oktober 2003: "Vonderkwartier; een portret van een 75-jarige wijk". Hier komt o.a. de Frederika van Pruisenweg uitvoerig in beeld.

Klopt Henk. Dat de familie Van Stratum drie zonen had weet ik niet meer ofschoon mijn ouders daar regelmatig kwamen. Dat gangetje met de betonplaten kan ik me nog goed herinneren. Bij Wally kwam ik vaker thuis en ik was met hem bevriend. Op het eind van de straat rechtsaf gingen we vaak spelen bij de Gender. Ook schaatsen. Jij moet je toch ook mevrouw Pijpstra nog herinneren? Die kwam altijd kwaad naar buiten als we aan het voetballen waren in het parkje. Op de treinrails aan de Hagenkampweg legden we vaak een klein steentje en waren bang dat de trein dan van de rails liep. Kan je nagaan!

Er waren drie families Van Stratum (twee broers en een neef) en die woonden allemaal naast elkaar. Wally Brinkman was een bijzonder iemand, hij kon niet ... maar wel tegen een bal trappen. Mevrouw Pijpstra ken ik niet meer, maar dan was ik zeker een van haar deugnieten. Ook mevr. Namink (nr 1) met zoon Egbert, die later naar Zuid-Afrika verhuisde, belde vaak de politie als ik weer wat misdeed. Sylvia van Uden, die op 7 woonde is later naar de overkant (28?) verhuisd. Jules (Juleke) van Uden was huisarts in Deurne. Vader Jukes gaf les op 't Joriscollege. Ik ken bijna nog alle namen en adressen van de oneven nummers. Familie Meeuwis woonde recht tegenover ons. Peter en Marja Meeuwis waren speelkameraden.

Zie ook voor meer details o.a. foto 166 over de familie van Selma Klara Namink over haar ouders Abraham van Geldere en Bertha Wertheim (overleden 1932)  toegevoegd door zoon Herbert Namink 29 september 2011. Zie ook foto 9222 uit 1973 van Ger de Bie en foto 2754 over slagerij Pierre Achten met zijn Mientje en vier dochters Nel, Jacqueline, Mientje en Petra.
Wally Brinkman moet volgens mij zijn echte naam Walther zijn. Familie Brouns ken ik mij nog zeer goed herinneren zeker met zijn mooi grote auto's met open kap in de zomer. Lucien zal ik dit jaar wel eens ontmoeten na een afspraak. Mooi om enige herinneringen op te halen uit die tijd.

Beste Ruud, zover ik weet was zijn naam Waltie of Walthy. Zo noemde ik hem altijd. Grappig dat iedereen mijn vader altijd kent van zijn auto's. Klopt wel een beetje. Ik wacht je bericht af. Overigens weet ik niet of je Henk Brocx ook kent van vroeger? Hij weet veel bijzonderheden. Ik ken hem niet, maar de familie Moviat nog wel, ook al was ik toen nog jong. Misschien zien we elkaar nog eens.

Mijn naam is Bas Naucke en ben geboren op nr. 30. Tot 1993 heb ik er gewoond. Mijn vader tot zijn dood in 2008. Daarna hebben mijn broer en ik het huis verkocht aan een journalistenstel die werken voor het Eindhovens Dagblad. Nochtans zijn dit huizen met een geschiedenis. In 1969 huurden mijn ouders dat huis, totdat de verhuurster om het leven kwam tijdens de brand in 'T Silveren Seepaard in 1971, toen konden mijn ouders het kopen.

Overigens, tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde in een van deze huizen ene Jan Siezen, een oom van oud-nieuwslezer Harmen Siezen. Hij waagde het om tijdens de Sinterklaasbombardementen op 6 december 1942 door de Britten, zich buiten te begeven met een camera om daar foto's van te maken. Deze foto's zijn op internet te vinden.

Ik, Henk Aapkes, woonde van 1938 tot 1960 in het laatste huis aan Frederika van Pruisenweg, kortweg 35 naast Mulder.
Na de oorlog was er nog lang allerlei munitie te vinden. Ook veel lege hulzen nog met slaghoedje erin. De oudste zoon van Mulder Jan had "lege" granaten op zijn kamer staan. De grootste in het midden links en rechts aflopend in grootte nog vier. Walther Mulder was mijn vriend met wie ik heel veel optrok. De bewuste granaat heb ik de zondag voor de maandagavond nog gezien bij Walther. Je kon hem uit elkaar schroeven en zien dat de kamer leeg was. Zoals zoveel jongens was hij gefascineerd door dat oorlogstuig. Met een klasgenoot van de Philips Bedrijfsschool maakte hij de maandagavond erna zijn huiswerk. Hij wilde zijn klasgenoot die granaat laten zien. Het zware ding glipte uit zijn handen en toen hij hem wilde oppakken ontplofte hij in zijn gezicht. Ook ik wist niet hoe zo'n ding in elkaar zat. In de punt zat een niet te openen ruimte met trotyl er in en een stuk los metaal, dat bij het neerkomen door de springstof schoot en de ontploffing veroorzaakte, waardoor het kruit in de grote ruimte tot ontploffing kwam. Ik zal het nooit vergeten. Op dat moment liep ik aan de andere kant van de muur op de trap en hoorde de klap en gekerm. De scherven gingen door Walthers hoofd. De jongen die bij hem zat kreeg de scherven door zijn schoenzolen in zijn voet. Als de ambulancebroeders hen met zijn voeten omlaag van de trap hadden gedragen was zijn voet er af gevallen, zei de chirurg later. Na vele operaties kon hij na twee jaar weer redelijk lopen.
Tot nu toe ben ik bevriend met de oudere broer van Henk Brocx, Wim.
Bakker Van de Linden emigreerde met hele gezin naar Canada. Na ongeveer twee jaar kwamen ze terug. De oudste zoon Nout bleef er. Bakker Van de Linden werkte daarna in de banketbakkerij van V&D. Hij vertelde me dat ze het nog nooit zo goed hadden gehad.
Rens Pijpstra kwam samen met Evelien Vilijn (naast Van Uden?) bij het sneeuwballen gooien op de Hagekampweg onder een verhuiswagen terecht. Zij overleed en hij had een schedelbasisfractuur. Dat moet circa 1950 zijn geweest. Ze waren toen ongeveer 14. Evelien was een bijzonder lieve meid. Zij had vaak een groepje kleinere kinderen waaronder ik op sleeptouw en speelde schooltje of een familie na.