Volgens mijn herinneringen heb ik in de Gagelstraat die machine's al zien staan, moet geweest zijn in de laatste wereldoorlog of net er na, ik denk in de tijd dat de Welfare op de hoek zat. Dus 1945/46 Ik had daar anders niets te zoeken. En daar was handel!

Wat jij daar zag was mechanische administratie, met allerlei ponskaart machines: Sorters collators regeldrukkers ponsmachines die dingen hadden niet de naam computer. Programeren deed je door in een progammeerbord met geisoleerde draden met aan het uiteinde een pen (stekker) verbindingen te leggen. Dat bord werd dan met de regeldrukker verbonden. De facturen die dan uitgeprint konden worden bestonden uit sets ponskaarten. Eerst kaarten met de gegevens van de klant. En daarna voor elke regel kaarten met de gegevens van het product, kaarten met het aantal exemplaren van het product.
Computers of rekenaars waren toen mensen die rekenen als beroep hadden. Volgens mij duurde het zeker tot 1955 voordat Philips een (elektronische) computer kocht.

Dat klopt wel, het was de voorloper van..

Peter, 1963, deden jullie behalve spelletjes nog andere nuttige dingen met die computers? Welke CDC had Philips?

Nou. Nee! Het was een gescheiden ontwikkeling die tientallen jaren naast elkaar verliepen. De ponskaartenmachines voor de administratie. Denk aan Florida. En de computers (die in het begin ook ponskaarten en ponstapes gebruikten) voor de wetenschappelijke berekeningen. In het begin kogelbanen voor artillerie en scheepskanonnen en het kraken van Duitse en Japanse codes.

In 1964 kwam de grote CDC uit de Verenigde Staten. Het type weet ik niet meer. Wel dat de grote ruimte waar hij stond op 18 graden Celsius werd gehouden en geen graad mocht afwijken. Wijzelf mochten niet in die ruimte komen. Alles werd aangeleverd en geregeld door de operator. Als mijn programma aan de beurt was dan kreeg ik na afloop een dump van het programma om de fout(en) te zoeken. Die dump was een pak kettingpapier van zo'n 10 cm dikte. Wat een papierverspillling voor één fout lettertje.
Met de CDC werkte ik met FORTRAN. De administratieven gebruikten COBOL.

Volgens mij moet het toch de CDC6600 geweest zijn. Ik zie nog de tientallen tape-units opgesteld staan. De kaartlezers waren al best snel voor die tijd: 600 kaarten per minuut.

Voor informatie van de CDC 6600 zie bij kopje 'onze computerhistorie'. Best interesant .

En dan nog de prijs: ons werd verteld dat het CDC-systeem destijds circa 20 miljoen gulden kostte. En ik had het idee dat de mogelijkheden minder waren dan een simpel laptopje van tegenwoordig. Maar ja, een andere tijd hè?

Voor mij een zeer bekend beeld. Wij zijn na 7 jaar in de Mathildelaan gewoond te hebben verhuisd naar de Pieter Zeemanstraat 47 waar wij weer 13 jaar gewoond hebben en ik weer wat dichter bij m'n roots kwam. Mijn ouders woonden toen nog in de Hendrik de Keijzerlaan.

Tis maar van welke kant je het bekijkt. Zo'n laptop van tegenwoordig kan geen ponskaart inlezen. nou ja straks misschien wel zo'n nieuwe millipede-ponskaart.

In de zomer van 1962 heb ik na mijn eindexamen 3 weken op het rekencentrum gewerkt als assistent van de huishoudelijke dienst (of zoiets). In mijn herinnering waren er toen twee computerruimtes, een vrij grote zaal met van die grote spoelenrecorders langs de wanden, en een veel kleinere zaal waarin gexperimenteerd werd met een nieuw systeem of nieuwe technieken. Dat model werkte wel veel sneller maar haperde nog al vaak. Ik herinner ook de zalen met de machines waarin stapels ponskaarten werden gesorteerd, en een zaal met ponstypistes. Afgewerkte ponskaarten werden gerecycled, dat wil zeggen dat ze teruggingen naar de papierfabriek. Ik gebruik dit beeld nog wel eens om te illustreren hoeveel er sinds die tijd veranderd is: die grote ruimten met al die recorders en kasten met schakelingen, die sorteermachines, en een aantal mensen om ze te bedienen zijn nu samengebald in een laptop.

ik heb als service techicus voor CDC gewerkt in het rekencentrum van Philips van 1966 t/m 1969.
De eerste geinstalleerde CDC machine was een CDC-3600 (de grote, met daaraan gekoppeld een CDC-3200. De 3200 werd gebruikt om de duurdere 3600 te onlasten van de veel tijdrovende in- en output functies zoals kaartlezen en printen.
De kaarlezer van de 3200 zette, met een snelheid van 1000 kaarten/min, de ponskaarten op tape, welke door de 3600 met een snelheid van 1000 kaarten per seconde van deze tape werden ingelezen. Dit leverde dus een veel efficiënter manier van werken op. Naderhand is er nog een CDC-3200 bijgekomen, de Cobol machine, welke voor hoofdzakelijk administratieve wekzaamheden werd gebruikt.

Helaas, het Philips rekencentrum wordt morgen 1 augustus 2012 door dynamiet gesloopt, er komen andere tijden.

Peter, ik meen gisteren toch echt gelezen te hebben dat dit oud rekencentrum 1 september a.s. plat gaat. Mits......, de vergunningen rond zijn.
<<< het oude rekencentrum is al geheel gesloopt, het gebouw wat nu nog plat moet is het oude hoofdkantoor van Philips (red.) >>>