Mijn opa en oma Kneepkens-de Laat hebben het Rozenknopje gerund. Opa deed voor erbij klerenmaken. In het kleine pandje ernaast. Oma is later naar de Emmasingel verhuisd naar een van die kleine pandjes aan de rechterkant. We zijn blij dat het nog steeds bestaat en zo mooi is gerenoveerd. Als we familiebijeenkomsten hebben vinden die daarom ook altijd daar plaats. Rob is een goede gastheer.

Mijn oom Hemke van Grootel en zijn vrouw tante Frieda waren hier de eigenaar/kastelein, jaren geleden.

Deze foto kan niet al in 1970 gemaakt zijn. Let op de gele nummerborden; deze zijn pas halverwege de jaren 70 ingevoerd en daana heeft het nog vele jaren geduurd voordat deze gemeengoed waren. Deze foto moet daarom tussen 1985 en 1990 genomen zijn.

Mijn vader Hemke van Grootel woonde in het café van 1922 tot 1936. Hemke was een aannemer en Frida werkte in het café. Ik ben er ook geboren in 1923.
Hemke en Friedle hadden 5 kinderen. De tijden waren zo slecht in 1936 dat zij het niet meer konden bolwerken en verhuisden naar Hoogstraat 136. Ik ben in 1953 naar Australië geëmigreerd met mijn vrouw Jo Dielesen en baby. Onze familie is intussen uitgebreid tot 9 kinderen en 27 kleinkinderen hier in Western Australia.

Rond de jaren '30 speelde ik in de toneelvereniging de kinderrol Tillie in het stuk "Als de poorten open gaan". Misschien zijn er nog personen die zich dit stuk, geschreven door Jos Smits, nog herinneren. Ik weet nog goed dat tijdens een voorstelling in de Volksbond vier vrouwen flauwvielen toen ik de sterfscène op het toneel bracht. Terwijl ik 'dood lag te gaan' hoorde ik de mensen snuiven en snikken. Mijn foto hangt nu nog steeds in dit zelfde café 'het Rozenknopje'. Ik herinner me nog goed de directeur van het toneelgezelschap van het Rozenknopje, Sjaak van der Linden, en de gebroeders Wouters. Misschien zijn er nog meer personen die zich dit gezelschap en stukken hiervan herinneren.
Joke van Rooij, nu Jo Samson, geboren 1922. Eindhoven.

Na de verbouwing van het Roozenknopje was ik aanwezig als achterkleindochter van Kneepkens de Laat bij de reünie. Het was een gezellige boel. Ik kwam daar voor mij mevrouw Samson van de lampenzaak op de Kleine Berg tegen. Heb met haar gesproken, maar uit het oog verloren. Zou graag met haar of haar kinderen in contact komen. Het was een ware happening. Zo gingen er recensies, foto's en anekdotes rond. Ook heb ik het eerste contract gezien dat mevr. Samson destijds had. Voor een toneelstuk waar zij de hoofdrol in speelde. Was volgens mij in Amsterdam. Zij moest destijds daar ook logeren. Dan moet je wel wat kennis hebben als je daar voor mijn gevoel net voor de crisisjaren naar toe mocht.

Rechts op de foto, naast het kleine pandje op nr. 65, zat kantoorboekhandel Hansen. Zij hebben ook nog enkele jaren het pandje gehuurd om de boekhandel uit te breiden

Het pandje is weer in opspraak bij foto 3961

Het 3e en 6e raam waren vroeger deuren. Zie foto 3105

Net na de oorlog speelde mijn vader als trompettist vele avonden met orkest The Bleu Stars of The Moonlight Stars in het Rozenknopje. Ik heb nog een foto van dat orkestje. In die tijd speelde ze ook veel in café Halfweg. Deze dansavonden werden goed bezocht. Als iemand het orkestje kent en info daarover heeft zou ik dat graag willen weten. Ik zal de foto eens opzoeken en natuurlijk plaatsen

Op foto 2381 staan zowel de Kijkuit als Halfweg.

De foto moet van net voor 1987 zijn, want als je links kijkt zie je nog het hek van de tuin van de pastorie van het H. Hart van Jezus. Men is daar in 1987 begonnen met bouwen van de 12 appartementen waar mijn moeder nu nog woont. Ze heeft dat appartement in 1987 gekocht, ze waren rond november klaar.

In 1920 zijn mijn opa en oma Lemmens uitbaters geweest van het Rozenknopje. Het is leuk dit bevestigd te zien op foto 2862

Ik ben er als eerste prins van de Blauwbuiken in het jaar 2000 geweest, nadat deze vereniging jarenlang in de Harmonie verderop (richting Veldhoven) had gezeten. Helaas is de vereniging ter ziele, maar goed dat het Rozenknopje er nog wel steeds is.

Superleuk vind ik het om dit allemaal te lezen. Ik stam van de familie Van Berkel en mijn oma heeft hier jaren het café gehad. Mooi hoor!

In de jaren 50, 60 en 70 heeft Truus van Berkel inderdaad eerst een café op de Woenselsestraat gehad en nadien heeft ze in het Rozenknopje gezeten. Ze is noodgedwongen naar het Rozenknopje verhuisd omdat ze weg moest weg uit haar café op de Woenselsestraat, dat afgebroken moest worden voor de stadsvernieuwing. Dat was een café met een veranda. Ik weet ook nog dat ze een dochter had die An of Ans heette. Zij is later getrouwd met Lucas van der Linden en ze hebben samen een horlogezaak op de Heezerweg Boulevard gehad.

Hoi Gerard, het klopt allemaal, de periodes. Ik weet dat mijn oma tot ongeveer 1977 het Rozenknopje heeft uitgebaat en daarvoor inderdaad op de Woenselsestraat. Tante An is dus mijn peettante. Ik ben een van de zonen van Wim van Berkel en ik vermoed dat menigeen uit die buurt mijn vader wel zal kennen. Mijn tante heeft samen met ome Luc een horloge- en klokkenzaak gehad op de Heezerweg. Als je dan al die foto´s van toen ziet, die ik dus nu aan mijn zoon laat zien en je ziet hoe Eindhoven aan het veranderen is...

Erwin, er is helaas geen foto beschikbaar van het oude café van je oma op de Woenselsestraat. Heb jij die toevallig nog een? Ik heb wel op de site van RHCe een oude foto (atlantisnummer 0008592) kunnen vinden. Dat is een groepsfoto van de carnaval uit 1927 van de familie Van Berkel. Toen ik een kleine jongen was, mocht ik met Luc mee achter op zijn motor, dat was ik die tijd (midden jaren 50) een hele ervaring. En zodoende ben ik bij jouw oma in het café gekomen en heb ik jou tante An leren kennen. Luc zijn ouders hadden in die tijd een horloge- en klokkenzaak op de Tongelresestraat, dat waren mij ome Piet en tante Anna. Weet je ook nog dat ze een horlogezaak hebben gehad vooraan op de Heezerweg precies tegenover de 1e Wilakkerstraat? (Tuindorp en Burghplan, dat waren allemaal witte huizen.) Daar heeft mijn vader (ome Piet voor Luc) heel wat afgeklust en meegeholpen met de inrichting van de winkel in de tijd dat ze daar kwamen wonen. Later zijn ze naar de Heezerweg Boulevard verhuisd.

In de jaren 30 en 40 werd dit café uitgebaat door de fam. Melis en het H. Hartkoor hield hier de zangkoorrepetities. Ook werd hier elk jaar het Ceciliafeest gevierd. Ik weet niet precies in welke jaren, maar voor de Tweede Wereldoorlog en in de oorlog in ieder geval. Misschien weet Henk den Exter er meer van?

Waar moest café van Berkel voor wijken? Misschien komt het nog voorbij in de rij van Sierd.

Mijn vader (1923) stuurde me in 2007 een artikel op uit het Groot Eindhoven van 21 maart 2007 over de huidige eigenaar Rob Vollenbroek met de volgende jeugdherinnering:
"In 1930 was de uitbater van dit café Hemke van Grootel. Ik speelde altijd met mijn vriendjes bij garage Van Veldhoven in de Gestelsestraat. Een van de monteurs van die garage gaf mij een medicijnflesje en zei dan "Ga eens even bij Hemke van Grootel een flesje wijwater halen" en gaf mij voor de betaling een dubbeltje. Pas later kwam ik er achter dat het "jenever" was. Het café heeft ook een eigen internetsite waarin ook de geschiedenis wordt beschreven: www.rozenknopje.nl.

Was het niet Zus van Grootel, die kasteleinsvrouw was tot Rob het overnam? Ik ben daar nog vaak gaan biljarten en ik weet nog, dat Zus een grote glazen schaal onder de tap had staan, die als een soort lekbak fungeerde. Wat er daarna met het gelekte bier gebeurde, weet ik niet. Voordat Rob 't Rozenknopje overnam, was hij al uitbater van De Grote Slok, aan de overkant in de Gestelsestraat. Voor velen een stamkroeg, met o.a. Gerard met zijn grote snor achter de tap.

Ik dacht dat Rob (Slok in de volksmond) het had overgenomen van Truus van Berkel, echtgenote van ...?

Het is inderdaad zo dat Rob het Rozenknopje heeft overgenomen van mijn oma Truus van Berkel.

Sorry, mijn fout Ad en Erwin, natuurlijk Truus van Berkel was het inderdaad. Maar goed, nu die schalen met bier, die naar achteren werden gebracht. En dan het bijzondere herentoilet, daar kan ik me ook iets van herinneren.

De schalen met bier, daar kan ik je niet mee helpen. Ik was nog redelijk jong. Het aparte buitentoilet was van achteren en via de binnenplaats te bereiken. Ik heb ons pa (Wim van Berkel) gevraagd of hij in zijn grote oude koffer eens kan kijken of er nog wat foto's zijn van die periode en anders zal ik mijn peettante An eens lief moeten aankijken of zij nog zo'n oude toverdoos heeft. Ons pa heeft nog een foto gevonden van het oude café aan de Woenselsestraat. Die toont de voorkant met de veranda.

Over de schalen met het zogenaamde 'lekbier' is het volgende bekend: het opgevangen lekbier werd ook verkocht. Meestal aan de minderbedeelden. Meestal kwamen de mensen het lekbier halen in stenen kruiken. Later werd het lekbier bij het varkensvoer gedaan. Vandaar misschien het spreekwoord; zu zat as 'n verreke ...

Mij is bekend dat een goede kastelein maandag 's ochtends het lekbier gebruikte om de stoep te besprenkelen als klantenbinding, als je begrijpt wat ik bedoel. De klant had nog een hele werkdag voor de boeg en werd al verlekkerd door de geur van het bier.

Leuk, ik als achterkleinkind van Kneepkens de Laat ben ook op de reünie aanwezig geweest. Ik hoorde daar van Annemieke Taphorn dat mijn overgrootouders daar gewoond en het café gerund hebben. En inderdaad opoetje (zo noemde mijn moeder haar) woonde daarna op de Emmasingel en overgrootvader was kleermaker.

Mooie herinneringen aan café De Grote Slok. Studentenopvang voor studenten van de PA aan de Edenstraat, eind jaren 70. Menig uur daar doorgebracht. Ook carnavalsavonden.

'De Grote Slok' met achter de bar Gerard met de grote snor, die daarna touringcar is gaan rijden. Ook was er de bierkaart: NLG 8,50 voor 10 bierkes?
Momenteel zit er een Buthanees / Nepalees restaurant.
Lange tijd was het ook mijn stamkroeg.