Het pand met de dichtgetimmerde ramen was mjn ouderlijk huis. Ik heb er gewoond vanaf 1945 t/m 1959. Het huisnummer was 8, naast ons op nummer 8a woonde Puck van Tuil. En in het vierkante huis op nummer 12 woonde Anneke de Gouw, een dame van lichte zeden, ook wel 'het gouw kuntje' genaamd.

Waar nu de auto, s staan geparkeerd, stond in mijn kindertijd een gebouw van de Gebr. van Rooy. Een groothandel in bananen. Ik had mijn slaapkamer aan de voorzijde, en tot laat in de avond werden er vrachtwagens gelost. Een veel gebruikte kreet uit die tijd, Achteruit maar, bij het inparkeren is het eenmaal voorgekomen dat onze voordeur is geramd.
Bij de bananen zaten vaak spinnen, en ik weet nog dat het personeel mijn moeder daar altijd de schrik op het lijf joeg. Later is deze handelaar verhuisd naar Tongelre, vlak bij de eerste overweg.

Ook mijn moeder parkeerde een keer haar auto hier, we gingen naar de mis in de paterskerk. Het had nogal geregend die tijd, dus toen we terug kwamen zaten de wielen diep in de modder. Jan van den Emden die een auto service bedrijf had op de Heezerweg, heeft hem er toen uitgetakeld. Ze heeft hem er nooit meer geparkeerd.

Dat was bij het bananenpakhuis aan de Visserstraat iig na 1960. Emil und die Detektive uit de Spinnerstraat zullen de naam nog wel weten.

Was dat het bananenpakhuis van van Hoeckel?
+++Een antwoord uit onverwachte hoek. Ik blijf bij mijn stelling: zussen weten het altijd beter. Ja dus. Weet je ook nog een jaartal?+++Hans

+/- 1965

Sterker nog, Hans. Deze detektive, zoals jij ons noemt, heeft bij van Hoeckel in de Visserstraat elke week voor 'n knaak de dinsdagavond-vrachtwagen gelost. Je kreeg een lederachtige sloof aan met capuchon en vanuit de wagen werden dan de groene bananentrossen op je nek gegooid. Recht blijven staan, menneke. Met die tros liep je naar zo'n rijpingscel en hing 'm daar met een touwtje aan een van de vele haakjes in het plafond, Fysiek zwaar werk, daarom zie ik er nog steeds uit als een body builder ;-) En ongedierte!!! Inderdaad, spinnen maar ook allerlei ander gespuis. Pinguins heb ik er nooit gezien.

Was de bananenkoningin, zo noemde zij zichzelf, die zaterdags op de Woenselse markt grote trossen bananen verkocht ook van een van de bananenpakhuizen uit Eindhoven??
Zij stond altijd direct naast Piet Bruels bloemenkraam ter hoogte van de Greef fotozaak.
Ik hoor ze nog kwèken, en nog een, en nog een, en dat allemaal voor een paar centen.
Wat had dat vrouwke een energie.

Die bananenkoningin met die schuimwit-vochtige mondhoeken kwam uit Tilburg, Mari. En die bananen lagen na drie dagen zwart op de fruitschaal. Die van van Hoeckel niet.

Ook ik heb de spin gezien waar mijn oude buurjongen Tonnie het over heeft. Het was een vogelspin. Je weet wel, zo'n grote harige zwarte. En die kwam gewoon uit een grote doos vol bananen.
Dat waren nog eens spannende tijden!

Vogelspinnen, dat waren het! Gerald van Eeuwijk van de Zuidvruchten/bananengroothandel bracht ze eens (levend) in 'n jampot mee naar school aan de Vestdijk. Dat was sensatie in de klas. Gerald zat bij mijn dochter Dolores Verheul in de klas; dit was begin zestiger jaren. Hij is later verongelukt met z'n Porsche. Die groothandel was toentertijd gevestigd in de Dommelstraat naast de Nederlandsche Handelsmaatschappij.

Allemaal waarheden als een koe. Ik heb ook in de jaren 60 bij van Hoeckel gewerkt om de bananenwagen te lossen en ze verder te bezorgen naar de clienten. Ik heb er niet lang gewerkt ik geloof zo'n maand of 4. Zodoende ben ik ook 102 keer van baas veranderd in mijn werkzame leven, zal dit maar even bekend maken omdat ik nogal eens opduik als werknemer van deze of gene. Ben zelfs bazen tegen gekomen op deze site, die ik helemaal vergeten was.