Zat daar niet zo'n figuur met naalden en inkt?

De naam was Smalle Haven. Haven, naar ik aanneem omdat de Gender hier ooit langs liep. En smal omdat er niet veel ruimte overbleef voor de straat. Maar een havenbuurt met zeelieden en een tattoo shop? Ging het echt zover daar?

Nu ik de foto nog eens bekijk denk ik toch dat de gemeente Eindhoven met opzet de buurt braak liet liggen om de voorbijgangers een ongehinderde blik te laten werpen op het lichthuis op het dak van de concertzaal van het Eindhovens mannenkoor zie foto 659

Inderdaad zat er in 1987 een tattooshop.

Zou het niet mogelijk zijn dat nog vroeger in de tijd, het straatje vanaf de Nieuwstraat tot aan het Stratumseind hetzelfde heette? Zo langs de Gender. Of is dat te ver gezocht? Gezien de toevoeging van Hans!

Nee, de Smalle Haven heet op oude kaarten ook Genderstraat(je)

Ik denk dat de Gender oorspronkelijk nooit voorbij de hoge rug, liggend in de lijn Hoogstraat, Grote/Kleine-Berg en de Heuvel, is gekomen. Tot aan de Markt had de rivier nog wel iets van een natuurlijk verloop, daarna was die opgenomen in een kanalenstelsel dat de oude stad nodig had voor riolering en brandwateraanvoer. Het woord 'haven' werd vroeger ook vaker gebruikt als plaatsaanduiding voor tijdelijke opslag, dus zeg maar parkeerhaven.

In dit pand, rechts op de foto, zat omstreeks 1960 een prostituee achter het raam. Dat hoorde in die tijd gewoon tot het straatbeeld. Dat gold trouwens ook voor de toen nog resterende panden van het Begijnenhof, vlak achter de Smalle Haven.

Dat klopt Harry, er woonde er zelfs twee, beneden woonde Anneke de Gouw, ofwel het gouw kuntje, en boven woonde een wat steverige tante. Ik weet de naam niet meer, maar haar man was huisschilder. Van Anneke kreeg ik regelmatig een dubbeltje, als ik haar man in het café, op het Stratumeind moest waarschuwen als het eten klaar was. Voor dat dubbeltje kocht ik bij cafetaria van Dam een ijsje.
Ik woonde op nummer 8, dus bijna buren, van 1948 tot 1958. Mooie tijd, nooit last gehad, ondanks vaak politie, en soms wat ruzie met de klanten, maar dat was voor ons kinderen, ik was negen jaar, wel spannend. Opvallend is dat een plek in Eindhoven die niet zo'n goede naam had vanwege deze dames, nu zo'n gewilde, dus dure locatie is geworden.

Tonnie, de dame boven werd volgens mij Rooie Sien genoemd. Zij was lang niet zo aardig als Anneke de Gouw. Leuk verhaal vind ik ook dat van de fiets die voor de raam van Anneke staat. Als ik me niet vergis betekende fiets buiten: geen klant. Zodra er een klant was, ging de fiets naar de gang.

Hallo Puk, kan best waar zijn wat je daar zegt over die fiets. Ik weet wel dat eventuele klanten wel meerdere malen op en neer reden tot de kust veilig was. De opmerking van de inzender, dat het een achterbuurt zou zijn, vind ik wat overdreven. In de jaren 50 was er toch best veel bedrijvigheid, bananen Van Rooy en de tapijtrollen van Vergeer. Voor en achter in de straat stonden volgens mij nog wel fraaie huizen.

Het was zeker geen achterbuurt. Na de oorlog heeft de gemeente meerdere buurten niet meer herbouwd en liet ze mogelijk met opzet verpauperen. Voor insiders is het bekend dat het er achter veel panden in het centrum rommelig uitzag.

In de jaren 50 een fijne straat, zeker geen achterbuurt. Zie foto 12803 en 12804. De kale plekken aan beide zijden van dit pand zijn niet ontstaan door afbraak, maar door bombardementen. De afbraak is gestart eind jaren 50.

Oh, dit brengt veel herinneringen terug. Ik ben in dit huis geboren, en toen ik veel ouder was heeft mijn moeder me hier mee naartoe genomen om het huis te zien en ook haar vrienden van vroeger te leren kennen. Een naam kan ik nog goed herinneren; die van Toosje van Gulick. Ik weet niet zeker meer hoe de laatste naam wordt uitgesproken of gespeld. Dit heeft nog lang zo gestaan.

Op foto 14257 kom je Toosje tegen, Catharina. En als je rechtsboven op haar in blauw vermelde naam klikt, zie je haar e-mailadres. Toos zit nog steeds vol muziek!

Ja het huis van Anneke van der Gouw, ik ben daar veel gekomen, zij was mijn oma. Dat verhaal van de fiets van opa klopt. Ik wist van dit verhaal niets en heb dit allemaal veel later pas vernomen. Het was altijd een feest om naar oma Anneke te gaan, we werden daar zeer verwend. En we mochten mee naar de stad, bij de Hema iets lekkers eten en drinken. Ze was zeer lief en goed. Ze is 92 jaar geworden, opa is doodgereden op het kruispunt Aalsterweg. Ja, deze foto brengt veel herinneringen op.