Wie heeft er nu vroeger geen zwemles gehad van de rooie Leo, die zo hard kon schreeuwen dat je onder water nog kon verstaan wat hij riep. Schoolzwemmen was vroeger een van de leukste uitjes, je werd met een bus opgehaald van school en naar het sportfondsenbad gebracht. Daar kreeg je dan een uurtje zwemles en vervolgens werd je weer naar school terug gebracht. Een van die dingen, die je nooit meer vergeet.

Geweldige foto! Begin 1940 heb ik aan de hengel, die op deze foto te zien is, gehangen. Eerst stil en later op en neer gezwommen. Dat laatste gebeurde, als ik me goed herinner, verder op in het diepe.

Mijn eerste zwemles was aan de hengel. In het pierebadje (links boven) mocht je dan proberen te drijven/zwemmen. Denk dat ik een jaar of vijf was (1937). We moesten allemaal leren zwemmen van moeder i.v.m. haar angst als we langs een kanaal of rivier reden.

Als kind heb ik daar zwemles gehad van een sportinstructeur van vliegbasis Einhoven. Deze instructeur was een maat van mijn vader die als Sergeant 1 werkzaam was bij het LB squardron op de vliegbasis Welschap.

Zoals Adje al zegt, onvergetelijk was het schoolzwemmen. Met een bus van de Kruijf elke week naar het zwembad. Het pierebadje was, dacht ik, achteraan links om de hoek.Ik dacht dat het schoolzwemmen tijdens de 4e klas was.

Heb dezelfde herinneringen, Wij gingen vroeger in de sluis (boven dommel) zwemmen. Bij de bovenste sluis stond een sterke stroming waarop je mee kon drijven, daar heb ik zwemmen geleerd. Later in 1955 kregen wij schoolzwemmen in het Sportfondsenbad, precies zoals Florence de Vos beschrijft. Ik voelde me behoorlijk lullig zeg maar, want ik wou laten zien dat ik het al kon, dus liet ik me uit de hengel glijden en zwom weg. Dat viel niet in goede aarde bij de leiding. Enkele jaren later kreeg ik verkering en een neef van mijn meisje was daar badmeester en die sprak me daar nog op aan. Die badmeester was Frans Hendriks, inmiddels overleden. Maar mij hangt bij dat we met een bus van de BBA werden gereden.

Als op de foto het pierebadje is dan achteraan rechts de hoek om het grote bad.

Inderdaad het schooolzwemmen was een onderdeel van het schoolgebeuren. Beginnen in het pierenbadje, in mijn geheugen de bewegingen maken, die op schoolslag leken. Ook ik heb aan de haak gehangen, om zo mijn eerste zwemdiploma te halen. Het onderdeel watertrappelen vond ik het leukste, ik houd graag het hoofd boven water. En als je dan de A , B of C gehaald had, kreeg je zo'n stoffen embleempje dat je op je zwempak moest naaien, dan konden de zwemleraren zien dat je een zwemdiploma had. Verder dan diploma A ben ik nooit gekomen, voor mij genoeg.

Peter, dit is niet het pierenbadje, dat ligt zoals je zelf in je vorige reactie zegt links in de hoek.
Voor wat betreft het zonnebad, dat was buiten op het terras. Als de zon scheen gingen soms de deuren open, zie foto 23497.

Bij mijn allereerste zwemlessen moest ik op een laag, met leer beklede bankje op mijn buik liggen. Daar werd mij de zwemslag bij gebracht. Dat moest ik diverse malen na doen voordat ik het aan de stil staande hengel mocht proberen. Dat was aan de hengel voor op deze foto te zien. Dat was het ondiepe. Na ettelijke lessen mocht ik het aan de beweegbare hengel proberen. Die zat aan de rand van het diepe. Achter op deze foto is de reling te zien waar aan de hengel op en neer werd geschoven. Het pierebadje zat achteraan links van de hokjes achter het diepe. Als ik me het goed herinner zaten in die hokjes de wc's.

Al wat ik lees is heel herkenbaar. Maar in mijn beleving was er beneden ook nog een bad. Niet diep en niet ondiep. Kan iemand dat bevestigen of zit ik er helemaal naast?

Volgens mij klopt dat Christine. Er was een pierenbadje, met maar een laagje water, maar ook een bad waar je kon staan en dan kwam het water tot je middel. Daar kon je dan zwemmen leren en als je dat onder de knie had mocht je naar het diepe bad, waar je een zwemdiploma mocht halen. Je had A, B en C. Tegenwoordig moet je veel meer doen om b.v diploma A te halen. De kinderen van tegenwoordig moeten een aantal meters onder water zwemmen om diploma A te halen, dat hoefden wij vroeger niet.

Hoezo, waar beneden? In mijn tijd (vlak voor de oorlog) was er alleen dit grote bad bestaande uit een ondiep en diep gedeelte, waarvan op de foto in de hoek een springplank is te zien. En verder dus links van de hokjes het pierebad. Ook was er ergens een wringer waarmee je het water na het zwemmen uit je badpak kon wringen. Hier heb ik ooit met een paar vingers tussen de mangels gezeten die er dun en wit uit kwamen. Op mijn gehuil kwam een badjuffrouw af en heeft mijn vingers onder stromend water weer goed gewreven. Hr. Michielen was destijds de directeur van het zwembad. Toen de oorlog uitbrak namen de Duitsers vaak beslag van het bad en mocht ik van mijn ouders er niet meer heen.

Christine heeft volledig gelijk. Beneden was er ook een bad met kleedkamers. Het was een relatief klein bad en werd gebruikt voor bijzondere groepen. Scholen van kinderen met beperkingen gebruikten dit bad. De mytylschool Eindhoven heeft vanaf 1962 gebruik gemaakt van dit bad. Vandaag de dag dag zou met een vergelijkbaarbad een " therapeutisch" bad noemen met aangenamere watertemperatuur.

Tijdens mijn eerste zwemlesop 7-jarige leeftijd ben ik door ene juffrouw Werrelman (die naam vergeet ik nooit meer) meteen in het diepe gegooid. Kon daar niet staan en ben bijna verzopen! Dat was nog voordat het schoolzwemmen begon. Vervoer met die oude bussen van De Kruyf, georganiseerd door VOJ, denk ik. Leren zwemmen ging met de bekende houten plankjes. Leuk speelgoed, zwemmen heb ik daar niet geleerd.

Stonk er gruwelijk naar chloor dat spatbordenfonds