Hoe zou dat toch komen? De bevolking had helemaal niets. Dus werd het Sigret voor papa en Tjoklat voor mama. En als de colonne stopte een stukje wittebrood. Als ze stopten, sprongen ze van de voertuigen en gooiden een halve jerrycan benzine leeg in een gat, gewoon op de grond en gingen thee zetten. En daar bleef altijd iets van over, omdat ze plotseling weer vooruit moesten.

Volgens het RHCe waar ik deze foto ook gezien heb is hij gedateerd met een andere datum 18-09-1944

Alle of tenminste de meeste foto's zijn volgens RHCe op dezelfde dag gemaakt! Waarschijnlijk waren de rolletjes op. Of toch niet?

In die dagen kreeg ik ook m'n eerste Engelse lessen van mijn vader! Hij nam mij vaak mee naar de Oirschotsedijk, waar colonnes legerwagens stonden. Ik moest dan vragen naar: sigrets for daddy, zeep voor mama en tjoklat voor de baby. Volgens mij moesten alle kinderen bij de soldaten schooien!

Het was wel frappant dat wij allemaal in de korste keren Engels konden praten en verstaan. Dus was dat de enige juiste manier een vreemde taal te leren. Zo doen de nonnen het nog steeds. Is het nooit opgevallen dat de voetballers zo vlug Nederlands kennen? Maar schrijven duurt iets langer.

Deze foto is gemaakt na het bombardement, je kunt vanuit de lage camerapositie zien dat hij is gemaakt van uit Woensel, richting stad. Rechts wat meer op de voorgrond de glazen toren van V&D, rechts op de achtergrond kun je de toren van het stadhuis in de Rechtestraat zien en verder naar het midden op de achtergrond de torens van de St. Catharinakerk.

Het is inderdaad duidelijk dat deze foto van na de beruchte 19 september 1944 is.
De tijdens de doortocht van de bevrijders door ons als kinderen gebezigde kreet was: cigaret for papa, chocolate for mama, biscuit for baby!

Mijn eerste Engelse woord was chewing gum, snel gevolgd door chocolate, kon nog geen letter schrijven, maar de juiste uitspraak krijg je via je oren. De meeste soldaten trokken verder, maar de soldaten die kortere of langere tijd bleven raakten al snel bevriend met mensen die ze graag uitnodigden. Ik heb levendige herinneringen aan zo'n bezoek toen twee Engelse soldaten thee en sigaretten, Sweet Caporal, meegenomen hadden voor mijn ouders, ze rookten als ketters. Maar de volgende dag was mijn moeder toch een beetje boos, "Moet je zien wat die Tommies voor olievlekken hebben achter gelaten op de stoelen". Jaren later waren ze nog zichtbaar.