Rechts buiten de foto was, zo rond 1964, de noodwinkel (meubels) van C. van de Laar, die naderhand naar de Piazza is verhuisd.

In de noodwinkel heeft mijn vader G. v. Winkel ook gezeten met zijn kapsalon vanwege een verbouwing aan de zaak ertegenover. Het pand was gaan scheuren door het heien van het nieuwe pand (bankgebouw) ernaast. Peynenburg heeft er ook tijdelijk in gezeten.

Zie voor een foto van de Waagstraat en de noodwinkels foto 2510.

Vroeger had de carnavalsvereniging de Walnoten hier zijn residentie. Gezellig hossen van de trappen af en trappen weer op. Moest toen om 11 uur thuis zijn, maar het was zo gezellig dus het werd later. Mocht meteen de rest van de carnaval thuis blijven.

Hier is ook nog eens Wonderland geweest. Volgens mij in het begin en daarna verhuisd naar het POC.

Wonderland in Katholiek Leven in 1967.

Toen ik zo'n jaar of 12/13 was (1956) ging ik in de zomer naar Wonderland in de Jubileumhal. Dat was dus ruim vóór 1967. Begrijp ik het dus goed? Wonderland eerst in Katholiek Leven, daarna in de Jubileumhal, dan naar het Katholiek Leven en vervolgens weer naar het POC?

In mijn kinderjaren was Wonderland in de Jubileumhal. Dat was begin jaren 60. Mijn oudere zus werkte er en ik mocht met haar mee. In 1967 was ik inmiddels een puber en ben ik nog eens in Wonderland geweest. In Katholiek Leven.

Ik weet niet zeker rond welke tijd dat was, maar weet wel zeker dat er Wonderland is geweest in Katholiek Leven. Ik ga dit nog verder uitzoeken. Ik praat verder niet over 1967, de foto is van 1955. Ik weet niet of dit eenmalig was. Misschien vanwege verbouwing van POC.

Ik herinner me Wonderland in Katholiek Leven, omstreeks 1967-1968!
===Dus een bevestiging van hetgeen Matty op 6/9/2006 schreef. Frans===

Concerten herinner ik me ook nog, in het kader van kunstzinnige vorming op de ULO. Ook heb ik er in 1959 mondeling eindexamen gedaan. Erg veel eindexamenkandidaten waren er. Ik zat op een ULO voor meisjes, maar er waren ook jongens die eindexamen deden. Zenuwentoestand destijds.

In 1962 mondeling eindexamen Mulo in Katholiek Leven. Peter Koelewijn was destijds leerling-journalist en mocht voor het Eindhovens Dagblad de geslaagden noteren.

Ik weet niet meer welk jaar het was, maar heel lang geleden zat heel de zaal vol en werd bijna geheel afgebroken, want er was Adamo met zijn zussen en zijn broers. Is diverse keren uitgezonden.

Van de kajotters uit was er achter het kajottershuis een fancy fair. Ik weet niet precies welk jaar, maar ik dacht 1955. Toen speelde het Eindhovens orkest Huub Musch in Katholiek Leven en werden de voorste stoelen weggehaald om te dansen.

Hier vierden we voor het eerst carnaval bij de Walnoten, en de vloer moest eruit.

Mijn vader, Piet van den Hurk, heeft hier nog een aantal jaren gewerkt als suppoost. Dat was in de tijd van Heintje Davids en Kees de Lange en de gebroeders Van Ostade. Toen kon je nog luisteren naar het Scala van Milaan met de beroemde operettes en opera's. Dat was nog genieten!

Ik heb nog mijn boekhoudexamen gedaan in Katholiek Leven. De vloer liep schuin af en als die houten tafeltjes dan over de opstaande randjes, waar normaal de stoelen tegen steunden, zakten dan kreeg je meteen ook je achterbuurman in je rug gedrukt. Lekker examen doen was dat. Naast Katholiek Leven, achter het KAJ-gebouw, kon je je fiets stallen voor vijf cent of een dubbeltje bij Bert Peeters. Toen ik later verkering kreeg, kwam ik Bert weer tegen. Het was een oom van mijn vriendin, nu mijn vrouw. Al bijna veertig jaar.

Ja Ben de vloer liep schuin af, maar ik begrijp niet alles. De steuntjes heb ik nooit gezien. Ik heb hier vele keren carnaval gevierd, maar over de steuntjes ben ik nooit gestruikeld. Leg mij daar maar nog maar iets over uit.

Volgens mij is carnavalsclub de Walnoten ontstaan in het Kajottershuis naast Katholiek Leven, daar mocht ik een keer in de maand gaan dansen, ik was toen 17 of 18 jaar. Ja je leest het goed één keer in de maand en dan moest ik om 11 uur thuis zijn. Daar heb ik ook mijn man leren kennen waar ik nu al 42jaar mee getrouwd ben. Na het Kajottershuis en Katholiek Leven zijn de Walnoten verhuisd naar Esplanada op het Begijnhof .

Dat waren een soort houten latjes die in de vloer werden geschroefd zodat een stoel of tafeltje niet naar beneden schoof. Met carnaval waren die eraf denk ik. Ik heb ook diverse carnavalsfeesten met de Walnoten daar gevierd.

Veel geweest, met schoolconcerten, inderdaad soms met plaatsvervangende schaamte t.o.v. de solist. Ik herinner me Willem Andriessen met een Chopinconcert (oom van Paul Witteman). Hij legde uit dat de revolutie-etude door Chopin gemaakt was, toen de Russen Polen binnenvielen en bij het concert in Parijs alle Poolse aanwezigen riepen dat Polen nog niet verloren was. Terwijl hij speelde, riepen Elvis- en Gene Vincentfans dat Eindhoven niet verloren was!
Als troost voor onze generatie: later ging ik als begeleider mee naar de donderdagmiddagconcerten voor middelbare scholieren. Menig dirigent en solist moest ook stoppen. Jeugd en klassieke muziek is een spanningsveld van alle tijden. Toch, dankzij een juiste muziekkeuze en een goede toelichting zijn er velen voor de rest van hun leven aan verknocht geraakt, terwijl ze er van huis uit nooit mee in aanraking kwamen. Zeker met die prachtige klank in Katholiek Leven en die van het muziekcentrum Frits Philips.

Zijn er ook balletvoorstellingen voor scholen gegeven in Katholiek Leven? Vaag herinner ik me dat wij er ooit zijn geweest met de derde LTS naar zo'n voorstelling, maar ik kan me vergissen.

De Nutskweekschool liet, ten tijde van het verblijf van de school in de Parklaan, hier het schriftelijk examen voor onderwijzer afnemen.
Begin jaren 60 trad hier ook met veel succes Papa Bue's Viking Jazzband op. Zij stonden in de hitparade met dixielandbewerkingen van klassieke muziek.
Zonde dat zo'n gebouw weg is; een markant stukje Eindhoven vervangen door nietszeggende bouw. Deze site maakt ons in ieder geval waakzaam voor het behoud van hetgeen we nog wel hebben!

Ja hoor, Mari, zelfs ik moest mee met indertijd de ULO naar de balletvoorstellingen. We hebben genoten als 13-14-jarige jongens van die balletvoorstellingen, dat begrijp je wel. (maar niet heus).

Jazeker, Mari, ook ballet. Alles kwam langs. Van klassieke pianist Hans Henkemans, groot Mozart- en Debussyvertolker, tot Joop de Knegt met 'Ik sta op wacht' en alle tussenliggende genres. Nog een mooie anekdote: als we vanuit het GLE vanaf het Wilhelminaplein o.l.v. een docent richting Wal 30(!) liepen om een concert bij te wonen, knepen sommigen er bij de Vrijstraat tussenuit om in de Parisien naar Jailhouse Rock of John Wayne te kijken. 60 cent eerste rij, waar je je benen tenminste op het podium kon leggen!

In Katholiek Leven kwam ook Winando de Illusionist, en in kajottershuis gingen we pingpongen (=tafeltennissen) en kochten we bakkesvol voor een paar centen!

Ook ik had hier in mijn jeugd de eerste ontmoetingen met de cultuur, fantastisch. Van alles kregen we te zien en te horen; muziek, toneel, ballet en zelfs een liveopname van The Dutch Swing College Band.

Ondanks de prachtige concerten en toneelvoostellingen die ik hier heb mogen bijwonen, na elke avond had ik een houten kont.

Juist dat hout maakte het tot een goede geluidszaal, Paul. Voor echte kunst moet je lijden.

Ik weet nog dat de Strijpse winkeliers hier voor hun clientèle jaarlijks een variété-avond organiseerden. Hoe ik daar als Tongelrese jongen binnenkwam weet ik niet meer, maar ik vond het toen erg spectaculair. Ik herinner me o.a. Toby Rix.

Mijn opa Jan van Mierlo uit de Kreeftstraat was suppoost of iets dergelijks in Katholiek Leven. Opa is overleden rond 1938 en liet vrouw en 9 (kleine) kinders achter. Waarschijnlijk is er niemand meer die nog iets weet te vertellen uit die periode van Katholiek Leven? Ik weet wel dat er ook toen de topartiesten van die tijd optraden. Mijn moeder mocht regelmatig voorstellingen bijwonen, als kind.

Anja, een oude buurman uit mijn jeugd vertelde eens dat hij daar Lou Bandy had gehoord. Deze zanger was erg populair voor de oorlog, o.a. met zijn lied "Louise, zit niet op je nagels te bijten. Bah wat vies Louise". Ik hoorde het laatst nog op de radio. Oudere Nederlanders zingen het je onmiddellijk voor.

Lou Bandy heeft inderdaad ook op mam grote indruk gemaakt, want die naam heeft ze ooit genoemd. Mam is 83 en wil niet veel met internet. Ze vind het maar niks, want ze gaat naar de bieb en daar zijn boeken genoeg, maar ik zal het er eens met haar over hebben. Mogelijk krijg ik op Lou Bandy reacties.
Het moet echt iets heel bijzonders zijn geweest voor WOII. Jan van de Hurk (hierboven) heeft het dus net als ik van verhalen van zijn ouders, maar meer zie ik niets terug van die tijd. Toch denk ik eigenlijk dat het hoogtepunt van Katholiek Leven eigenlijk in de 30er jaren lag en dat het in de 60er jaren, waaruit de meeste herinneringen stammen, eigenlijk al vergane glorie was?
Mijn herinnering: Wonderland. Minstens een uur in rij om pannenkoeken te bakken. Dat weet ik nog. Verder was mijn broer nogal enthousiast over veel stukjes hout en spijkers en hamers en weet ik dat je linoleum kon snijden en dan de plaatjes afdrukken. Het leger was er ook altijd met stoere dingen om te doen, maar verder? Het was er altijd plettervol en er was ook van alles buiten te doen, maar daar regende het altijd te hard voor.

Anja, misschien dat in de jaren zestig de glorie van Het gebouw Katholiek Leven al tanende was! Maar dat was beslist niet het geval in de jaren vijftig. Er gebeurde toen van alles.

Een oud-collega kon zich nog herinneren dat Koos Speenhoff er speelde. Ben je weer wat verder Anja!

Hans Henkemans, de grote Nederlandse pianist, met wie ik tot zijn overlijden gecorrespondeerd heb, vertelde me dat dit een van de mooiste zalen in Europa was om Debussy te laten klinken. Hij had ook een goede band met de heer Goossens, ik vermoed de bedrijfsleider in de jaren 50.

Wij woonden tegenover Katholiek Leven. Ik ben van '50 en in die tijd woonde er een fam. De Kroon achter Katholiek Leven.

In de vijftiger jaren herinner ik me dat hier filmvoorstellingen waren (er was nog geen TV) op zondagmiddag van b.v. Laurel en Hardy. Ook kwam Sinterklaas er op bezoek.

In de tweede helft van de vijftiger jaren bestond het Kunstcentrum Eindhoven. Je kon daar lid van worden. Dan had je recht op een aantal voorstellingen in Katholiek Leven. Ben Ullings, de eerste directeur van de Eindhovense Schouwburg, was de directeur/voorzitter(?) van het Kunstcentrum. Mijn vader, Jan Mariën, deed wat secretariaatswerk voor deze stichting. Onder andere moest hij voor elke voorstelling ongeveer 400 enveloppen van een adres voorzien. (Nee, we hadden nog geen e-mail). Ik neem aan dat er in deze enveloppen entreekaartjes of uitnodigingen kwamen, maar dat weet ik niet. Toen ikzelf ook eenmaal redelijk kon schrijven, mocht ik de taak van mijn vader verlichten. Dat leverde dan wel eens een vrijkaartje op voor een toneelstuk of een uitvoering van Het Brabants Orkest. Ik herinner mij dat ik de zevende symphonie van Bruckner op deze manier heb leren kennen.

De toenmalige dirigent van het Brabants Orkest was Hein Jordans, een erg goede dirigent die al ervaring met het Concertgebouworkest had in de tijd van Van Beinum. Vandaar die grote affiniteit met Bruckner. Ver voor Leonard Bernstein met zijn beroemde inleidingen voor de jeugd, deed Jordans dat ook al in Eindhoven, met name bij generale repetities. Ook zijn uitvoering van de Mattheus met het Philipskoor, het Tivolikoor en topsolisten was een jaarlijks terugkerend evenement waar je naar uitkeek.

In Katholiek Leven was iedere zondagavond dansen. Ik ging met een vriendin voor het eerst mee, dat was in 1959. Toen heb ik mijn man leren kennen. Na die avond heb ik hem niet meer gezien omdat hij als marinier de volgende dag vertrok naar Nederlands Nieuw-Guinea. Hij had wel mijn adres, dus schreven we elkaar. Na 14 maanden kwam hij terug en is niet meer bij mij weggegaan. Dus het KAJ-gebouw heeft voor ons veel herinneringen.

Mevr. Van Zweden, het dansen op zondagavond was niet in het Katholiek Leven, maar zoals je zelf al opmerkte in het KAJ-gebouw (het Kajottershuis) ernaast. Zie mijn commentaar van 26 mei 2006! Ik was daar ook elke zondagavond te vinden.

Even ter informatie op de reactie van A. Koopman-v. Winkel van 11-03-2007. Inderdaad woonde er achter Katholiek Leven (in de Paradijslaan) een fam. Van der Kroon. Ik ben de jongste van de zeven kinderen, uit 1958. Mijn vader is lange tijd hoofd van de huishoudelijke dienst geweest en runde het cafégedeelte aan de voorzijde. Wij woonden in de dienstwoning naast het KAB-kantoor.
Later werd de naam veranderd in Wapen van Eindhoven. Toen het werd afgebroken, is mijn vader hoofd huishoudelijke dienst van de Stadsschouwburg geworden. Ik heb hier maar kort gewoond tot ca. 1965. Wel een mooie en wooral rustige tijd. Weinig verkeer, de melkboer nog langs de deur met losse melk per halve of hele liter, de rouwstoet met zwarte paarden en koets naar het kerkhof. De gemeentereinigers met hun loopwagentjes de stad in om te vegen. Naast Katholiek Leven de weverijfabriek van Van Moorsel. etc.

Zelf ben ik ook naar het optreden van Adamo geweest. Erg veel kan ik me daar niet van herinneren, maar dat daar de stoelen door de zaal werden gegooid, weet ik niet. Een paar vriendinnen van mij en ikzelf gingen wel zoeken naar de kleedkamers om naar Adamo te zoeken voor een handtekening. Maar we werden al gauw teruggestuurd naar de zaal.

Ik kan me herinneren dat wij er vroeger (ik ben van 1952) inderdaad naar Sinterklaas gingen. Ook mijn eerste balletvoorstelling was in Katholiek Leven. Ik was toen 7 of 8 jaar en we traden op als olifantjes.

Ik kan me alleen nog goed herinneren dat we met Sparta gymnastiekvereniging daar uitvoeringen gaven. Mijn oudere broer Jan kreeg daar steeds het meeste applaus als hij tijdens de rekoefeningen de stang waaraan ze de reuzenzwaai demonstreerden zuiver schuurde. Maar buiten dat was hij een goede turner.

Eens per jaar gaf de Eindhovense Muziekschool een grote uitvoering in Katholieke Leven. Als kind van een jaar of acht (en ouder) bezocht ik die meerdere malen met mijn moeder om naar een van mijn broers' vorderingen te luisteren op de viool. Vele getalenteerde muziekbeoefenaars waren er dan te horen, de trots van de heer Martien Gruythuizen, toenmalig directeur van de Muziekschool. Ook de Sinterklaasmiddagen zal ik niet vergeten. Die zwarte pieten maakten toen behoorlijke indruk op mij. Sinterklaas minder.

Vanaf 1962 ben ik zeer betrokken geweest bij het Katholiek Leven en het Kajottershuis. Samen met heel veel vrijwilligers veel goede dingen georganiseerd. In het Kajottershuis elke zondagavond dansen en later ook zondagmorgenbijeenkomsten met lezingen van interessante personen, zoals Roel van Duyn, de provo uit Amsterdam, diverse kunstenaars en bestuurders. Het waren schitterende tijden.
Later heb ik samen met vrienden Sociëteit 20+ georganiseerd, elke zaterdag in de foyer van Het Wapen van Eindhoven. Leuke muziek en artiesten, waaronder Lenny Kuhr, ongeveer een jaar voor dat ze voor Nederland het Eurovisie songfestival won (gedeelde 1e plaats).
Ik was betrokken bij het optreden van Adamo dat uit de hand liep. Ik zag Top Of Flop, Floppen, de opnamen van vele internationaal bekende klassieke artiesten door Phonogram. Ik deed mee aan de jubileumviering van de KABO, waar te veel mensen kwamen, maar erg gezellig.

Ik herinner mij dat daar bijeenkomsten waren van de Melkclub, er waren dan voorstellingen voor de jeugd. Ik denk omstreeks 1960-1963. Ik zelf ben van 1952.

In Katholiek Leven werden ook de toneelstukken uitgevoerd die door juffrouw Kupers van het Sint Catharinalyceum werden geregisseerd. Joep van den Boogaard uit de Cyclamenstraat speelde ook daarin mee.

Volgens mij is in het jaar 1960-61 ook een soort "ontdek de ster" of zoiets geweest met Nederlandse artiesten als de Blue Diamonds, Anneke Grönloh, Paul Gimbel als Nederlandse Paul Anka, Ria Valk, Pim Maas als Nederlandse Elvis Presley e.a. Wie weet hier nog van?

Wanneer is Wonderland naar het POC verhuisd?

Leuk al die herinneringen aan Katholiek Leven. Ik heb er ook mooie herinneringen aan. Mijn vader was toneelmeester en ik mocht vaak komen kijken. Mijn eerste kennismakingen met alles wat zich in een schouwburg voor en achter de schermen afspeelt, kan ik me nog goed herinneren. Toneel, de eerste popgroepen, maar ook een indrukwekkende "Carmen". Helaas moest ook Katholiek Leven plat. Ik heb ter afscheid nog in het al bijna gesloopte gebouw gelopen.

Ik heb hier mijn examen steno gedaan. Geslaagd met o.a. een 10 voor Nederlands, maar dit even terzijde. Naar mijn mening was er geen enkele zaal met zo'n geweldige akoestiek als in Katholiek Leven.

Beste Ad Vermeulen, als jouw vader toneelmeester was in die tijd, dan zal hij zeker mijn vader hebben gekend (Piet van der Kroon). Hij was namelijk de uitbater van het cafégedeelte.

"Top of Flop", met Herman Stok, daar was ik ook bij met mijn toenmalige vriendin José Pepers. De zaal zat afgeladen vol, toen. Maar ook dit gebouw is afgebroken, goed gedaan Eindhoven, wees er trots op.

Inderdaad André van Iersel (reactie van 6-2-2008). Mijn broer Cor en ik hebben daar menige "voorspeelavond" ten beste gegeven. Zowel solo als in groepsverband, zoals kwartet. Ook met het muziekschoolorkest traden we dan op. We hebben met dit orkest nog een keer het eerste solodansoptreden van Nelleke Valentijn begeleid. Zij was, dacht ik, op de muziekschool geslaagd voor de dansopleiding en mocht een solo-optreden doen. Nu heeft ze nog steeds een dansschool in Eindhoven, dacht ik. De akoestiek was geweldig. Verder herinner ik mij de diverse revues nog waar ik met mijn ouders naar toe mocht. Ook ben ik naar de Dutch Swing College Band geweest. Heb mijn MBA-examen daar gedaan, carnaval gevierd met de Walnoten.

In het Kajottershuis naast Katholiek Leven kon men ook dansen. Aan de zijgevel waar je nu tegenaan kijkt zat aan de rechterkant een raam waar je kaartjes kon kopen, waarna je naar binnen kon gaan door de grote deur ernaast. Je kwam dan in een halletje. Aan de rechterkant in dat halletje kon je met de trap naar boven. Als je recht vooruit liep, kwam je in de danszaal. Daar ben ik veel geweest.