Als de huizen in gebruik werden genomen, kwamen ook de venters zoals de melkboer en de bakker hun opwachting maken. Ze feliciteerden de nieuwe bewoner met hun huis en vroegen dan of ze in de toekomst dagelijks mochten bezorgen. Dit aanzicht van de straat geeft aan dat het paard al het nodige heeft achtergelaten.

De paarden denk ik, zowel Annie de groenteboer als de melkboer had een paard en wagen en volgens mij de schillenboer ook, maar dat weet ik niet meer 100% zeker.

En wat te denken van de krabben- en krukelenman. Een mooi klein perdje!

Ja van Piet "de Visboer", Piet van de Broek, uit de Rustenburgstraat en onlangs overleden.

Piet de visboer (Piet van de Broek) overleden. Jammer, hij was markant figuur in Tongelre met zijn krukels en krabben. Hij en zijn vrouw kwamen vroeger bij ons thuis. Ja, onlangs is ook kunstschilder Kees Bol overleden, die woonde ook in de Rustenburgstraat, waar nog iets genoemd is naar hem. Die woonde voort in Waalwijk in een bejaardenhuis. Piet van Broek had eerst een bakfiets en later 'n klein perdje.

De auto achterin lijkt me een Citroën Traction-Avant; ik blijf het fijn vinden dat ik die in mijn jeugd nog echt heb gezien.

Ik herinner me dat er, behalve Piet de visboer, ook eenmaal per week de "snoepkar" in Tongelre voorbij kwam. Van wie die was, weet ik helaas niet. Alleen dat je er voor een stuiver veel kon kopen. In het assortiment zaten o.a. dropkoppen, belga's, snoeppapier, zwartwit, jodevet, stroopsoldaatjes enz. Ook drop die je in een fles met water deed en een tijdje (enkele dagen) liet staan tot het brouwsel de juiste kleur had. Daarna moest er flink mee geschud worden zodat je "schuimpje" kon trekken.

Dat waren staafjes laurierdrop en dat dropwater noemden wij poeliepek.

Poeliepek, dat was het. Als bij ons iemand ook maar dacht dat hij verkouden zou worden dan werd er al iemand naar de Wier, zeer bekend in de Bennekel destijds, gestuurd om drop te halen. De markantste visboer hier was Krijnen uit de Jan Hollanderstraat die onverstaanbare wervingskreten slaakte die eindigden op ...bakken. Hij had een houten been en liep met een handkar. Volgens mij werden krukelen toen het meest verkocht hoewel hij het over bakken had.

Hukie bakken verse vis, krukels en mosselen was het meest verkochte. Met dat clubje van de reünie hebben we ooit wat dozen gerookte paling bij hem gejat. Rotstreken maar dat ging toen zo.

Mooi hè, je kon toen de akkers nog zien liggen. En de witte gasketel, die ook weg is.

Die betonnen lantarenpalen waren heeeeel hard. Met vliegeren stonden ze nog wel eens in de weg.

Goh Hans, hoop dat het is goedgekomen allemaal. Moete ok vur oe kijken as ge lopt! Misschien heb je troost gevonden destijds met een "fleske poelipek" en kon je "schuimke trekken". Wij gingen vliegeren op de "kiepekar", daar stonden geen lantaarnpalen in de weg. Hoogstens kon je je nek breken over de bulten en gaten in de grond.

Ik weet nog dat deze huizen gebouwd zijn, het waren eerst akkers en weiland. Je kunt het je niet meer voorstellen hoe het toen was. Ja, eerst de Rustenburgstraat en later deze straat. Wij woonden het laatste huis van de Paul Krugerlaan en de rest was allemaal akkers en weiland en bossen tot de Urkhovenseweg toe. Je kunt het je niet voorstellen hoe toen was. Tongelre was een dorp kon je wel zeggen. Ja, nu is het geheel volgebouwd tot aan het spoor toe.

We hebben de foto vervangen door een duidelijker exemplaar uit de nalatenschap van de heren B. Postema sr en jr.