Ik heb er gewoond van 1950 tot ca. 1968 en het was een heerlijke straat om in op te groeien. Later zijn de voortuintjes wel afgezet trouwens.

Januari 1955 verhuisden wij van Arnhem terug naar Eindhoven, Jan Cellierslaan 31. Het donkere gat links van de lantaarnpaal is ons portiek dat we deelden met de fam. Reuvekamp. Aan de andere kant woonde de fam. Schram-de Jong (prachtige dochters). De huizen waren door Philips gekocht in Oostenrijk en waren bestemd voor haar middenkader. De achtertuinen waren bijzonder diep. Toen mijn moeder in 2000 naar het verzorgingstehuis ging, verkocht Philips de woning voor om en nabij de 3 ton.

Renée, was jij destijds nogal groot, lichtblond en zat jij op het GLE, achternaam Ringeling? Ik herinner me uit die tijd een blond meisje met die naam dat in de Jan Cellierslaan woonde.

Behalve het lichtblonde haar kloppen zowel de beschrijving als de naam. Maar ik kan me met geen mogelijkheid een Ben Brekelmans herinneren. Woonde jij ook in het Oostenrijkse dorp?

Zoek het in het school-circuit, Renée. Ik zat toen op het Van der Puttlyceum (zie foto 4471) bij o.a. jouw buurtgenoot Chris Pilgram in de klas en we schaatsten 's winters op de Karpendonkse Plas.

Dan zal het wel van het schaatsen zijn dat je me kent, dat deden we inderdaad vaak en graag op de Karpendonkse Plas ( later op de diverse ondergelopen kerkpleinen en natuurlijk de ijsbaan aan de Botenlaan) Heb je foto bekeken en er rinkelen nog geen belletjes maar....... je lijkt daar erg op George Harrison en dat was wel mijn favoriete beatle, dus ik kan me zo voorstellen dat ik je heel interessant vond: smile:

Mijn zuster en ik waren vriendinnen met Annelies Niemans en Carla van den Nieuwenhof uit de Jan Cellierslaan. Wij woonden een straat verder aan de wei. Carla kwam uit Engeland en is tijdens onze lagere schooltijd weer naar Engeland vertrokken omdat haar moeder heimwee had. Wij waren allemaal verliefd op Piet van de Ven uit de Simon van der Stelstraat, die met de tuinen tegen de tuinen van de Jan Cellierslaan lagen. Hij was bij de Marine. In het voorjaar kwam een boer op een fiets met twee loeiende koeien die hij aan touwen voorttrok naar zijn weiland door een van de straten. Dan was de winter voorbij. Op zomeravonden lag ik in bed te luisteren naar het kikkerconcert dat vanuit al die weilanden om ons heen opklonk en dat maar niet op hield. Vanuit de diepe tuinen klonk tot ver in de nacht geroezemoes en gelach van onze ouders. Ik was daar domweg gelukkig.