Ik heb begrepen dat tijdens de bezetting (1940-1944) ten minste links van het gebouw van het Sportfondsenbad (aan de zuidzijde) een schuilkelder was gebouwd. Kan iemand dat bevestigen of vertellen of daar foto's van bestaan? Alvast bedankt!

Het sportfondsenbad werd onder ons ook wel het spatbordenfonds genoemd.

In de 5e klas mochten we hier elke dinsdagmorgen met de groene krakbus van De Kruijff naar toe om in het chloorwater te soppen. Schoolzwemmen noemden ze dat. En als de voortekenen niet bedriegen wordt dat binnenkort weer van regeringswege ingevoerd. Het mooiste eraan vond ik het flesje Chocomel van thuis dat ik na afloop in de klas bij mijn boterhammen mocht opdrinken. Geen obesitas destijds bij ons baby boomers.

Wij ook in de 5e klas op donderdagmorgen. Ik herinner me nog goed mijn eerste zwemles en daarmee mijn eerste badpak. Gemaakt van een oud lichblauw gebreid vest met aan de randjes bij de benen een gehaakt muizentandje. Je kunt wel raden hoe dat ding eruit zag na één dompeling in dat water. Ik vergeet dan ook nooit mijn allereerste zwemles. Nadat we in het ondiepe water even mochten wennen moesten we op die harde waterkantrand de schoolslag leren als droogoefening. Omdat mijn nieuwe wollen badpak zich had volgezogen met water hing inmiddels het kruis op mijn knieën en kon je bij het droogzwemmen met de beenoefening van links naar rechts door mijn badpak kijken. Ik had die badmuts wel helemaal over mijn hoofd willen trekken van schaamte. Heb een week later toch een echt badpak gekregen en toen ging het met grote sprongen vooruit en kon ik zo zwemmen. Verder herinner ik mij dat er ook baden waren in de kelder en droom ik nog wel eens van het gangenstelsel van kleedruimtes naar de baden, dat ik een grote doolhof vond.

Dat klopt helemaal Marijke, ik heb er ook wel eens van gedroomd, van het schoolbad (zoals jij die kelder noemt). Daarin werd je teruggezet, als het boven wat minder ging.

Kortgeleden hoorde ik dat er beneden meer baden waren. Ik wist van 1 schoolbad. Als je bij het 1.40m bad naar beneden ging, kwam je uit bij een schoolbad. Waar lag dan het andere bad? Ik kom nu weer in het gebouw vanwege een cursus bij het CKE. Maar ik vind het moeilijk om me daaronder (eigenlijk gewoon begane grond) te oriënteren.

Op de begane grond had je alleen maar het schoolbad, dit bad is er later bijgebouwd. Verder had men wel twee waterkelders (een vuilwaterkelder en een schoonwaterkelder) ten behoeve van het open waterzuiveringsysteem.

Als je de grote ruimte van het zwembad binnenkwam, was meteen rechts een ruimte met het pierebadje, en aan andere zijde rechts was een ruimte met een iets groter bad voor diegene die nog niet in het grote bad mochten.

Zou er nog iemand aan foto's kunnen komen van het interieur? Ik zie in gedachten alleen nog maar het grote bad met de "hoge" en de "lage" kant zoals dat heette. En natuurlijk de enge droom van het gangenstelsel waar ik nooit uit kwam. <<< Marijke, ik vind foto 4225 anders wel een hele mooie! (Peter) >>>

In de jaren vijftig hadden wij thuis een familieabonnement, vader-moeder-zeven kinderen en een dienstmeisje voor 80 gulden per jaar. Wij zwommen soms wel twee keer per dag.

Het Sportfondsenbad had maar drie baden. Boven het 25-meterbad (foto 4225) en het pierebad (foto 4246) en beneden het schoolbad.

In dat pierenbadje heb ik ook nog liggen dobberen achter zo'n glibberige houten plank. Een veel te wijd stuk touw om je middel met van die kurkhompen om de zoveel centimeters. Drijven, om van de koudwatervrees af te komen. Ik dreef altijd met mijn voeten op de bodem omdat me dat het veiligst leek. Tsja, ik ben nou eenmaal geen Ada den Haan

Ik heb hier mijn eerste zwemlessen gehad. Dat was in 1939. Je kreeg toen eerst lessen op het droge. Je moest met je buik op een lage, brede soort kruk liggen en de zwemslagen oefenen. Daarna mocht ik aan de hengel, maar nog wel stil liggend in het water. Daarna pas, nog steeds aan de hengel, mocht ik echt proberen te zwemmen. Er was ook nog ergens een mangel waar je je natte badpak een beetje kon droog mangelen. Ik weet dit nog heel goed want ik heb er met mijn vingers tussen gezeten. Ik brulde moord en brand en toen is er een badjuffrouw gekomen die mijn vingers onder stromend water masseerde. Toen brak de oorlog uit en werd alles anders. De lessen werden een poosje stopgezet en daarna hebben de Duitse soldaten het bad op gezette tijden ingepikt voor eigen gebruik. Ik mocht toen van mijn ouders er niet meer naar toe.

Ik heb in de 3e klas lagere school een wollen badpak moeten breien omdat ik in de 4e klas zwemles kreeg. Uit het gebreide badpak was ik inmiddels gegroeid. Ieder begrijpt hoe ik me voelde. Ook in de jaren vijftig kreeg ik op dezelfde manier zwemles als hiervoor beschreven. Ik durfde niet rechtop te staan en lag meer op mijn knieën in het pierebadje. Totdat de badmeester mij zag zwemmen, wat ik ook niet durfde als hij keek (het badpak!). Mocht ik opeens naar 90 cm bad. Het jaar later kreeg ik gelukkig het oude badpak van mijn oudere zuster. Het gezamenlijk omkleden in die lange gangen beneden vond ik ook een ramp. In de huidige zwembaden is gelukkig veel veranderd.

In 1941 ben ik op de grond gedoken in het pierebadje. De badmeester heeft me deskundig op een brancard gerold, nadat iemand me uit het water had gehaald. Gevolg: ziekenhuis, half jaar gips, twee maanden leren halskraag. Door adequate behandeling geen restverschijnselen. Ik leef nog steeds (bouwjaar 1924).

Ergens tussen 1946 en 1952 heeft men hier getracht mij de zwemkunst bij te brengen. Zonder resultaat. Maar kennelijk heb ik er wel iets van opgestoken, want toen ik in 1953 bij Bergen aan Zee aan het strand was, lukte het ineens. Ik ben eind jaren vijftig zelfs een jaar lid van de reddingsbrigade geweest die ook in het Sportfondsenbad trainde. Overigens is volgens mijn kleinkinderen mijn beenslag nog steeds abominabel.

Guus oud-collega, hier hebben vele talenten gewerkt zoals wij weten, en ook heel wat gerenoveerd. In het eerste jaar van het schoolbad 55/56 heb ik klassikaal les gekregen. Er lagen 8 lijnen in de breedte van het bad, met 5 leren banden eraan. Op deze manier kregen 40 leerlingen tegelijk les. Voor deze tijd een grote vooruitgang. Ik heb daar later met veel plezier gewerkt.

In het riviertje "De Tongelreep" achter het RPC voetbalveld, heb ik op woensdagmiddagen leren zwemmen. Vanaf mijn 6e jaar (1941) heb ik altijd met veel plezier in het Sportfondsenbad (Dommelbad) baantjes gezwommen en van de plank gezweefd. Pas op de huishoudschool haalde ik diploma's A en B, en bij de Watervrienden (ik had toen inmiddels twee dochters) C t/m F, maar in 1986 was het einde verhaal "Dommelbad". Jammer, maar helaas kwam er een einde aan 4x per week en op zatermorgen met de hele familie badderen. De Tongelreep werd daarna nog wel bezocht, maar niet zo enthousiast meer als in het Dommelbad.

Wij gingen vroeger in de sluis (boven dommel) zwemmen. Bij de bovenste sluis stond een sterke stroming waarop je mee kon drijven, daar heb ik zwemmen geleerd. Later in 1955 kregen wij schoolzwemmen in het Sportfondsenbad, precies zoals Florence de Vos beschrijft. Ik voelde me behoorlijk lullig zeg maar, want ik wou laten zien dat ik het al kon, dus liet ik me uit de hengel glijden en zwom weg. Dat viel niet in goede aarde bij de leiding. Enkele jaren later kreeg ik verkering en een neef van mijn meisje was daar badmeester en die sprak me daar nog op aan. Die badmeester was Frans Hendriks, inmiddels overleden.

Ja, ik heb er ook schoolzwemmen gehad, van ene Leo met een grote rode baard, hij was er badmeester en kon erg hard roepen. Ook is het maar goed dat de omkleedhokjes niet kunnen praten. Heb er goede herinneringen aan, ik bedoel uiteraard aan het sportfondsenbad.

Ik heb hier zwemles gehad in de 60'er jaren, in een chloorbad met wat water. In de kleedkamers stonk het vreselijk naar zweetvoeten, vandaar 't chloorgehalte denk ik. Ik had toen een gebreide zwembroek, waar liters water in bleven hangen als je euit kwam. De waterspiegel daalde dan ook aanzienlijk. Ik vond het diepe een eng ding met die hoge randen.

Hallo Henk Willemsen, ja dat was de jaren daarvoor ook al zo. Je stonk naar de chloor, maar er waren er ook die zweetvoeten hadden. Ik heb nog ooit een zwembroekje gehad van ouwe slipover, wat geen gezicht was. Na het zwemmen werd die zwembroek steeds groter, maar dat was de rijkdom die je had in de jaren 40 en 50.

Op reactie van Marijke de Groot-Thijssen kan ik mededelen dat er een eenmalige uitgave van het Sportfondsenbad/Dommelbad bestaat van enkele boekjes, compleet met vele foto's van het interieur ten tijde van de sluiting en verbouwing tot het huidige CKE-gebouw. Het toont het volledige beeld van de gehele binnenzijde van het Dommelbad zonder water. Ik zal contact opnemen met stichting Eindhoven in Beeld voor opname van de gehele inhoud van deze uitzonderlijke uitgave van het Dommelbad.

In de 5e klas 1958 kregen we daar ook zwemles. Diploma B heb ik nooit gehaald omdat ik tijdens het diplomazwemmen als laatste onderdeel moest duiken vanaf die hoge enge rand en ik plat op het water belandde. Ik zal die harde akelige schreeuwstem van die meedogenloos zwaaiende badmeester nooit vergeten. Aankleden!!