Op deze foto staan kinderen die ik wel herken, maar ik weet slechts een paar namen. Links op de foto met haar muts op is Mary Bakker van Cyclamenstraat 3. Bij het 2e groepje staat links Nanny Cantrijn uit de Chrysantenstraat. Een van de jongens zou Jopie Zondag moeten zijn, maar ik weet niet waar hij woonde. De rolschaatsbaan was geasfalteerd. Er waren vaak oudere mensen die niet wilden dat we bij hen voor de deur rolschaatsten. Het was te veel herrie voor die mensen. Ze klopten op het raam dat we weg moesten gaan. Het was heel belangrijk dat je de hele rolschaatsbaan in één minuut kon rondrijden. Hoge Hudora's waren het meest in trek. Ze werden bij de Olifant in de Vrijstraat gekocht. Mijn vader maakte zelf mijn rolschaatsen. Ik was eigenlijk teleurgesteld dat ik geen Hudora's voor mijn verjaardag kreeg. Later was ik daar eigenlijk toch wel trots op, want ik kon nu ook meedoen met de prestatie om binnen de 1 minuut te blijven.

Hudora was voor mijn ouders te duur, wij kregen op onze verjaardag Polar-rolschaatsen. Onze rolschaatsbaan was aan het einde van de Noord Brabantlaan hoek Welschapsedijk t.o. de kleuterschool.

Ja, hoge Hudora's dat was HET. Ik heb er een kindernaaimachientje voor verkocht aan een kennis, zodat ik geld kon bijleggen om ze te krijgen. Heel wat rondjes heb ik om het park gemaakt. Ik denk dat deze rolschaatsbaan rond 1953/54 aangelegd is, een feest voor de jeugd toen.

Die 1 minuut de rolschaatsbaan rijden lijkt me wat erg snel Liduine, want het was toch een flinke afstand, deel Cyclamenstraat, Gerardusplein, deel Hortensiastraat en een deel Ranonkelstraat. De wedstrijdjes rijden weet ik ook nog. Ik won alleen nooit van de hoge Hudora's. Ik had lage en die gingen aanmerkelijk minder snel. Ook ben ik eens flink hard gevallen waardoor er een stuk van mijn voortand afging. Momenteel is het weer een gewone stoep, geen asfalt meer dus.

De foto is gemaakt in 1956. Ik zat in de 5e klas St. Jozefschool. Het meisje met de lange paardenstaart en de strik in het haar ben ik zelf.

Met die stoomwalsen (zo werden mijn rolschaatsen genoemd), lukte dat in het begin natuurlijk niet, maar met veel oefenen werd de limiet op een gegeven moment toch bijna door iedereen gehaald.

Ja dat was een fijne rolschaatsbaan. Dat kan ik me nog goed herinneren. Ik woonde in de Bremstraat en ging na schooltijd meteen naar die fijne baan. Heb ook hoge Hudora's gereden. Ik heb ze nog steeds. Nu heb je weer een heel ander soort schaatsen zoals skeelers, dus mijn kleinkinderen vinden mijn rolschaatsen maar antiek en daar hebben ze gelijk in.

Zo zo Lia. Wat leuk! Ja inderdaad rolschaatsen was in onze tijd. We hadden wel ijsschaatsen die van hout waren. Er werd een schuurpaper langs gehaald en dan moest je maar schaatsen. Hetgeen niet mogelijk was want ze waren zo bot als wat. Bij ons aan de overkant van de Leenderweg bij de Edelweisstraat werd óók gerolschaatst. Route Kalmoesstraat, poort naar de Edelweisstraat, Leenderweg. Dus rondjes rijden. Ook werden er veel spelletjes gedaan. Lang volhouden en hard rennen. Jammer, mijn ouders hadden geen geld voor rolschaatsen. We mochten ze niet lenen van de naaste buren. Gelukkig konden wij vele andere leuke dingen en spelletjes doen.

Om een indruk te krijgen hoe groot zo'n ronde rond het park was, kijk even naar foto 6449. En dan zie je nog niet alles. Op die foto is natuurlijk nog geen sprake van asfalt.

Ja hoor, de baan reed je binnen 1 minuut. Ik reed op het merk Bubbie/Bubby met daaronder hoge rubber wielen. Die maakten geen herrie, ik denk dat mijn ouders dat heel belangrijk vonden. Ik was altijd op mijn rolschaatsen, eigenlijk mijn handelsmerk. Ik toerde door heel Stratum, een heerlijk vervoermiddel, je was overal heel snel. Bij firma Wels in de Korianderstraat werden de rolschaatsen hersteld als er iets mee was, maar ik heb weinig onderhoud gehad aan de Bubbie's. IJzeren wielen van Hudora sleten gauw, althans bij mij. Op het Lavendelplein was ook een fijne baan, maar deze was veel kleiner dan aan het Gerarduspark.

Verbaas me een beetje over "1 minuut". Ik denk dat weinig kinderen in die tijd een horloge hadden. Ik woonde in de Cyclamenstraat en was dagelijks op de rolschaatsbaan maar over "1 minuut" heb ik nooit iemand gehoord. Maar Lisette, misschien had jij wel wonder rolschaatsen èn een horloge.

Toch is het zo, ik was niet in 1956 op die baan, het is later geweest, ik denk dat ik 11, 12 jaar was, dus in de jaren 60. Er werden echt hele competities gereden onderling en ja, ik had een horloge, er zat geen secondenwijzer op maar goed, het rijden rond de baan in 1 minuut werd gereden, met name door de jongens. Het was een heerlijk iets dat rolschaatsen.