Tegenwoordig ga je via de voordeur, maar in de 50's-60's was het heel gebruikelijk dat je achterom ging als je iemand ging bezoeken. Wat tegenwoordig de tuin heet, heette toen nog de plaats. Daar zette je ook je fiets of brommer neer en via de keuken ging je naar binnen. Toen was geluk heel gewoon.

Dit kan ik me nog heel goed herinneren. Ik ging dan naar mijn klasgenootje Annemieke Vorstenbosch in de Orchideënstraat en liep hierdoor. Nog niets veranderd in al die jaren. Die betonnen schuttingen stonden er volgens mij toen ook al. Die stonden bij ons achter in het gangetje ook (tussen Cyclamenstraat en Goudsbloemstraat).

Ben, als iemand bij ons in het dorp aan de voordeur komt dan is het een onbekend persoon. Gelukkig komt iedereen bij ons nog gewoon achterom.
En ze komen gewoon door de keuken binnengelopen

In deze straat woonde een familie Nievaart, die naar Salt Lake City is geëmigreerd. Toen pas hoorde ik dat het Mormonen waren. Dit moet begin jaren 50 zijn geweest. Ze woonden, vanaf de kerk links, voor de onderdoorgang.

Ofschoon Eindhoven soms net een klein durp is, zie je dat hier inmiddels toch veel minder, Mari. Jammer hoor. Als ik in Casteren kom, kom ik achterom!

Helaas maakt Vic van Lijf ten aanzien van de familie Nievaart een kleine vergissing. Deze familie woonde inderdaad aan de linkse kant van de Gerarduslaan vanaf de kerk gezien maar dan nà de onderdoorgang (wij noemden die onderdoorgang de tunnel). Vaak kwam de jeugd uit de buurt daar bij elkaar.

Als je je omdraait op deze foto zie je niet meer wat er vroeger stond: de Loods. Die heb ik nog vanaf mijn slaapkamerraam (precies onder de kerkklok) in de fik zien vliegen. Daarna zijn mijn pa en ik buiten gaan kijken, zo ongeveer op de plek uiterst rechts van de foto, helemaal vooraan. Omdat ik me stoorde aan het aantal voordringers en ik niks meer kon zien heb ik luid geroepen: Pas op en meteen nadat de voordringers naar achter gestormd waren ontploften er een stelletje gastanks die in de loods opgeslagen waren... Een mooie fik overigens.

Frank, als ik het goed begrijp, staat je vader op foto 6790 van de Paul Krugerstam. Hij was mijn hopman bij de verkenners.

Inderdaad Wout Hagens, van nummer 40 in de Gerarduslaan, kwamen we vaak op het garageplein bij elkaar om te voetballen met een tennisbal met jongens Frans Claassen en een broer van Wout en Bertje Reyns en vele anderen. Misschien waren er ook wel jongens van Van de Griend bij. Naast het garageplein was het veldje van Van Ars, waar heel wat gestreden werd met pijl en boog. Ook de feesten van de buurtvereniging de Gerla werden gehouden op het garageplein. Deze buurtvereniging was opgericht na de bevrijding en heeft jaren bestaan.

Bijna goed Hans. Het was nummer 42. Ook ik heb zeer aangename herinneringen aan het door jou genoemde garageplein en het aangrenzende landje van Ars. Naarmate de oorlog vorderde, werden we daar minder bang en werden er allerhande sporten bedreven. Zelfs tot het gooien van bloemkool- en spruitkoolstronken toe. Prachtige tijd. Heb daar nog foto’s van. Niet van toen, maar van een paar jaar geleden. Ben toen even gaan kijken daar. Met goedvinden van de redactie hoop ik deze een dezer dagen toe te voegen. Ook trefbal op het pleintje was een aangename bezigheid. Daar waren ook de dames van de partij. Ik herinner me nog Lidy en Corrie Reyns, Ria van den Burg of Verburg (woonden alle drie naast de Tunnel) en Angelique van de Griendt. Tot slot woonde jij vooraan (nabij de Aalsterweg) in de Gerarduslaan?

Als ik mij niet vergis, woonde een klasgenoot van mij in de St. Gerarduslaan, Cees Beijer. Als voorbereiding op het jaarlijkse paasvoetbaltoernooi voor scholieren hebben we nog met een paar jongens hier achter de huizen getraind, waarbij ik met een prachtige boogbal over de schutting een ruit bij Cees heb ingeschopt (1956).