Is dit niet op de Vestdijk? Bij van der Meulen-Ansems? Toen was het Binnenziekenhuis toch nog op de Ten Hagestraat?

Dan is het pand waar de Shell-reclame op staat de garage (van der Meulen Ansems?). Wat zat er dan in het pand hier rechts? Luftwaffe-kantoor (Göring was commandant van de Luftwaffe)?

Het pand rechts is het voormalige Apollo's Lust. Daar zaten inderdaad tijdens de oorlog Duitse militairen in. De inwoners hebben het pand blijkbaar geplunderd, want de trap staat nog tegen de gevel. Het R.K. Binnenziekenhuis had toen nog zijn hoofdingang in de Ten Hagestraat. Later werd dat de Vestdijk. Goed zo, Marjo! En het pand met de Shell-reclame is inderdaad garage Van der Meulen-Ansems.

Met de ladder is waarschijnlijk het hakenkruis van de gevel gehaald. Apollo´s Lust. Een café met zaal van oorsprong? Met de centrale ligging van Eindhoven kan ik me in een zaaltje prima een kantoor voorstellen. Volgens mij zaten er overal in Eindhoven soldaten ingekwartierd, maar dit soort permanente inrichting zal er toch op maar een paar plaatsen zijn geweest. Ik schrijf af en toe met een Wehrmacht-soldaat die rond 1942 een jaar ingekwartierd is geweest bij een Eindhovense familie. Helaas vertelt hij niet veel over die tijd. Hij voelde zich erg opgelaten. Als gewone eenvoudige jongen vond-ie het vreselijk om met wapen en al bij gewone Nederlandse mensen binnen te stappen. Behalve slapen bleef hij er in het begin zo min mogelijk. Later ontstond er een band. Een van de dochters is hem tot haar dood ca. 1990 blijven schrijven. Bij het leegruimen van haar flat heb ik haar correspondentie verder gedaan.

Piet, jij praat over ingekwartierd? Wat moet ik mij daar bij voorstellen? Het zou de indruk kunnen wekken, als zouden de soldaten bij gewone mensen worden ondergebracht. Maar dat is niet mogelijk, daar dat met een vijandig gezin te gevaarlijk kan zijn. Wat wel gebeurde, is het beslag leggen op scholen. Bij mijn weten is de school Treurenburgstraat/Valklaan jaren in gebruik geweest door de weermacht. Andere scholen waren weken tot maanden als zodanig in gebruik. Wat te maken had met troepenverplaatsingen. Maar bij particulieren zou te gevaarlijk zijn, omdat er dan een heel huizenblok nodig zou zijn.

Ik denk toch dat het vaak gebeurde, want (in dit geval in Waalwijk) is het bij mijn grootouders ook gebeurd, die inkwartiering. Je had niets te vertellen. Of je het wilde of niet, je kreeg gewoon iemand in huis.

E.e.a. gebeurde wel met bevriende soldaten maar nooit met de vijand. Uitzonderingen waren grote huizen of boerderijen, zoals grote villa's, die dan gevorderd en gebruikt werden door staffunctionarissen. Iets anders was het als het desbetreffende gebied in de frontlinie kwam te liggen. Maar dan waren de inwoners wel tam en was er geen sprake van inkwartiering. In de huizen van de gewone stervelingen was amper plaats voor de vele kinderen die er rondliepen, laat staan dat er ook nog een figuur rondliep waar je een kamer aan moest afstaan. 1 peloton soldaten zijn al 40 man, 3 pelotons is een compagnie en 3 compagnieën een bataljon. Zo zit je al vlug aan meer dan 300 soldaten. Een schoolgebouw is snel gevonden. Inkwartiering heb ik alleen gehoord in de mobilisatietijd bij bevriende mensen, die je dan ook hartelijk ontvingen.

Deze foto staat in Eindhoven van Dag tot Dag (pag. 14) met als begeleidende tekst: Een samenscholing op de Vestdijk. Burgers koelen hun opgekropte woede op de inventaris van het verenigingsgebouw van de NSDAP en slaan een portret van de Führer in stukken. Verpleegsters van het Binnenziekenhuis steken over om maar niets te hoeven missen.

Herbert schreef en vertelde dat hij en een andere Duitse soldaat een briefje kregen met daarop een adres. Ze moesten bij die familie aankloppen en daar het papier afgeven. Ik meen dat-ie wel ooit vertelde dat de familie eerder wel bericht kreeg. Gewoon bij mensen thuis. Nu ik zo lees wat jullie hierboven schrijven, moet dat inderdaad in het begin van de oorlog zijn. De andere soldaat was een goed gebekte motor-ordonnans. Die had vrij snel contact met de familie. Hij zelf voelde zich erg opgelaten. Aan de andere kant: wat denk je wat er gebeurde als die soldaat iets overkwam?
Toen ik in 1981 stage liep op de DAF en begon te vissen wat er bij de DAF gebeurde tijdens de oorlog, kreeg ik na de vraag "waarom" te hebben beantwoord wel wat informatie. Mijn werkmeester, die ik zeer bewonderde, snapte dat ik de dagelijkse praktijk van die oorlog niet begreep. De volgende dag toonde hij me zijn trouwboekje. 6 centimeter hakenkruis grijnsden me aan. Hij was tewerkgesteld geweest achter in Duitsland en daar getrouwd met een Poolse. Waarom hij niet ondergedoken was? "Ach", zegt-ie, "de eerste die in de straat een oproep kreeg, verstopte zich vol bravour op zolder. Kort daarna reed een vrachtwagen vol soldaten de straat in. Die waren net zo snel boven als hij naar beneden werd gegooid. Uiteindelijk bonden ze hem achter de auto van de begeleidende officier en reden de straat uit. Iedereen was genezen van onderduiken."
Kantoor van de NSDAP klinkt heel logisch. Göring´s portret zou daar ook hebben kunnen hangen (Göring was trouwens ook een vliegheld uit de 1e wereldoorlog).

Dit moet inderdaad op 18-9-1944 geweest zijn en geen dag later. Zie foto 1191

Dat klopt Hans, want ik kan je vertellen dat de z.g. Bijltjesdag nooit plaatsgevonden heeft. Een dag of zo later, zeg de 20e, had de overheid het helemaal in de hand en was er geen plundering of beschadiging van andermans eigendommen meer mogelijk. Alle gebouwen die in Duitse handen waren geweest, werden bewaakt. Het meeslepen van goederen heeft maar hooguit 1 dag geduurd. Dus kunnen we met zekerheid de betreffende datum invullen.