Links van de kerk liep het pad naar de blauwe poort van de daar gelegen kleuterschool. Ik moet daar gezeten hebben van 1964 tot 1966. Er is niets meer van over (helaas, maar dat woord wordt al zoveel gebruikt op deze prachtige site) Ik ga op zoek naar een klassenfoto die ik nog moet hebben... wordt vervolgd..

Links van de kerk liep het pad naar de blauwe poort van de daar gelegen kleuterschool. Ik moet daar gezeten hebben van 1964 tot 1966. Er is niets meer van over (helaas, maar dat woord wordt al zoveel gebruikt op deze prachtige site) Ik ga op zoek naar een klassenfoto die ik nog moet hebben... wordt vervolgd..

De volledige naam van deze kerk is Sint Petrus Stoel te Antiochië. Het reliëf boven de deur vertoont St. Petrus in deze stoel, geflankeerd door engelen. De vier beelden links en rechts van de ingang stellen de 4 evangelisten voor.

Ik kan mij niet anders herinneren, dan dat mijn vader er geld ophaalde in deze kerk, terwijl ik in de Frankrijkstraat op school zat.
Nu was dat niet zo heel bijzonder, maar toch heb ik er in mijn lagereschool jaren veel last van gehad. Het werd mij en mijn broer verboden naar de Pauluskerk te gaan, omdat het 2 cent kostte voor de stoel en als ik naar de Petruskerk ging kon mijn vader ons overslaan. Maar er werden in deze kerk geen miskaartjes verstrekt, die ik dan ook niet 's maandags kon tonen. Zodoende werd geacht dat ik verzuimd had, met gevolg een slecht cijfer.

Wil, in mijn tijd 1948-1955 gingen (moesten) wij naar de (Paulus)kerk en daar werden ook geen miskaartjes uitgereikt om te laten zien of je geweest was, maar er zat altijd wel een zuster die je had gezien. Er zullen ook wel wat fraters hebben gezeten, omdat mijn moeder te horen kreeg wat mijn broers hadden gedaan in de kerk, vooral in de maanden mei en oktober, speciale maanden. Vóór school eerst naar de kerk, dan naar huis om te eten en dan snel naar school of, voor hen die verder weg woonden, die mochten hun brood op school opeten.