De zoon is mijn meerdere geweest in 1949. Hij is mij nog eens behulpzaam geweest met zijn uniform, toen er met het mijne een ongelukje gebeurd was en ik anders niet op verlof kon. Zodoende ben ik nog eens een weekend een luit geweest. Zijn voornaam ben ik vergeten, omdat hij voor mij luitenant Otterdijk was. Beweeglijk vuurleider Van Hout. Mortieren van 11. Menno van Koehoorn.(lezers, sorry nostalgie)

De tijd van Lodaline en Persil (slogan: Ik wil per se, Persil)

En: Ik ben tante ATA en kom uit Jutphaas. Maar dat was iets later, want ik kon al lezen.

Er was nog een andere slogan die tijd: 'Doe Uw voordeel met Persil en Uw achterste met Vim'.

Nee nee Giovanni, twee andere bekende wasmerken waren IMI en ATA. De originele advertentieslogan was: Doe uw voordeel met IMI! Op straat werd daaraan toegevoegd: en uw achterdeel met ATA. De fabrikant gaf eind veertiger jaren bij de wasmiddelen een stripboekje cadeau waarin de een of andere tante poetsavonturen beleeft.

In oude wasmiddelen zat een gemeen goedje, wat niet zo best was voor het milieu, heb eens bij iemand meegeholpen met het uitruimen van de schuur, en die had als verzameling oude pakken waspoeder. Nou ik heb het geweten, 3 weken onder de uitslag gezeten. De huisarts zei, daarom is het ook uit de handel. Experts onder ons zullen wel weten wat dit is geweest.

Het boekje wat bij de ATA werd geleverd heette Pietertje Pan, hij was zo vuil daar schrok iedereen van. Maarrr.... gelukkig kwam tante ATA hem te hulp om hem schoon te schuren. ATA was hetzelfde schuurmiddel als VIM.

Lodaline had een afbeelding van Lodalientje en een plastic puzzeltje dat een bootje kon maken. Laten we ook niet het Omoschuim en de zachte groene Driehoekzeep vergeten. Dacht dat het gemene goedje fosfaat was dat al vele jaren verboden is. Ook gebruikten we vroeger een zeefmandje met een handvat waar oude kleine stukjes zeep in gestopt werden. Het zeefmandje werd dan verwoed als afwasmiddel door het afwaswater geslagen tot het water schuimde.

Elke zondagavond werd de was afgestokt met 'n mussert in een koppere kittel en de zeep die gebruikt werd is nu nog te koop en wel SUNLIGHT. Gruune zeep geschept bij de buurtwinkel uit een grote pak met een soort metalen truifel. Dat waren de bestanddelen voor een goede afloop. Voorwas en daarna naar de bleik de tweede trek, tot slot het zakje blauwsel wat de witte was zijn helderheid moest geven. Het was een bezigheid waar de huisvrouw uren mee bezig was en wat de buren, bij een praatje, moesten beoordelen als het hele frutje aan de waslijn hing. Op maandagmorgen en niet op dinsdag of welke andere dag ook.

En het zakje blauw voor de nog wittere was van het merk Reckitts. Ik moest altijd van ons moeder bij de Etos Reckittje blauw halen.

Waar de was ook nog mee bewerkt werd, de juiste benaming weet ik niet, was een apparaat met een houten steel en onderaan zat een helmvormig verzinkt toestel. Het apparaat bestond uit twee delen, een deel vast aan de steel, het andere deel veerde hierin. Ook het houten/zinken wasbord was een belangrijk attribuut.

Ons Moe had al een echte wasmachien, grote witte kuip, die wisselend draaide, en met een wringer erop. Eerst met goed heet water, wringen en daarna weer met sop (inderdaad Wil Sunlight) raspen oplossen in een emmer en erbij, daarna weer met koud water spoelen. En in de winter de was als planken naar binnen halen. Bij de haard en boven de stoof in de keuken drogen.

Fanny, ik denk dat het een Hoovertje is geweest. Volgens mij een van de eerste wasmachines. Mijn moeder huurde zo'n Hoovertje bij een zaak op de Heezerweg. Een hele verbetering want daarvoor stond ze in weer en wind buiten te wassen. Toch moest de was eerst op zondagavond gekookt worden en inderdaad met Sunlight. Ketel op het gas en het hele huis rook naar de Sunlight.

Lieke de zaak van de Hoover wasmachine was Van Poppel en deze was niet op de Heezerweg maar bij de splitsing Aalsterweg Leenderweg, op de Stratumsedijk. Zie foto 3046. Ons moeder op maandag aan de was met de zinken ketel op de bok en wassen met behulp van het wasbord. In de winter droeg ze klompen met dikke sokken. Ik zie het nog zo voor me. Wat zijn wij dan toch verwend met al onze apparaten.

De winkel van Otterdijk was geen drogisterij maar een kruidenierswinkel.

Wij woonden op de Biesterweg en na de oorlog huurde mijn moeder wekelijks een Hoover bij Flip van den Boogaart op de Aalsterweg, naast het café van Retera.

Belastingadvieskantoor ARK was sinds 1979 gehuisvest aan de Hertogstraat 7. Daarna vertrokken we in 1992 naar Hertogstraat 27. Verknocht aan Stratum en aan dit pand zijn we toch door de parkeerdruk en ruimtegebrek moeten verhuizen. Ark is nu gevestigd aan de Hastelweg 129 boven de grote AH.

Op Hertogstraat 15 en 17 heb ik in de jaren tussen 1975 en 1992 hotel De Ridder gerund, en deed ook nog zaken met Belasting-adviesbureau ARK, dat jarenlang kantoor hield op Hertogstraat 7. Het verzorgde voor ons de boekhouding. Later zijn de panden doorverkocht aan "Grote Beek".

Die kruidenierszaken moeten geen vetpot geweest zijn. Zowat iedereen was lid van coöperatie Etos en kreeg op het einde van het jaar een premie van 8% van hun aankopen. Verder was er in de Rochusbuurt op zowat elke hoek van de straat een kruidenierswinkeltje.

Grappig om dit zo te zien. Mijn opa heeft er veel over verteld. Zijn vader (mijn overgrootvader) was de eigenaar van deze zaak. Jammer dat deze zaak verdwenen is. Natuurlijk is alles gemoderniseerd, maar het zou leuk geweest zijn als ik en mijn familie konden zien dat er een familiebedrijf in de stad stond. Ik ben er trots op dat dit de zaak is van mijn familie.

Wat leuk om al die reacties te zien. Ik groeide op in Utrecht. Ons huis was heel oud we mochten blij zijn dat we water hadden. Ik heb zelf nog de was gedaan met een teil en een wasplank, een wringer met de hand draaien. Wel eerst de was koken natuurlijk op een 2-pits gasstelletje. Wat zijn de tijden toch veranderd. We zijn er toch allemaal heelhuids doorgekomen.