Achter in de kerk hing een tekening van de Pauluskerk met toren. Daarbij een offerblok om de nodige pecunia te vergaren voor de bouw van deze toren. De toren is nooit gebouwd, maar waar is de tekening gebleven?

St.Pauluskerk, Boschdijk 342, ingezegend door mgr.Diepen, bisschop van den Bosch, in 1931
Zie Atlantisnummer 19500

De tekening met toren hangt in de koffiekamer van het nieuwe kerkje even verderop.

Ik kan mij herinneren dat in de gouden tijd van het kerkbezoek het zo vol was in de kerk, dat zelfs het voorportiek vol stond. Tijdens de mis passeerde een groep wielrenners die meededen aan een wedstrijd over de Boschdijk, de mensen in het portiek kwamen naar buiten om de wedstrijd te bekijken en zodra het peleton voorbij was keerden zij terug naar hun plaats om de dienst weer te volgen.

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat zoiets niet kon en mocht. Dat het Heilige grond was die niet ontheiligd mocht worden. Wat konden ze toch de zaak opdraaien vroeger. Als het een klein beetje uit de hand liep, kwan er een pater over verdoemenis vertellen. Hel en Vagevuur. Dat was in het najaar ergens. Die pater was natuurlijk, er speciaal voor opgeleid, de mensen bang te maken. Want prompt zat de kerk weer vol, 's morgens de Mis en de Hoogmis, en het lof, en de heilige familie. Daarna nog naar de verkenners of kajotters. Mooi dat de hele Zondag weer naar de knoppen was. En de Maandag zich zowat aandiende. Ik ben er voor de kerk meer te bezoeken maar niet te overdrijven. Anders gaat het over- drijven.

Deze kerk heeft zover als ik weet op een gegeven moment het altaar naar voren in de kerk gezet,
zodat de priester meer bij de parochianen stond.
Ik heb hier in (als ik het jaartal goed heb) 1968 mijn Vormsel gedaan.

Petra, volgens mij werd het altaar naar voren gezet na het Vaticaans concilie (ik dacht 1963), vanaf dat moment werd de mis in het Nederlands opgedragen. En nadien is er in de Pauluskerk een jongerenkoor met orkest ontstaan, die de missen in het Nederlands verzorgde. Bij dat koor heb ik gezongen en heb daar goede herinneringen aan.

Klopt het dat dit jongerenkoor meestal in de zaterdagavondviering om 19.00 uur
zong. Ik ging nl. meestal op zaterdagavond naar de kerk. En ik kan me nl. het jongerenkoor
wel herinneren, vond het altijd mooi om ze te zien optreden.

Reactie op het ingezonden stukje van Theo van den Dungen van 16 augustus 2006. Op 30 juni 1924 werd deze kerk geconsacreerd door Bisschop Diepen. Pastoor Verberne werd geassisteerd door de kapelaans H. Sanders (1924 - 1933), E. van Mol (in 1926 overleden) en diezelfde dag nog werd Johannes Paulus Reker gedoopt. De eerste uitvaartmis werd gehouden op 3 juli 1924 voor Mevr. Maria Schramerstöver- Bögel die begraven werd op het kerkhof dat reeds op 13 december 1923 was aangelegd. Het eerste huwelijk was op 5 juli voor het bruidspaar Bernardus Clement en Nicolasina Rooyackers. Op 15 augustus werd kapelaan S. van den Heuvel (1924 - 1931) benoemd. Er kwamen scholen en een parochiehuis. De fraters betrokken hun thuis en school aan de Frankrijkstraat op 15 januari 1925, zie foto 4795. De zusters kregen, aan de Boschdijk, de Theresiaschool die in mei 1926 werd aanbesteed en de Elisabethschool die op 24 augustus 1932 werd geopend, onder hun hoede. Op 11 oktober 1926 startte de bouw van de kosterswoning. En in april 1929 werden de fröbelschool met patronaat opgeleverd. Dit is een klein gedeelte van de geschiedenis over de St Pauluskerk en het parochieel Kerkkoor Laus Deo.

Als je nu zo'n foto ziet dan kun je het je niet voorstellen dat dit toen een van de drukste verkeersknooppunten van Eidhoven was. Rechtdoor via Best Boxtel en Vught naar den Bosch en Amsterdam, geen A2. Rechtdoor via Best en Oirschot naar Tilburg, geen A58. Rechtsaf naar Son, St. Oedenrode, Veghel naar Nijmegen. En dan al het verkeer vanuit het Noorden via Valkenswaard naar Belgie en via Weert naar Maastricht. Alles door het Centrum, de rondweg was nog in aanleg. De drukste tijd van het jaar was rond Pasen. Dan trokken hierlangs honderden Duitsers naar de bloembollenvelden. We hebben hier uren staan kijken wanneer ze daarvan terugkwamen met al die bloemenslingers aan hun auto's en op de motorkap. En geen verkeerslichten.

We keken niet alleen naar de bloemslingers Tini, maar noteerden ook alle nummerplaten van de auto's die voorbij kwamen in een schrift, ik kan me herinneren dat ter hoogte van de kerk op de Boschdijk een voetgangersoversteekplaats was met oranjeknipperbollen, die heb ik nergens gezien dan alleen daar.

Ook op de Tongelressestraat stonden vroeger de zgn. knipperbollen - volgens mij vlakbij de kruising met de Rubensstraat en de Valklaan.

Als reactie op Mari Kieneker: het altaar is eerder dan in 1963 naar voren verplaatst (en omgedraaid) want ons gezin is in Januari 1963 uit Eindhoven vertrokken en toen was die situatie al verschillende jaren zo. Ik heb de mis in de Pauluskerk nooit anders dan in het (mooie!) Latijn horen doen. Volgens mij werd pas in 1964 officieel ingevoerd dat de landstaal gebruikt mocht worden voor kerkdiensten.
Een van de redenen voor die altaarverplaatsing was dat de Pauluskerk een enorme leegloop kende. Op die manier hoopte de toenmalige pastoor Klein het tij te kunnen keren door, zoals hierboven ook al opgemerkt, de parochianen meer te betrekken bij het misoffer. Zijn acties liepen vooruit op het Concilie zou je kunnen zeggen. Zonder veel resultaat overigens.

Het zou kunnen Jos, dat het altaar eerder naar voren is geplaatst, dat moet dan rond 1961/1962 zijn geweest, want ik was misdienaar tot 1961 en vlgs.mij heb ik niet anders dan moeten dienen op het hoofdaltaar, herinner me pastoor Kleijn goed, evenals kapelaan Vinckebrink, die liet zich op zijn fiets door de jeugd door de buurt duwen en hoefde daardoor niet te trappen.

Ook ik heb mijn eerste communie in de St. Pauluskerk gedaan. Wat ik mij daarvan herinner is dat er achter in de kerk ook mannen stonden en die waren met centen bezig te gooien naar een stuiver op de grond. Er rolde wel eens een cent verder weg, en mijn broer en ik gingen er met een voet opstaan, meestal hadden we een of twee centen over. Nu zou men zeggen ze stonden te gokken. De pruimtabak buiten hebben we verwisseld, deze lag tussen de openingen in de muur. Je was een kind en wist niet beter, maar het meeste heb ik over het kerkhof gelopen, daarna vragen wie de preek deed en dan naar huis.

Mari heeft gelijk, het altaar is zeker niet vóór 1963 verplaatst. Ik woonde toentertijd op de Frankrijkstraat, vlak bij de kerk en kan me nog goed herinneren dat de vader van een vriendje (Walther van de Nieuwenhof) het timmerwerk van het nieuwe altaar heeft verzorgd. Het jongerenkoor (waar ik ook jaren deel van heb uitgemaakt) zong meestal de laatste mis op zondagmorgen.

Naar de Hoogmis in de 30er jaren met een grote sigaar en deze smeulend op een richel aan de buitenkant van de kerk. Menig jongetje heeft toen de eerste ervaring met de tabak gehad. Vrolijk stappend met de sigaar die van mond naar mond ging en de nodige hoestbuien veroorzaakte. Als de mis uitging werd natuurlijk de sigaar door de wettige eigenaar gemist.

Misschien leuk om te vermelden dat op de plek van de kerk sinds 1999 een appartementencomplex staat: Paulusstaete en dat de straatnaam nu: Pauluskerkplein heet. Het bestaat uit een woontoren van 10 verdiepingen precies op de plek van de kerk en een aangrenzende woonvleugel van 5 verdiepingen die langs de Boschdijk staat op de plek van de oude pastorie en de school.
Naast het kerkhof op de Boschdijk staat nu een nieuwe kleine Pauluskerk.

Even opgezocht. De Latijnse mis ofwel Tridentijnse Ritus is ingesteld in 1570 na het Concilie van Trente. Onder Paus Paulus VI werd in 1970 de Novus Ordo Missae definitief opgelegd, en werd de Latijnse mis afgeschaft. Sinds 1965 werden al op vele plaatsen voorbereidingen getroffen voor de afschaffing door gebruik van volkstaal, volksaltaar naar de mensen gericht en soms handcommunie. Dus niet in elke kerk. De huidige paus staat het gebruik van de oude misliturgie weer toe.

Deze foto brengt veel herinneringen terug. Ik ging met mijn ouders regelmatig op zondag morgen vanuit de Lijmbeekstraat naar de Paulus kerk . Het koor van de Paulus Kerk was erg goed. 50 jaar later kan ik de atmosfeer van deze kerk nog goed herinneren hoewel ik al meer dan 35 jaar in New Zealand woon.

In 1953 of 1954 heb ik op het plein voor de Pauluskerk staan kijken naar EVV Eindhoven dat toen terugkwam van een uitwedstrijd tegen, ik meen, Willem II en toen het afdelingskampioenschap behaalde. Er was veel volk op de been dus er moeten nog meer mensen zijn die dat gezien hebben.

De plataan rechts op de foto staat er nog steeds en staat slechts op enkele meters van de rechtse vleugel van de Paulusstaete. (appartementen)

Ik heb daar ook mij eerste communie gedaan. Er was schuin tegenover de kerk een friettent,waar wij iedere zondag een zure bom gingen eten en soms als we geld hadden een frites.  Er was ook een benzinepomp. Raar als je er nu langs komt dat alles zo anders is geworden.

In de Pauluskerk ben ik in 1957 getrouwd, maar dat is niet het belangrijkste, wel vind ik dit: mijn opa Jan Francis Wijnen is jarenlang de suisse geweest daar in die kerk en de staf { de naam ervan weet ik niet meer} moet nog ergens zijn. Ik geloof in dat nieuwe kerkje wat toen gebouwd is. Graag zou ik die staf hebben, maar dat zal niet gaan denk ik.

In de tijd dat ik naar deze kerk moest!/ging 1950/56 was er alleen maar een koster, die het geld ophaalde voor de stoelen en de banken waar je op ging zitten, en als je niet betaalde, dan er maar uit, geld thuis halen, maar een SUISSE , iemand in een gekleurd pak, heb ik nooit gezien, wel in Den Bosch, de grote kerk.

Sorry Ida, maar een suisse in een gekleurd pak heb ik nog nooit gezien.

Lieke, in de st. Jan in DEN BOSCH , daar liepen wel 2 suisses door de kerk, eerst bij de ingang en later liepen zij door het midden naar voren, op feest dagen en ik dacht op de zondagen, maar daar ben ik niet zeker van omdat ik niet altijd ging. Zoek het maar op. Gekleurde pofbroeken en een jasje met pof mouwen, ik vond dit toen al niks.

Ik denk dat Ida de Zwitserse Garde bedoelt, die ook de Paus bewaakt. Die dragen van die middeleeuwse kleding en een hellebaard.

Nee, in het Vaticaan lopen ze nog in die pakken en meer dan een, er is daar een hele show van gemaakt. Maar ik spreek van zeg 1958/1959 toen ik daar in Den Boch woonde en werkte ,en daar af en toe naar de kerk ging, maar in de St Paulus kerk heb ik ze nooit gezien,

De kerkbaljuw in de volkmond een suisse is een kerkelijke ordebewaker. Het is een kerkelijk ambt ontstaan op het einde van de 19e eeuw. En in diverse kerken in Eindhoven was een suisse. Zie foto 1646 en 18016

Hallo, ik had vermeld dat ik mijn Eerste Communie had gedaan in de Pauluskerk, maar dat moet zijn mijn Plechtige Communie.  Het bestaat nu niet meer. In mijn tijd heb ik er ook nooit een Suisse gezien, wel in de Trudokerk daar heb ik het wel eens meegemaakt.

Ik heb mijn Eerste Communie en mij Plechtige Communie daar gedaan.

Het torentje heeft na afbraak van de kerk op het kerkhof gelegen tot circa het jaar 2000. Ondergetekende heeft geprobeerd het torentje in circa 96/97 te kopen, maar het was toen niet te koop. (de kerk wilde het zelf hergebruiken). Jammer dat het nu verdwenen is, ik had het graag gehad en anderen mischien ook wel.

Vandaag stuurde Jan Wijnen een foto in van zijn grootvader de suisse van de Pauluskerk, zie foto 27812. Dit moet dezelfde grootvader zij die C. Toirkens Wijnen bedoelt in haar reactie van 21 februari 2010.

Nou Mari die kapelaan heette Vinkenburg. Hij was aamoezenier bij het meisjes gilde en je had toen ook nog kapelaan Schepers, zeker tot 1963 want toen is mijn vader gestorven en toen heeft hij de mis gedaan.

Dat achter in de grote hal altijd mannen stonden klopt. De deur was ook open, zodat er ook nog naar voorbijgangers geroepen werd. Ik kan me nog goed herinneren, dat het daar leegliep na de communie uitreiking. in de 50/60er jaren hadden wij daar een hele vlotte kapelaan, Meeus, Hij ergerde zich aan die leegloop en beloofde na de preek, dat de mis binnen een bepaalde tijd beeindigd zou zijn wanneer er niemand vroegtijdig zou vertrekken. Hij kreeg zijn zin, niemand ging voortijdig naar buiten.De kapelaan was ook zeer geliefd, zijn missen duurden altijd flink korter dan wanneer de zeer brave kapelaan voorging (ik weet zijn naam niet meer). Het was altijd afwachten voor de mis begon en iedereen was opgelucht wanneer Meeus uit de sacristie kwam.

Kapelaan Vinkenburg kenden wij als 'De vinkentjoep' Die kwam regelmatig op zijn fraaie damesfiets op huisbezoek en bij verenigingen kijken.
Eind jaren '50 moesten (of mochten) wij met een aantal jongens de 'kerkeboekjes' verkopen voor de missen op zondag. Dan stond voor alle drie de ingangen een jongen met een pakje van die boekjes en verkochten die voor 5 cent. Regelmatig kregen we er een dubbeltje voor. Die 5 centen fooi per boekje liep aardig op en we kochten in de friettent op de Marconilaan snoep. Na de missen moesten we in de pastorie de nietverkochte boekjes en het geld bij de koster afgeven.