Volgens mij kun je vanuit de Anna van Engelandstraat nooit op de Laagstraat uit hebben gekeken want daar zit bijna 2 kilometer tussen en daar staan veel huizen en flats die er volgens mij al heel lang staan.

Hennie is al heel oud. Als hij over vroeger praat is het echt lang geleden. Voordat de Karel de Grotelaan bestond.

Zie voor het vervolg foto 7895.

Oke, niks gezegd inderdaad heel lang geleden.

Rechts op de hoek net buiten beeld, zat kruidenier Rens van Dijk.

Nou, Hans, zo heel lang is dat ook weer niet geleden, hooguit 55 jaar. En de kruidenier die om de hoek zat, was de schoonmoeder van Rens van Dijk. De naam: Vergouwen.

En inderdaad Hans heeft gelijk. Als je vanaf dit punt naar de Laagstraat moest, liep je hooguit 10 meter. Alleen de straat schuin oversteken. (Dat kon toen nog.)

Uit speeltuin "Marijke" is o.a. de volleyvereniging VCM ontstaan met een damesteam op landelijk niveau. Die hebben nog een jaarlijkse reünie, nu op de golfbaan. Namen uit het roemruchte verleden: van Strien, Ploegsma, Stolting, van Meurs, Haven, Busschen, Klinkhamer, de Lange...
Speeltuin Marijke werd rond de jaren '55 opgericht. Met uitzicht op: Nilles Beer en boer v.d Peut (Hagenkampweg 50?) die daar een hutje hadden. Nilles Beer was een zonderling die jaagde op konijnen. Hij woonde permanent in zijn hutje; daar waar later het Belastingkantoor gebouwd werd. Er werd jaarlijks op koninginnedag een festiviteit georganiseerd. Opgetooide fietsen en veel plezier.
Daar was sprake van de goeie, ouwe tijd. En je kon er voetballen, op straat met de poortjes van huizen als doelen. Vooral op de hoek bij Van de Watering (later woonde daar fam. Herman Janssen) en op de banken van de Fred. van Pruisenweg.
Via het zwarte pad ging ik naar de Nuts Lagere School in de Stolbergstraat. Daarvoor de Akkerstraat via Palingstraat (kastanjeboom), Hoogstraat (oude postkantoor) en Gestelsestraat. In Hoogstraat boekwinkel met boekjes met banden voor de pikante foto's.

Ik ben, net als Hennie, al heel oud en ik weet daarom ook nog dat de plantsoentjes die we op de voorgrond zien er in 1950 nog niet waren. Ik weet nog wel van kennissen van mijn ouders die ongeveer in het midden van de Anna van Egmondstraat woonden. Er was kort na de oorlog verplichte inwoning, d.w.z. dat mensen die een hele woning hadden verplicht waren een paar kamers of verdieping ter beschikking te stellen aan mensen die hun woning door de oorlog kwijtgeraakt waren. Die kennissen van mijn ouders werd de eerste verdieping van dat huis in de Anna van Egmondstraat aangewezen. Zij waren dakloos geworden op 19 september 1944, toen de Duitsers een dag na de bevrijding op verschillende plaatsen in Eindhoven nog een aantal bombardementen hebben uitgevoerd, o.a. op het Hertog Hendrik van Brabantplein waar zij woonden. Schuin tegenover het afgebeelde huis begon het zwarte pad, dat dus een gedeelte was van de Laagstraat. Goed te zien op foto 7895.