De ijsmaker? Dat is dan goed gelukt zo te zien.

Dat was toen nog een normaal winters beeld, een flink pak sneeuw.

Walter, denk eens goed na hoeveel winters met sneeuw je gehad hebt in al die jaren. Als ik mijn onderhand 80 jaar terug kijk dan zijn er veel winters geweest dat er helemaal geen sneeuw viel. De meeste winters een klein beetje. Maar winters met sneeuw maken wel dat je het onthoudt. Het is als met mijn hoed. In al die jaren heb ik hem één keer vergeten en mijn vrouw zegt; je laat hem nog al eens ergens liggen. De elfstedentocht geeft een goede indicatie van de frequentie. En dan ligt er nog niet altijd sneeuw.

Ik heb van 1972 tot 1999 grotendeels in de tropen gewoond. Wel kwamen we jaarlijks voor een paar weken in de winter naar Nederland om af te koelen en om de kinderen sneeuw te laten zien. Mijn oudste zoon (van 1976) was 12 toen hij voor het eerst sneeuw zag en wel in Zwitserland!

De ijsmaker was Harrie korting.

In zijn ijszaak hing een groot reclamebord:
TRACTEER UW MEISJE OP EEN HEERLIJK IJSJE

Hier is dan zo'n foto waarvan je het bestaan alleen maar mag hopen.
Waarom zo bijzonder? In het meest linkse huisje van het rechter rijtje woonden mijn Opa en Oma op nr. 16. Dakloos geworden door het bombardement op 19 September 1944 verderop in de straat, vonden wij hier 'n gastvrij onderdak.
Het resulteerde in een noodgedwongen inwoning van 'n aantal jaren, mede veroorzaakt door de heersende woningnood.
Ondanks de schamele behuizing, hebben deze jaren 'n onuitwisbare herinnering achtergelaten. Deze sobere tijd was een van de gelukkigste uit mijn prille jeugd.
De buurt, mijn vriendjes, de school en niet te vergeten mijn opa en oma (opoe), hebben hier in niet geringe mate toe bijgedragen.
En........als kind beleef je de dingen nu eenmaal anders.
Ja, ik ben heel blij met deze foto.