Dit is de poort aan de ingang bij de Glaslaan.

Glaspoort met gebouw SL. Hier heeft mijn vader gewerkt op Lab. ELMA. Het gebouw is later afgebroken. Wie weet nog het jaar?

Gebouw SL is afgebroken in de zeventiger jaren, ik meen in 1979, maar helemaal zeker ben ik niet.

In 1980 is de gehele TV-montage verhuisd van gebouw SK/SAN naar de nieuw gebouwde pilot factory in gebouw SFH. Op dat moment stond gebouw SL nog overeind, mijn inschatting over de sloop van gebouw SL is 1982.

O nee, gebouw SL is veel later afgebroken. In 1984 kwam ik werken in Strijp en ik heb nog minstens twee jaar in SL gezeten. Het is opvallend om te zien hoe snel je gewend bent in zo'n bouwval te werken. Het was toen al verboden auto's vlak bij het gebouw te plaatsen, want er kwam nogal eens een brokje beton naar beneden. SL had veel last van betonrot. Ik denk dat het tegen 1990 is afgebroken. Dat heeft overigens meer dan een jaar geduurd, want het beton was veel taaier dan men gedacht had.

Klopt Klaas, wij zijn met de hele TV kwaliteitsgroep CQD gevestigd op SL-1 naar SFJ (overkant) verhuisd in 1982-1983. Wij werden daar bij de diverse ontwikkelafdelingen geïntegreerd. Wij konden daar, enkele jaren na de verhuizing, door de ramen het moeilijke neerhalen van die blok beton volgen. Die klus heeft erg lang geduurd.

Ik heb het maar eens nagevraagd bij het Company Archief van Philips. Op de High Tech Campus zijn nog een paar mensen die dit bijhouden. Daar kreeg ik als antwoord:
"Gebouw SL is in 1995 gesloopt. Dat staat in het boek 'Complex Strijp S/T/R' van Norbert van Onna". Zo zie je maar weer hoe slecht ons geheugen is als het om jaartallen gaat.

Ik schreef eerder dat het beton taaier was dan men had gedacht. Dat komt omdat er bij de bouw ijzeren "draaikrullen" en ijzerzaagsel in het beton waren gemengd. De machinefabriek had daar veel van over en dit spaarde een deel van de wapening uit. Het resultaat was dat het beton aan de oppervlakte roestte. De traptreden en overlopen van de grote trappenhuizen glinsterden in het zonlicht, door het ijzer uit het beton, gepolijst door de vele schoenzolen die er overheen liepen, maar als het trappenhuis door inslaande regen nat was geworden, dan was alles bruin van de roest. Daardoor waren de trappen schier onverslijtbaar, maar dus ook schier onverwoestbaar bij het afbreken van het gebouw.

Direct achter het lage gebouw werden tijdens de staking bij Philips van de straat geplukte burgers doodgeschoten. Er kwam later een monument, dat later naar elders op het terrein is verplaatst.

De oorspronkelijke plaats van het monument lag vlak voor gebouw SL, ter hoogte van de hoed van de rechter fietser. Bij de herinrichting van Strijp S is het zoals Johan zegt verplaatst, maar die plaats viel bij niemand in de smaak. Daarom is het in april 2014 weer verplaatst naar waar vroeger de glaspoort lag, een meer representatieve plaats waar het meer opvalt.

Gebouw SL is eind 1989 en begin 1990 gesloopt. Mij staat dit helder voor de geest. Begin 1987 kwam ik als 44-jarige voor het eerst bij Philips werken. Eerst in SL 3, in de volksmond 'West Beiroet' genoemd! Ik keek m'n ogen uit. Zo'n oud gebouw, niet warm te stoken. Ramen kapot. Later gingen we naar SAN 6 en niet veel later naar SFJ 2. Daar heb ik de sloop van SL dagelijks kunnen volgen. Ik zat op de hoek, aan de kant van de Glaspoort. Heel voorzichtig werd verdieping voor verdieping met een zwaaiende kogel aan een ketting gesloopt. Eindeloos duurde dat. September 1990 vertrok ik naar "de Volt" in Tilburg. Toen stond er niets meer van gebouw SL. Omdat ik nogal wat verschillende werkgevers heb gehad en veel gesolliciteerd, staan die data nog duidelijk in m'n geheugen.
Wat mij bijgebleven is van SL: we tekenden toen nog op transparant papier, dus geen folie. Van enkele ramen was het glas stuk en de scherven waren eruit gevallen.
Toen ik op een maandagmorgen weer achter m'n tekenplank stond, kon ik wel janken. De duiven hadden in het weekeinde op de bovenrand van mijn tekenplank overnacht. En m'n hele tekening ondergescheten. Het enige wat ik kon doen, opnieuw beginnen. Maar wat je uitgevogeld had, stond op tekening, en je kon niets meer opmeten. Dat heeft dus wat tijd gekost.