Het huis wat lange tijd de rondweg blokkeerde staat ook in beeld. Men reed hier vlak langs.

Wij noemden dit terrein De Puin

Hier kwam ik altijd langs (vanaf de Kloosterdreef) als we na school gingen zwemmen in de IJzeren Man. Iets voorbij de kerk lag een grote fruitboomgaard met een hek er om heen, maar vol verleidelijke appeltjes. Deze vesting leek niet onneembaar, maar het bord met de vreselijke tekst Hier liggen voetangels en klemmen benam iedere lust tot enig initiatief.

Er lagen in die fruitboomgaard inderdaad voetangels en klemmen. Maar met een stuk hout kwam je ver.

Dat was de tuin van Piet Hendrikx, later verhuisd naar Nuenen. Er stonden wel bordjes maar, naar wat mij oude heer Hendrikx jaren later toefluisterde, lag er geen enkele klem. Dat was immers in die tijd ook al verboden. De bordjes alleen werkten goed genoeg volgens hem.

Voel me toch wel een beetje belazerd door die meneer Hendrikx, achteraf. En er hingen zulke mooie appels, maar het idee om zo'n pin in je voet te krijgen trok mij niet aan.
Afin, weer een jeugdfrustratie minder (hoewel?).

Nou, toch even geïnformeerd bij mijn zwagers, Thjeu, Rinus en Toon Rooijakkers, maar uit hun 'ervaringen' lagen er wel degelijk voetangels en klemmen. Maar toen er een 'ongelukje' was gebeurd, heeft die meneer Hendrikx ze op moeten ruimen.

Dit nog onbebouwde, maar wel geplande tracé begon bij de Pastoriestraat en liep helemaal door naar de Eckartseweg. Het eerste deel lag tegenover de speelplaats van de Nutsschool aan de Schoenmakerstraat. Omdat de school geen gymlokaal had werd dat stuk voor de gymnastiekles gebruikt, natuurlijk geen rek- en strekoefeningen maar balspelen, b.v. casti (een spel dat in de verte doet denken aan honkbal). Je had een kort slaghout waarmee je een door jezelf opgegooid balletje zo ver mogelijk moest wegslaan, hoe verder weg, hoe meer honken je kon bereiken. Verder de bekendere balspelen, zoals trefbal en handbal.