Aan de Gestelsestraat was de lerareningang, de ingang voor alle anderen was aan de Ploegstraat.

Aan de Gestelsestraat was wel degelijk een uitgang voor leerlingen die richting Rivierstraat, Hoogstraat en Palingstraat moesten. De leerlingen uit de schrijversbuurt maakten gebruik van de uitgang aan de Ploegstraat. Let wel: UITGANG. De ingang was voor iedereen aan de Ploegstraat.

Ok, allebei hebben waarschijnlijk gelijk. Waarschijnlijk, want Hennie is al wat ouder. In elk geval was het in de tijd van Maarten en mij zo, dat wij alleen via de Ploegstraat de school in en uit mochten. Moest je via de Gestelsestraat naar binnen, dan was er dikwijls iets mis.

Vanmiddag ben ik in de school geweest en de huidige bewoner, van de helft van het pand, heeft mij bij uitzondering een uitgebreide rondleiding gegeven. Na reeds 15 jaar eigenaar te zijn, is hij nog steeds bezig met het restaureren in zoveel mogelijk authentieke stijl, schitterend. Op een gegeven moment rook ik nog de geur van toen. Hopelijk blijft die ook bewaard.

De bovenste bouwlaag is omstreeks 1951 gerealiseerd. Oorspronkelijk bestond het gebouw uit twee lagen met daarboven een zolderverdieping, maar omdat het aantal leerlingen aan het begin van de vijftiger jaren sterk toenam (het schooljaar begon in 1950 met twee eerste klassen) moest er uitgebreid worden. In de resterende delen van de zolder, bij de kopgevels vonden de welpen van de Sint Willibrordushorde hun onderkomen. Er waren twee groepen, waarvan er een onder leiding stond van akela Van Eijl. De meeste jongens van deze groep kwamen uit de Schrijversbuurt. Iedere zaterdagmiddag trokken we er op uit, de Gestelsestraat uit, via de Genneperweg naar het gebied achter het Mariakapelletje, of nog verder, richting Aalst/Waalre, naar de hei.

De ingang van de Ploegstraat was de in- en uitgang van de school en dat is juist. Het is mij bijna zes jaar gelukt in de pauze van 10.00 uur even naar huis te glippen, even thuis iets drinken en dan snel voor het kwartier om was terug op de speelplaats te zijn. En nooit gesnapt.
Dan nog een incidentje, toen de 6de klas eerder vrij (voor de grote vakantie) had dan de rest van school. Meestal was dat 1 week. Had het hoofd van school dhr. Spiekerman mij gevraagd of ik koffie wilde zetten in de pauzes en daarna de kopjes en schoteltjes wilde afwassen. Ik heb dat die week gedaan en toen ik met een vol plateau met de vuile vaat uit de koffiekamer kwam om af te wassen, zag Spiekerman dat en zei "Henk klap eens in je handen", waar ik zonder te aarzelen meteen gehoor aan gaf. Hij dacht zeker dat ik dat niet durfde. Ik kreeg van hem geld mee om nieuwe kop en schotels te gaan kopen.

Frank, de meeste muurtekeningen uit die tijd bestaaan nog steeds en de laatste verdwijnen nu achter een nieuwe isolatielaag. Ik had overigens van de huidige bewoner begrepen dat een gedeelte van de kap in 1958 omhoog is getrokken. Het nu ontbrekende hekwerk op het vlakke dak komt binnenkort ook terug. Wellicht dat we binnenkort met een groepje geïnteresseerden eens een afspraak voor bezichtiging gaan maken.
'Botnieteeeh..... Henkie koffie zetten, mompel, mompel'. Wat was het toch een dikwijls onverstaanbare man.

Klopt, vaak onverstaanbaar maar wel een pracht vent.

Je kunt op deze foto goed zien dat er redelijk nieuwe garageboxen zijn neergezet, omdat er in de zestiger jaren een grote brand was uitgebroken in de oude boxen waar schildermateriaal verf, terpentine en wasbenzine in opgeslagen was. Het beste herinner ik me dat er heel veel rook over de schutting kwam en dat de school geëvacueerd werd omdat er ontploffingsgevaar was.

Links naast de uit-/ingang naar de Gestelsestraat was een piepklein keukentje waar koffie gezet werd voor de onderwijzers. Zelf heb ik vele malen daar koffie gezet. Bij juffrouw Buijs kon ik geld halen om koekjes te halen bij de Etos even verderop in de Gestelsestraat. Henk, ik heb me vaak afgevraagd hoe de school toch aan zulke mooie kopjes kwam. Nu weet ik het!
Die brand bij de buren kan ik me ook nog goed herinneren. Wat een commotie en wat waren we blij dat we vrijaf kregen.
Voor meneer 'Botnieteeeh' was ik een beetje bang. Hij kon erg lelijk doen als hij je niet mocht of iets niets wist.
Een belangrijke school in een belangrijk stukje leven van me.

Leuk om eens te vermelden dat ik menige jaren op deze school de enige leerling was die via zijn achtertuin de speelplaats op liep. Wij woonden aan de Ploegstraat nr 18 en hadden een poortje dat uitkwam op de speelplaats, heel handig en veel plek om te spelen...

In de garages op de voorgrond zat in de jaren eind 50 begin 60 de firma Parka Plex, een onderdeel van het aannemersbedrijf V.d. Velden aan de Hoogstraat. Alle drie garages waren door hen in gebruik. De ingang lag aan de Gestelsestraat. Ik dacht naast kleermaker Boeijen. Parka Plex maakte in die tijd houten vloeren door hardboard platen te kleuren en te oliën. Later gingen zij over naar witte verkeersstrepen plakken op asfaltwegen, door heel Nederland. Na een fusie met een aannemer uit Limburg verhuisden zij naar Limland.

Ad, nu staat mij iets bij, dat die garageboxen van Parkaplex een keer uitgebrand zijn. Wanneer was dat?

Volgens mij was dat toen ik bij de marine zat, in de jaren 62/63. Ik was er weg en ben naderhand niet meer terug geweest.

Als er weer eens wat ruzie uitgevochten moest worden met ons van de nutsschool t.o. het poortje in de Ploegstraat riepen de katholieke jongens 'vulle prottestanten" en wij iets soortgelijks in hun richting. Dat de nutsschool geen protestantse school was, was hen niet bekend. In die tijd was alles dat niet 'katteliek' was automatisch 'prottestant'. Onze school was toch wel interessant omdat er bij ons ook meisjes waren. In de winter kon je dat goed zien, r.k. meisjes droegen altijd een rok of jurk over hun lange (trainings-)broek en dat deden 'onze' meisjes niet. Maar echt veel contact was er niet, de r.k. geestelijkheid waarschuwde voortdurend tegen omgang met andersdenkenden, ze mochten er eens iets van opsteken!

Grappig, ik kom zoekende naar herinneringen hier terecht, na een artikel in het ED van de zoon van de concierge van het ED (19-01-2012 p. 33), waarmee ik op die lagere school heb gezeten.
Ik wilde nog even met iedereen die dit leest de herinnering delen van de dag, toen het ondenkbare werkelijkheid werd, de jongens- en meisjesschool werd samengevoegd. Ik kan me nog de dag herinneren dat de jongens in rijen van twee hun opwachting maakten aan de poort van de meisjesschool. Ik kan alleen maar gissen naar het jaartal, maar schat dat dat rond 1968 moet zijn geweest. Heeft iemand nog beeldmateriaal van die periode?
P.S. Meester Spiekerman was inderdaad een nare vent. Hij kon niet zingen maar was daar wel veel mee bezig (hese stemgeluid).
Lied: Jan alle man is altijd ziek, lange dagen, lange dagen, jan alleman is altijd ziek lange dagen, zondags niet. Hij had ook zo'n vervelend duits-lijkend accent.
Ik dacht dat dat liedje een mannelijke variant was op kort-jackje, maar van anderen hoorde ik dat dat liedje een verhaal vertelt van een vrouw van 'lichte zeden'.
Juf Charmat was ook zo'n type maar minder beangstigend, juf Goofers zit nog steeds in mijn hart, de liefste lerares ooit die plots op een dag overleed. We hebben haar met de hele school naar haar laatste rustplaats gebracht op de begraafplaats aan het van Frederik van Eedenplein.

Ik ben van ongeveer dezelfde lichting als Giovanni (vader beheerde het postkantoortje op de Hoogstraat?), dus veel van wat hij schrijft, kan ik mij herinneren. Ook ik zou graag nog eens het gebouw willen bezichtigen.
Op de bovenste etage zaten de klassen 1 en 2. Vreemd eigenlijk om juist die kleine dreumesen twee trappen te laten klimmen. Later was men van mening dat juist de jongsten onderin een schoolgebouw moesten zitten. Ook zaten er de welpen.
Op de middelste verdieping drie lokalen: klas 3 en 4 en een leegstaand (film)lokaal. Op de begane grond de klassen 5 en 6, de kamer van de directeur (en waar de schoolbel stond), een hok waar de gymspullen stonden, het keukentje, de deur naar de kelder waar nooit iemand in durfde.
En ergens tussenin de lerarenkamer, nou kamertje, waar ook de schooltandarts jaarlijks de gebitten inspecteerde.
De brand kan ik mij ook herinneren. Tot die tijd was er op de speelplaats ook een afdak waar gevoetbald en 'gekopt' werd. En een serie jongensurinoirs, die gruwelijk stonken. Na de brand werd de speelplaats gerenoveerd. Tot in ieder geval 1966 was de Ploegstraat de ingang voor alle kinderen, de Gestelsestraat was alleen voor de docenten. Gymnastiek werd in de zomer buiten op de speelpaats gegeven. In de winter, weet ik niet. soms gingen we wel eens naar de kweekschool. En daarnaast was er de wekelijkse zwemles in het Sportfondsenbad. Hier liepen we dan naartoe.

Ik kan me herinneren van de speelplaats dat we er een kaartspelletje speelden met sigarettendoosjes die in tweeën waren geknipt. Twee speelden tegen elkaar en het ging erom de meeste kaarten te winnen. Ieder had zijn pak kaarten, met het merk naar beneden en om de beurt legde een speler een kaart neer op het stapeltje. Je won als je dezelfde merkkaart speelde als je tegenstander. Je moest dan snel je hand op het stapeltje leggen. Als je niet snel genoeg was, kon je tegenstander doorspelen zonder verlies. Het was spannend.

Wilbert, was het ook niet zo dat Playerskaarten extra punten waard waren of zo iets?

Ja. dat klopt Ger, in die tijd waren alle sigaretten ongeveer even duur, maar er waren uitzonderingen, en Players was er daar één van. Ik zie het portret van die matroos, de reddingsboei en met de zee op de achtergrond nog voor me als ik mijn ogen dichtdoe. Andere dure merken, Camel, Lucky Strike, werden niet in doosjes verkocht maar in pakjes, die waren te slap om kaarten van te knippen. Op mijn school, de Nutsschool aan de overkant van de Ploegstraat, speelden we dat spelletje niet voor zover ik me kan herinneren, maar bij ons in de buurt, de Bergen, speelden we het op straat. Wij hadden wel een gymzaal, die ook vanaf de Ploegstraat toegankelijk was, maar wij kwamen rechtstreeks vanuit de school in de zaal.

Ik herinner me dat spelletje ook nog. Ben van '46, we speelden dat toen, in de jaren midden 50, onder de naam "Playeren", vaak op de stoeprand. Ook wij hadden een stapel halve sigarettendoosjes, alleen de voorkanthelften mochten meedoen. Bij ons ging het stapeltje dat er al lag naar diegene die een "players"-helft op die stapel legde. Net als boven aangegeven speelden we de kaarten blind, met de blanke achterkant naar boven. Merken die me zo weer te binnen schieten waren Cross (beige), Golden Fiction (wit) Chief Whip (groen) en Players (die kleur herinner ik me niet, wel de gedetailleerde tekening met schepen, matrozen en een patrijspoort).

Players was volgens mij zwart en had ook de hoogste waarde. Als je er daar een aantal van had, was je de man. Er waren ook gele strookjes bij, maar welk merk was dat? Het was trouwens de bedoeling de strookjes zo smal mogelijk te maken, terwijl de herkenbaarheid moest blijven.

Nu weet ik het weer, het was John Player Special en die doosjes waren zwart.
<<< Discussie over het kaartspelletje wordt gesloten. (Red.) >>>