De badmeesters zijn Kees Aarts en Guus van Huijgevoort. Meteen daarnaast staat Guus jr. waarvan ik deze foto kreeg. Wie zijn de overige badgasten?

Ik weet niet wie de zwemgasten zijn, maar ik herinner me nog wel de zwemlessen 's morgens om zeven uur en hoe koud het water was.

Ik kreeg daar ook zwemles. En wel van de linker badmeester op de foto: Ko. Ik adoreerde hem. Eens was ik in het nieuwe seizoen de eerste bezoeker, uitsluitend om hem te kunnen zien. Het water was toen 10°. Ko was 's winters suppoost in het Van Abbe.

Erik deze badmeester heette niet Ko Geurts maar Kees Aarts.

Beste Guus, dat verbaast me zeer. Ik ben volkomen zeker, dat de linker badmeester op de foto Ko heette. Ik herkende hem meteen. Hij heeft zoveel indruk op me gemaakt, omdat hij mij met zeer veel psychologisch inzicht heeft leren zwemmen. Ik was namelijk, toen ik 8 jaar was, bij het verplicht schoolzwemmen in het Sportfondsenbad gepest door een sadistische badmeester die een feilloos oog had voor kinderen die angstig waren en die hij dan onder water duwde. Toen ik 12 was, begon ik me ervoor te schamen, dat ik nog steeds niet zwemmen kon en meldde me bij De IJzeren Man. Ko had meteen door wat er met mij aan de hand was en heeft zeer veel tijd voor me genomen. Dankzij hem heb ik mijn watervrees overwonnen. Ik ben hem nog steeds dankbaar. Overigens is die badmeester uit het Sportfondsenbad tot mijn grote genoegen enige jaren later ontslagen, omdat hij in de kleedhokjes der dames gluurde!

Erik, Guus heeft wel gelijk, want ik heb nog met Kees Aarts gewerkt op de IJzeren Man.

Ik heb ook in 1958 mijn diploma gehaald bij deze Kees Aarts, hij was een meester in lang onder water blijven.

Ok, ik geef me gewonnen. Maar bestond er dan niet ook een badmeester Ko?

Ko weet ik niet, maar Karel van Eijk is ook geruime tijd badmeester geweest en later getrouwd met de dochter van de uitbater. Uitbater, of is er een andere naam voor?

Erik, op foto 7227 in de roeiboot zit links op de achterste rij, Ko Geurts naast Jan Kwaaitaal. Voor Ko zit Kees Aarts. De naam van de dame weet ik niet meer.

In de IJzeren Man heb ik mijn zwemdiploma gehaald. Van de gymleraar op de derde LTS, V.d. Brand, moesten we de volgende les onze zwembroek meenemen. Een week later op de fiets naar het bad, ik vergeet nooit meer het bordje watertemperatuur 14 graden. V.d. Brand vertelde 'diegene die een zwemdiploma hebben mogen vrij zwemmen, en de anderen halen vandaag hun diploma A'. Er was geen protest mogelijk.
Zonder ooit in het diepe gezwommen te hebben werden we daarin gegooid en na enkele uren haalde iedereen zijn diploma A met medewerking van de badmeesters van de IJzeren Man. 14 Graden koud was het water, dus kun je wel bedenken hoe blauw we uit het water kwamen.

Peter, we hebben samen nog met Kees aan de IJzeren Man gewerkt. Zwemles geven 's morgens om 7 uur, de ouders stonden soms met de winterjas aan en de kinderen in het ijskoude water.

Beste Guus, hartelijk dank voor je voorlichting. Wees ervan verzekerd, dat de IJzeren Man in mijn leven in het begin van de vijftiger jaren een heel belangrijke rol heeft gespeeld en dat jullie als badmeesters daar wezenlijk toe hebben bijgedragen! Als mijn ouders in hun autootje een dagje naar het strand gingen, wilde ik nooit mee, want ik ging liever naar de IJzeren Man! (Die vrijheid gaven ze me dan ook.)

Prachtige tijd die IJzerenmanperiode. Als je van de hoge plank dook en te diep doorschoot, moest je wel uitkijken dat je niet in spullen op de bodem vast bleef zitten. Ik herinner me nog het gemengde veld, waar je met je ouders mocht zitten. De weg vanuit Stratum ging via een steile brug over het Eindhovens kanaal, waar we altijd deden wie het eerst op de fiets boven was. Als het heel warm was, doken we er er ook wel eens in. Tot mijn schande moet ik opbiechten dat we, als het zakgeld nog net genoeg was voor wat snoep, we ook eens gratis de IJzeren Man bezochten door over de muur te klimmen. Soms zag een badmeester het en klom je weer terug. Een enkele badmeester had wel begrip voor de armoezaaiers, want volgens mij deed hij dan net of hij het niet zag.
Dat verhaal van mijn vriend Erik herken ik wel. Mijn vader werkte bij het spoor en wij hadden dus vrije reizen en gingen zomers vaak naar de Franse zuidkust. Maar nauwelijks weer thuis, als een gek naar de IJzeren Man. Het was meer dan een zwembad, het was een deel van je leven.

Beide badmeesters kan ik me nog goed herinneren. Vooral Kees, omdat die mij (en mijn broers en neven) begin vijftiger jaren aan de hengel heeft leren zwemmen. Eerst op het droge op een wit bankje de schoolslag leren maken en dan aan de hengel het water in. Van badmeester Kees ging het (onwaarschijnlijke) verhaal dat hij wel vijf minuten onder water kon blijven en dan van de ene kant van het zwembad naar de andere kant liep.

Ja dat waren mooie tijden, ik keek altijd met enige jaloezie naar die prachtig gebruinde badmeesters. En Kees Aarts trainde elke avond om het record onderwaterblijven te breken. Op een keer ben ik vreselijk geschrokken, want hij kwam na vijf minuten nog niet boven. Nee hij hield ons voor de gek, hij zat namelijk onder de steigers te proesten van het lachen. Maar ik dacht dat hij toch wel drie minuten onder water kon blijven?

Ook zwemles gehad in de IJzeren Man, jaren vijftig. Verder de hele grote vakantie als het maar een beetje goed weer was met mijn tante Nenna (mevr. Konings van de Tongelresestraat 311) met haar kroost en nog wat buurkinderen ook naar het zwembad. Mevr. Konings had een vaste plaats, meteen bij de eerste bank in het zand, zij in het midden en wij als we niet in het water waren met z'n allen er rondomheen met de meegenomen boterhammetjes. Onvergetelijk!

Ik heb ook zwemles gehad in de IJzeren Man. Ik weet nog dat mijn moeder eigenlijk niet mee mocht om te kijken want de zwemles werd aan de herenkant gegeven.
Kees was de liefste badmeester, volgens mij had hij een onuitputtelijk geduld. Er was ook een Cor, die was elk jaar het bruinst van alle badmeesters en dat was best een enorme prestatie omdat ze allemaal een prachtig kleurtje hadden na zo'n hele zomer buiten.
Ik herinner me ook nog die vreselijke spoorwegovergang die altijd dicht was en dat ook heel erg lang bleef, als we, toch al aan de late kant, naar huis liepen.
Ik kan me ook nog herinneren dat ik -dat zal in 1964 geweest zijn- een badpak had met gaten aan de zijkant. Bikini's waren verboden, maar dit was wel een heel badpak, al was het luchtig. Er is zwaar over gedebatteerd, maar ik mocht het toch blijven dragen.

Wat leuk allemaal dat ik al deze verhalen hoor over Kees Aarts. Hij is namelijk mijn overgrootvader. Ik hoor hier verhalen die ik nog niet kende en wel meer wil lezen. Mijn ouders hebben thuis ontzettend veel foto's van de IJzeren Man van vroeger en die zal ik binnenkort inscannen en op de site zetten zodat iedereen ervan kan genieten.

14 graden koud, Mari? Ik ging met mijn vriend Gijs al in april aan de overkant zwemmen, diep water en grote bergen geel zand. De IJzeren Man was dan nog niet open, die ging pas in mei open als ik mij niet vergis. In de Karpendonkse Plas was het een graad of 7-8 in april. Gijs had om dat te meten een z.g. badthermometer meegenomen. dat was een houten blokje van zo'n 20 cm, met daarin een thermometer gemonteerd. Dat het streng verboden was maakte het extra spannend, maar er kwam nooit iemand en we zijn dus ook nooit betrapt.

Weer of geen weer, in de "grote vakantie" lagen we alle dagen in het zwembad. Dat was DE ontmoetingsplek voor de jeugd en zeker nadat de zonneweiden niet meer gescheiden waren, jongens en meisjes.