De foto heb ik ooit gehad van mevrouw Derogee. Zij woonde vroeger met haar gezin op nummer 49. Haar man had op dat adres een fotozaak.

Wat leuk om dit plaatje van 1953 weer terug te zien Annet. Deze foto dateert uit de tijd toen ik 15 jaar was en veel is nog hetzelfde als in mijn vroegere kindertijd. Ik woonde op nummer 53, het tweede huis vanuit het hoekje achterin. Mijn ouders zijn er met drie kinderen vanuit Den Bosch op 20 september 1940 ingetrokken. In de Korenbloemstraat zijn er later nog drie (nu Eindhovenaartjes) bijgekomen. Ik heb er vanaf mijn tweede levensjaar totdat ik in dienst moest mijn jeugd doorgebracht. In de loop van de tijd heb ik veel bewoners min of meer leren kennen. Op de foto zie je bij ons voor de deur een paard en kar staan. Die zou goed van de schillenman of van groenteman Grevenbroek kunnen zijn, die regelmatig hier zijn rondje deed en zijn winkel had op de hoek van het Lavendelplein (badhuisplein)/Lavendelstraat. De (militaire?) vrachtwagen op de achtergrond staat bij de garagedeur van de oorspronkelijk Belgische familie Segers, die op het hoekhuis Floralaan 100/Korenbloemstraat woonde. Zij verkochten al vanaf de bevrijding heerlijk klaargemaakte soepen aan de militairen, onder de bedrijfsnaam Ceres soepfabriek. Tevens hing de brievenbus (goed om brieven naar het thuisfront te posten) destijds ook aan de gevel van dat hoekhuis. Schroefgaten in de gevel zijn nog te zien. Kijken we nog verder naar achteren, dan zie je het begin van de Leenderhei. Er liep in het verlengde van onze straat een zandpad dat via de schietbergen bij het Karperven uitkwam. Je kon via die hei doorwandelen naar Leende (of nog verder) zonder verkeer tegen te komen, want er was geen A67 of A2 die de doorgang en de rust verstoorden. De woning/winkel van de fotograaf Jan Derogee, zie foto 54119, maker van de foto, was twee deuren van ons huis.

Hallo Jan, leuk dat je reageert als bewoner van het eerste uur! Er heeft dus een soepfabriek gezeten op Floralaan Oost 100? En die is begonnen omdat de militairen daar vlak na de oorlog dichtbij gelegerd waren?

Jazeker Annet Op de wegen aan de randen van Eindhoven hadden veel militairen hun zware voertuigen zoals trucks, gevechtswagens en zelfs tanks geparkeerd en ze bivakkeerden op de velden ernaast. Ook de Floralaan stond er vol mee. Tijdens de bezetting waren het de Duitsers die met hun hele hebben en houden op de de Floralaan stonden. Het werd goedgevonden dat wij er als ukkies vaak een kijkje kwamen nemen. En als ze een goede bui hadden, stopten ze ons wat suikerklontjes in de hand. Op een bepaald moment was het inpakken geblazen en vertrokken de Duitse colonnes. Maar de kalmte was van korte duur. Op 18 september 1944 kwamen de geallieerde bevrijders met hun trucks en tanks via de Aalsterweg Eindhoven binnenrollen. Ook een gedeelte van hen heeft in colonnestijl beslag gelegd op de ruime Floralaan en heeft er geruime tijd (maanden) gebivakkeerd. Een stukje van die velden kun je zien liggen op de foto uit 1953 achter de vrachtwagen bij het huis van soepfabrikant Segers. Of de Duitsers daar ooit soep besteld hebben weet ik niet, maar de Canadezen en Britten gegarandeerd wel Voor ons was de keuze tussen goed en slecht gauw gemaakt. Deze nieuwe militairen deelden aan de kinderen stukken Mars uit terwijl er bij de vertrokken Duitsers alleen maar suikerklontjes te halen waren. De soldaten sliepen in de tenten en voor de leiding werden slaapkamers gezocht in de nabijliggende woningen. Op enkele adressen hadden ze, na bezoek van officieren, een kamer ter beschikking gesteld. Als die officieren, vanwege de taal, communicatieproblemen hadden met de bewoners vroegen ze of ze even boven mochten kijken. Bij kinderrijke gezinnen, met weinig ruimte, waren ze zo weer beneden. Op het huidige Floraplein (de A2 bestond nog niet) kwam een autokerkhof voor defect geraakte militaire voertuigen. Iedere dag kwamen er voertuigen bij en die werden op elkaar gestapeld. Voor de talrijke kinderen een spannende (maar gevaarlijke) speeltuin.

Hallo Jan, wat een tijd zeg! Heel interessant om te lezen, maar ik ben wel blij dat ik tien jaar na de oorlog ben geboren. En er stonden toen ook nog nauwelijks geparkeerde auto's in onze 'Kruidenbuurt-Zuid' hè? Heerlijk voor kinderen die toen op straat speelden! De rotonde van het Floraplein was er natuurlijk ook nog lang niet?

Op de plaats waar nu de rotonde ligt was toen een open veld. Enige jaren na het opruimen van het autokerkhof is daar en aan de aanliggende velden een grote internationale landbouwtentoonstelling gehouden. Tijdens de opbouw en voorbereidingen waren wij daar niet weg te slaan. Die Benelux-happening duurde officieel tien dagen en het was, ook voor de Korenbloem-kinderen, een geweldig gebeuren. Veel bezoekers, veekeuringen, allerlei landbouwwerktuigen en verbeteringsadviezen waren te zien. Onder de naam "Landbouwtentoonstelling 1949" is veel te zien in vier delen op Youtube.

Erg leuk, Jan. Ik heb zojuist deel 1 bekeken op www.youtube.com/watch?v=x965iVKkigA&ab_channel=EindhoveninBeeld. Wat een enorm groot terrein zeg. Ik zag op de achtergrond de huizen van de Floralaan-Oost, maar er waren dus ook nog omliggende grasvelden? Heel bijzonder om daar herinneringen aan te hebben! Jij was toen een jaar of 11? En waar zat je trouwens op school?

Vrijwel alle jongens bij ons in de straat gingen naar de St. Jansschool in de Rector Baptistlaan. Er staan zo'n 25 foto's over die school op EiB. Enkele nummers van die foto's zijn 1944, 1945, 10185 enz. In mijn tijd bestond er nog geen Rector Baptistlaan en was de school te vinden op het adres Heezerweg 335. Voor de eerste klas werd lesgegeven in een woonhuis, omdat de school gebruikt werd door militairen Wij liepen vanaf de Korenbloemstraat via de Edelweisstraat richting badhuis op het Lavendelplein en zo naar de Heezerweg. De school lag achter de Tivolikerk.

Op 19 september 1944 hebben de Duitsers nog een paar bombardementen boven Eindhoven uitgevoerd. Daarbij werden tientallen geallieerde voertuigen vernield. Op verschillende plaatsen werden die tijdelijk neergezet. Op de hoek van de Edenstraat en Akkerstraat was ook zo'n opslagplaats. Daar stond vooral het wat kleinere materiaal. Al gauw maakte de bevolking een pad vrij.

Jij hebt dus in de oorlog je eerste schooljaren gehad? Ook nog eerst op de kleuterschool aan de Heezerweg gezeten? En de huizen in de Korenbloemstraat waren toen huurhuizen? Tegenwoordig is nl. twee derde koopwoning.

De oorlog was hier in het zuiden net voorbij toen ik naar de eerste klas ging. Inderdaad, de kleuterschool bevond zich achter een bakstenen boogpoortje tussen de twee kloostergebouwen aan de Heezerweg. Daarachter was een looppad van zo'n 50 meter naar het gebouw aan de linkerkant. De juffrouwen waren allemaal religieuzen.

Zover ik weet waren er in het begin weinig gekochte huizen. In de jaren veertig was huren veel meer het gebruik. Ons huis werd verhuurd door makelaar Priems (van de Kleine Berg) voor een particuliere huizenbezitter. Ik dacht dat hij Caron o.i.d. heette. In de loop van de tijd werden er regelmatig huizen door bewoners gekocht. Ik herinner me prijzen van 6000 gulden. Nummer 66 is er ooit in de jaren vijftig voor die prijs uitgegaan.

Ongelooflijk! 6000 gulden voor een heel huis. Maar toch voor de kopers van toen ook een heel groot bedrag natuurlijk. Ik heb inmiddels gehoord wie de architect was van het Floraplein en de Floralaan. Dat was J.J.B. Franswa uit Amsterdam, van 'de Amsterdamse school-stroming'. Zou hij ook de architect zijn van de rest van de buurt? Bij ons in de Korenbloemstraat boven de gangetjes vind je ook nog mooie versieringen in die stijl.

Jan van den Bogaert, Priems was ook onze huisbaas, wij woonden ernaast. De tuinen in dat deel van de Kleine Berg waren vrij diep. Ook "onze" tuin liep helemaal door tot het eerste huis in de Prins Hendrikstraat, maar Priems had, nog voor mijn vader het huis betrok het grootste deel van de tuin met een drie meter hoge schutting afgezet en "ons" deel ingepikt. Zodoende hadden wij maar een tuintje van een meter of zes diep.

Hoi Annet. Als ik naar de manier kijk hoe ze met bakstenen en eenvoudige betonrandjes allerlei typisch Amsterdamse variaties van het gevelaanzicht aangebracht hebben zoals het wegwerken van de regenpijpen en, zoals je zei, bij de ingangen van de brandgangetjes met het balkonnetje (b.v. tussen de nummers 36 en 38) dan zie ik daar onmiskenbaar de Amsterdamse School in.

Hoi Jan, het is inderdaad de moeite van het zoeken waard(!). Waren bij jullie destijds de zolders ook allemaal nog dicht en zonder trap, dus niet bereikbaar? Toen ik er in 1983 in kwam was het bij mij nog wel zo. Ik heb wel eens gehoord dat dit kwam omdat de aannemer failliet was gegaan. Klopt dat?

In de reguliere woningbouw rond de jaren dertig en veertig was de zolder nog een stiefkindje en moest door de bewoners zelf toegankelijk worden gemaakt. Dat betekende een opening met (vlizo)trap aanleggen en daarna een planken vloer erin maken om niet door het plafond te zakken. Dit gold niet alleen voor het type huizen in de Korenbloemstraat, maar ook voor de meeste Sint Jozef woningen. Overigens hadden wat huizen, met de driehoeksgevel met ramen, bij oplevering wel een tweede verdieping.

Dat klopt, Jan. Die huizen hebben een vaste tweede verdieping. Jouw vader heeft dus waarschijnlijk ook een vlizotrap gemaakt? En tot welk jaar hebben jouw ouders nog in de Korenbloemstraat gewoond? Er zaten in onze buurt toen trouwens ook nog winkels hè?

Zo’n jaar of tien geleden heb ik voor een internet-site elders mijn herinneringen over onze buurt op papier gezet. Die herinneringen beslaan ruwweg de periode 1945-1957. Ik was bijna 3 toen wij er in 1940 vanuit Den Bosch kwamen wonen en moest in 1957 met 19 in dienst, waardoor het contact verwaterde. De meeste namen zijn van diegenen die ik van nabij kende, waamee omging of optrok. Mijn ouders hebben er tot 1973 gewoond. Maar voor ik verderga: Dank aan Anneke Hogenhuis die dit forum opnieuw opgestart is. Zij woont op nummer 34, waar in mijn tijd de fam. V.d Klooster woonde. Vader was, als Jehovagetuige, hiervoor vaak op pad op zijn Solex. Zoon Piet was een buurtmaatje van onze leeftijd. Op 53, het huis waar de paard en wagen voor de deur staat, woonde ons gezin, de familie Leo van den Bogaert. Aanvankelijk met drie in den Bosch geboren jongens, waarvan ik de derde ben. In de Korenbloemstraat kwamen er nog drie kinderen bij, twee jongens en een meisje. Rechts van ons woonde op nummer 51 de familie John Aben. John stond in de omgeving bekend als vertolker van eigen muziek en toegepaste teksten op feesten en partijen. Ook ingrijpende regionale gebeurtenissen kwamen muzikaal aan bod. Zoon Henk kon hem virtuoos op accordeon begeleiden. Nummer 49 was het huis van de fam. Boelhouwer (het zware psalmenspel op zijn harmonium klinkt ons nog na). Later kwam fotograaf Jan Derogee daar wonen vanuit elders in de straat. Op 55 in het hoekje woonde woninginrichter de fam. Jan van Hout met zoon Tonnie en dochter ??, later kwam daar de fam. Van Dorenmalen. Op 57 herinner ik me de familie Van Boxte en op 59 de fam. Zopfi, marktkoopman in stoffen. Op 61 de fam. Dekkers en tevens woonde er de schoenmaker Toon Tonijs, die er een werkplaatsje op na hield in de schuur. Ik heb er zelf nog schoenen voor rondgebracht. Op 63 woonden twee bejaarde Italiaanse broers ,vrijgezellen, waarvan er eentje alleen door een drukknopje in zijn keel in te drukken iets kon zeggen. Ze waren bejaard en sloften/schuifelden gearmd door onze straat. Op 65 woonde de fam. Louis Sarbach met dochter Nellie. Louis was zanger in het bekende het Tivolikoor van Pater Smulders.. Op 67 ..?.. De vrachtwagen (militair?) stond geparkeerd bij de brievenbus die toen nog aan de muur hing van het huis van de fam. Segers, Floralaan 100, hoek Korenbloemstraat. Wellicht is de chauffeur een brief aan het posten. Of er werd bij Ceres soepfabriek, door o.a. de militairen, soep ingeslagen. Als je vanuit de Korenbloemstraat langs die vrachtwagen in een rechte lijn het bospad aan de overkant van de Floralaan volgde kwam je via struikgewas “de bosjes” bij de Schietberg uit en wat verder bij het Karperven. Je kon toen zonder beperking door de bossen Leende bereiken. Op nummer 68 fam. Knabben? Op 66 woonde oorspronkelijk de fam. Meyer later opgevolgd door de fam. Brocks. De heer Brocks werkte bij het St. Josephziekenhuis als stoker en had vier kinderen, waarvan er twee naar Nieuw-Zeeland vertrokken zijn. In 1954 zijn mijn twee oudere broers en Sjef Segers ook die kant opgegaan. Zoon Theo Brocks, ook van mijn generatie, is later in Sarbachs huis getrokken aan de overkant. Op 64 woonde Schalkwijk en op 62 de gebroeders Hurkmans, groentehandelaren. Op 60 weet ik niet meer. Op 58 woonden Harrie en Doortje Lenssen ,DAF employé, met dochter Rietje. Op 56 marktkooplieden Piet en Tilly van de Ploeg, met hun fameuze dochter Riekie. Zij was een van de weinigen hier die op de Philipsschool aan de Jaguarstraat zat. Op 54 in het hoekje de fam. Doreleijers. Hij was landelijk bekend als zanger Henk Dorel o.a. bij Jan Corduwener (zie Youtube). Op 52 de fam. Van de Schoor met dochter Koosje. Op 50 kwam wat later fam. Adriaanse met dochters en zoons Jan en Kees. Hier wat kennissen/leeftijdsgenoten wat verder van onze voordeur weg: op 15 Van’t Hoff, zoon Frans was van onze leeftijd. Op 23 de fam. Polak met dochters Sientje en Eefje. Ze zijn in de oorlog een poos weggeweest. Op 31 woonde jaren de fam Olde Monninckhoff uit Zwolle. Pa was bij de spoorwegen. Zoon Cor was net als ik bij de St. Hubertusverkenners. Op 33 fam. De Wit, die een een aantal kinderen had. Piet is me bijgebleven. Als je de brandgang tussen 35 en 37 inliep was er op de viersprong van de gangen een veelgebruikte knelplaats (haktolplaats). Er lagen nogal wat splinters van kapotgekapte knellen. Eenmaal doorkliefd en onbruikbaar kon je een nieuwe laten draaien, met ijspunt natuurlijk, bij Van den Oetelaar in de Edelweissstraat. Veel punaises in het hout konden, als pantser, de knel zijn leven verlengen omdat de “aanvallende knel” er weinig vat op had. Nadeel was dat de “pees” (oprolkoord) eerder doorgesneden was. Er stonden in de open brandgangkruisingen ook zeer hoge metalen palen waar van boven uit naar elk huis een metalen draad liep die als radioantenne diende. Op 3 de fam. Van Berlo; zoon Frans was ook een schoolgenootje. Op 9 fam. Geert de Valk, een bekend vakbondsman. Zoon Piet trok met ons op.  Op 10 de fam. Sluyter. Zoon Wim keerde als Koreastrijder gezond en wel en met verhalen terug. Op 13 woonde de fam. Wilbrink; Sjors en Frans waren ook onze schoolmaatjes. Op 14 Van den Broek, hun zoon Frans zat ook bij mij op de St Jansschool. Op 22 fam. Van de Kruchten. Hun dochter Annie was getrouwd met (inmiddels overleden) Frits, een scoutingmaat van me. Wij stonden als groep buurtjongens met Frits, bij Annie’s voordeur, graag tophits/filmmuziek mee te neuriën. Dat was in de tijd van High Noon (Do not forsake me….). Op 24 fam. Weemers, waarvan zoon Piet gedurende de oorlog en daarna enorm bedreven was in vliegtuigmodellen bouwen. Hij betrok ons graag in zijn oorlogsspel tussen die vliegtuigjes, compleet met eigen imitatie van de bromgeluiden. Wegens zijn handycap is Piet later naar het Eckartdal moeten verhuizen. Buiten allerlei thuisleveranciers met bakfietsen of paard en wagen waren er in aangrenzende straten volop verkooppunten voor de eerste levensbehoeften. Ik noem er een paar die me, voor de vuist weg, te binnen schieten. Kampert voor zuivelproducten. Van Gemert textiel en rijschool. Pijnappels met snoep. Verbiezen met snoep. Jan Theunis groenteman. Droste de horlogemaker. Bartels snackbar (Alaska-ijs). Beckers fietsenmaker. Toon Tonijs de schoenmaker. Slager Tebak. Van Grinsven boeken en bibliotheek. kruidenier Wernaerts. Kapper Manders (25 ct per knipbeurt). Kortlever in de 2de Kruizemuntstraat met aardappelen en melk en V.d. Emden met textiel (zoon Jan is bekend van zijn autoreparatiebedrijf voor gestrande automobilisten). De Chinese pindaverkoper, die, kende iedereen als Sjang. Hij stond op de hoek Floraplein/begin leenderfietspad. Hij was diegene die aan de wieg stond van het eerste Eindhovense Chinees-Indische restaurant: Pom-Lai. De plek waar hij stond was direct na de oorlog het eerder genoemde militair autokerkhof waar de kinderen speelden tussen de gevaarlijk op elkaar gestapelde auto- en tankwrakken. Daarna was daar, in 1949, de landbouwtentoonstelling. Tussen de boeren met te keuren stamboekvee en rond de expositiehallen, in het afgebakende terrein, waren nogal eens (illegale niet betalende) buurtgenootjes te vinden

Wat een mooie herinneringen, Jan! En wat heb je nog een goed geheugen! Wat ik ook wel leuk vind om te weten is hoe de tuinen eruit zagen toen. Ik hoorde ooit dat er nog geen schuttingen stonden in het begin. Klopt dat?

Bij het betrekken van de nieuwe woning was er alleen een schansmuur tussen de keukens om binnenkijken te verhinderen. De verdere erfafscheidingen tussen de buren bestonden louter uit wat 50 cm hoge paaltjes met daartussen een of twee ijzerdraden. Je had dus vrije uitkijk over de tuinen van de buren. Eenmaal gesetteld werden er in de loop van de tijd afscheidingen gerealiseerd door de bewoners zelf. Die bestonden soms uit gaas om huisdieren zoals honden en kippen te verhinderen weg te lopen, later werd het geleidelijk privater door allerlei zelf in elkaar geknutselde bouwsels volières, hondenhokken, kippenrennen, berghokken etc. (echte tuinhuisjes plaatsen was toen nog “a bridge too far”). Het plaatsen van echte professionele schuttingen was in mijn tijd ook nog niet algemeen. Het inkijkprobleem betrof alleen maar de huizen links en rechts omdat de tuin van de achterburen niet zichtbaar is. De achteruitgang in de brandgang is alleen via twee schuurdeuren te bereiken. Overigens bevond zich binnen tussen de twee schuurdeuren (aan de scharnierkant) een muur van een meter hoog waarachter de kolen opgeslagen konden worden, het “kolenhok”. Om de kachel in de koude winters warm te houden moest er regelmatig met de kolenkit heen en weer gesjouwd worden over het (soms gladde) tuinpad.

Erg leuk om dit te weten, Jan! En ach ja, het kolenhok moest natuurlijk ook ergens zijn plek hebben in die tijd. Ik stam nog wel uit de tijd van het kolen scheppen in de kolenkit, dus ik snap wat je bedoelt. Zelf heb ik hier in de Korenbloemstraat nog heel lang een gaskachel gehad in de huiskamer en gevelkacheltjes boven. Ik was zeer laat met de aanleg van centrale verwarming. En jullie hadden destijds ook nog suite-deuren in de huiskamer? En dus een vrij kleine voorkamer?

Hallo Annet, dat waren geen suitedeuren maar schuifdeuren met glas-in-lood. Die gingen in de winter dicht omdat de achterkamer dan warm bleef. Het ijs stond soms op het voorraam. Trouwens, hoe is het gegaan met mijn ouwe maat Cor Derogee?

En tussen die schuifdeuren zijn natuurlijk heel wat optredens gedaan.

Helaas heb ik zelf nooit meer schuifdeuren gehad in mijn huis, maar tuindeuren nog wel. Heerlijk! En ik hoor graag meer over optredens in de huiskamers van vroeger.