Achter dit gebouw veel geschaatst en speedway gereden. Meestal buitenlandse rijders, met een JAWA. Roestenburg was een Eindhovense rijder uit Strijp. Als de baan te droog was kwam die als unne schoorsteenveger thuis. Het schaatsen had ook wat voeten in het ijs. Als je pech had, kon je met je kapotte schaats naar de man aan de ingang van de baan om hem te laten repareren. Had je geen geld bij je, of niet genoeg, dan kon je weer naar huis of naar het schaatsplezier van een ander kijken. De schaatsen werden toen bevestigd met een leren riempje, dat nogal eens knapte. Je had toen ook kunstschaatsen die met een klem op de schaats waren bevestigd. Draaide je ze te vast, dan kwam de hele schoenzool los. Dit is een verhaaltje uit mijn belevenissen uit de jaren vijftig/zestig.