In mijn jeugd, ik was nog best klein, liepen we regelmatig, bij wijze van uitje, van de Hoogstraat naar het Stadswandelpark. We namen een zak oud brood mee om aan de eendjes te voeren. Nadat we dat gedaan hadden, liepen we over de mooie paden met enorme bomen naar de grote volière en keken naar de vele prachtige vogeltjes. Tot slot gingen we ook altijd nog even kijken naar de zwevende vrouw die boven de andere vijver hing. Later leerde ik dat dit het radiomonument heette. Het beeld is een herinnering aan de eerste radioverbinding die in 1927 door Philips tot stand werd gebracht tussen Nederland en het toenmalige Nederlands-Indië. Het beeld met de titel Semper Tangens (Altijd rakend) werd ontworpen door Albert Termote. Het basement was een ontwerp van Dirk Roosenburg. Het beeld stelt een roepende vrouw voor. Het was als werkverschaffingsproject tot stand gekomen. Tuinarchitect Tersteeg nam het mee in zijn parkconcept en ontwierp de vijver in de vorm van een hart. Het beeld zou een rijksmonument worden. Pas in de afgelopen week kwam ik erachter dat er ook nog een mooi verhaal verbonden is aan de onthulling van het beeld. Het beeld was in 1935 gereedgekomen en in afwachting van een mooie officiële onthulling werd het bedekt met zeildoek. Meer dan een jaar bleef het beeld bedekt met dat zeil. Intussen hadden twee straatjongens ontdekt dat onder het zeil twee spreeuwennesten waren gebouwd. Toen ze op een avond probeerden deze onder het zeil uit te halen, viel het doek van het beeld af in de vijver. Aan de pers werd meegedeeld dat het beeld alvast onthuld was in afwachting van een officiële onthulling later. De échte onthulling zou pas op 28 november van dat jaar plaatsvinden door prinses Juliana. Tegenwoordig ga ik met mijn kleinkinderen weer regelmatig naar het Stadswandelpark. Het is er nog steeds heel mooi, het heeft inmiddels een geweldige beeldentuin en het beeld van Termote raakt nog steeds.

Datum: 30-03-2022

Naam: paul van der Cingel  

Ik weet niet over welke jaren je spreekt Henny, maar ik heb die ervaringen ook. In de oorlog (1944) en later ging mijn vader met mij en mijn broertje naar het park en daar hebben wij ook de eendjes gevoerd. Hij maakte ook een paar foto's met een zogenaamd boxcameraatje. Ik denk dan mijn broer de foto's heeft "ingepikt" toen hij het huis verliet en ging trouwen. Hij is zes jaar geleden overleden, maar ik had toen al geen contact met hem. Vanaf het radiomonument liepen we verder langs de sterrenwacht naar de andere (grotere) vijver waar nog veel meer watervogels waren, die het eiland vast en zeker hebben gebruikt om te nestelen. Daarachter was nog niets gebouwd tot aan Aalst toe.