De onderstaande commentaren stonden oorspronkelijk bij (de minder toepasselijke) foto 1031.

 ............. Britsen, rolschaatsten, tollen, knellen, fietsen, stoeprandje butsen, landje veroveren, verstoppertje spelen enz. ...................
Toegevoegd door Anky van de Looy on 07 August 2006.

Hoi Anky, daar noem je wat op !
Heb jij als meisje gekneld, dat was toch typisch een jongens -spel ? (kaptol;kopje eraf zagen, punaises erin, pees met kroonkurk en voor het opdraaien natuurlijk eerst de/het pees nat maken etc etc). Zou de huidige jeugd nog weten wat britsenis (Erdal schoenendoosje) ?
Toegevoegd door Theo van den Dungen on 07 August 2006.

Vraag: Anky noemt een aantal jeugd-spelletjes op
Wie van ons mannen weet nog wat mitje steken (mitje= meet) is ?
Toegevoegd door Theo van den Dungen on 07 August 2006.

Wie kent nog bustrappertje, zeer populair in de Plaggenstraat in de jaren 50.
Toegevoegd door Walter van der Elst on 08 August 2006.

Mitje steken was toch een lijn trekken in het zand en dan met centen gooien, wie de meeste het dichtst bij de meet had dan toch de pot.en meidenbritste en deden pintollen, jongens knelden, stalen puntje scherp slijpen en dan proberen boven een andere knel te plaatsen, als je een ijsknel had was meestal winnaar.
Toegevoegd door Mari Kieneker on 08 August 2006.

Stinke ketsen deden wij vroeger. Alleen maar zondags, wegens zakgeld. Op 'n kinderkupke werd door ieder une cent opgeleed en ieder op de beurt mochten we, met une ijzeren kogel, deze proberen om te draaien, dur de stuiter precies op de rand te laten vallen. Wie de cent om draaide werd er eigenaar van. En over het knellen gesproken, hij ging nooit goed of er moest een beetje paardenstront in de punt zitten! Anno 1935. Als honkballers kouwend op een stukje pek (teer) gewoon van de weg. Ik heb ooit gehoord dat er medicijnen van gemaakt konden worden, of het waar is, weet ik niet.
Toegevoegd door Wil Van Hout on 08 August 2006.

In Gessel noemde we da mutjesteeke. Net zu as; 't wereldberoemde Pik, Ollie of dik. Met as variatie: Bok, bok, bok, hoeveul horres he'k op munne kop.
Toegevoegd door Hennie de Groot on 08 August 2006.

Vroeger deden we het spel Amerikaantje. Dat hield in, dat er een jongen met het gezicht naar de muur moest staan, met een arm gebogen, voor het voorhoofd tegen de muur en de andere hand, met de rugzijde tegen het oksel, dus onder de arm. De rest stond in een boog er omheen, terwijl een van de jonges er met de blote hand tegen sloeg. Op het zefde moment keerde de geslagenen om en moest hij degene aanwijzen die geslagen had. Doordat alle medespelers hun handen gelijk terug trokken was dat niet eenvoudig.Werd het echter geraden, dan moest deze jongen er gaan staan. Je zou denken dat dat pijn moet doen, maar dat valt reuze mee. Meestal begon het met een tikje, daarna werd er hard geslagen, maar waarom het Amerikaante heette weet ik niet. Dit was reeds voor de wereldoorlog. Op een andere dag deden we weer stokslaan dat was met een flinke stok die alleen geslagen mocht worden op het zitvlak. Dus dat was plagen en weg wezen. Een echte jongens sport. Ik weet niet of het Pik olie of dik behandeld is, 1 jongen met de rug tegen de muur met gekruiste handen op buikhoogte. Dan moest een jongen gebukt met het voorhoofd in zijn handen. De jongen tegen de muur moest bepalen of het allemaal regelementair verliep. Als het geraden werd moest je achter aans luiten. terwijl de jongens allemaal met het lichaam op en neer zwaaide moest je over de ruggen naar voren zien te komen, ruggen van de knapen die in bokspringhouding achter elkaar stonden en ooit een sliert van verschillende meters vormde. Pik is de bekende middenvinger, olie de wijsvinger en dik de duim. Het eigelijke bokspringen werd bij ons vroeger in de buurt als volgt gedaan. Men trok een lijn op de grond. Daarop ging iemand krom staan. Waar de verste springer neer kwam mocht de hij ook gaan staan. Dan moest men springen vanaf de eerste lijn over de z.g. bok. je zult begrijpen dat het steeds moeilijker werd tot er eentje flink viel en huilend naar huis liep. Dan was het afgelopen.
Toegevoegd door Wil Van Hout on 08 August 2006.

Hoi Mari,
Bij ons thuis maakten ze er een heel bouwwerk van, maar de essentie is inderdaad de meet, maar boven op die meet werd een klein rechthoekje getrokken ( dit alles natuurlijk met een scherp mes in nat(gemaakt) zand): de pot. hier kon nauwelijks een cent in. Ieder kreeg 5 centen d.w.z. 3 gooien en 2 lappen. Wie uiteindelijk het dichtst bij de meet lag ( dat werd meestal in goed onderling gemopper vastgelegd)mocht alle centen die buiten dat bouwwerk terecht waren gekomen in zijn zak steken;de overige centen werden opgegooid en alle centen die op kopterecht kwamen waren ook voor de winnaar. De centen die op muntwaren gevallen werden die degene die tweedswas geworden opgegooid ;de centen op kopwaren weer voor hem etc. etc.
Maar: degene die met een cent in het potje op de meet terecht kwam, mocht alles houden, en natuurlijk was het dan de bedoeling, dat diegene er weer werd uitgegooid, en dan telde de meet weer. Uren met mijn vader en zijn broers gedaan, meestal na de kerk.
Toegevoegd door Theo van den Dungen on 08 August 2006.

Wil, ik dacht dat we er perdestront an deeje um um te loaten zoemen. Wanneer wordt er eens een Eindhovens auw woorden boek uitgebracht, mitje steke, knel, pintol, britsen zoveel mooie woorden die mogen niet niet verloren gaan.
Toegevoegd door Mari Kieneker on 08 August 2006.

Ja, Mari, dat is nu het probleem. Ik als dialectschrijver van de Eindhovense taal loop daar al jaren tegenaan. Het is raar, maar ondanks mijn oproepen via het Eindhovens Dagblad en Omroep Brabant, krijg je wel zo weinig reakties. Ik heb genoeg woorden en uitdrukkingen om in boekvorm uit te geven. Maar vind maar eens een uitgever, voor alleen Eindhoven. Dat kost voor de schrijver kapitalen. Ik heb intussen 3 boeken uitgegeven (in eigen beheer) en van alle 3 zo'n 1000 verkocht. Maar geen respons bij de uitgevers.
Toegevoegd door Hennie de Groot on 08 August 2006.

Och Hennie voor elk probleem is een oplossing, en als we daar met elkaar de schouders onder zetten moet het lukken, ik denk er over na en neem nog een keer kontakt met je op.
Ik liep al jaren rond met het idee voor een echte Eindhovense back to the sixties avond of middag te organiseren en kijk eens op www.spanglefish.com/sixties hoe ver we al zijn, hier hebben ook de mensen hun schouders eronder gezet, dus nog niet wanhopen vwb het woordenboek.
Toegevoegd door Mari Kieneker on 08 August 2006.

Bij het zoeken naar de oorsprong van Amerikaantje op internet. Citaat uit Vrij Nederland 1955.
De nozems vervelen zich niet, ze zijn druk in de weer, ze rumoeren op de hoeken van de Nieuwendijk, koppels agenten slenteren voorbij en bemoeien zich er niet mee. De nozems amuseren zich, ze spelen. 'Jongens, effe een Amerikaantje'. Een nozem legt zijn hand op zijn bovenarm, drie anderen gaan achter hem staan, een van hen geeft de voorste een lel, de nozem moet raden wie dat deed. De nozem raadt mis, hij raadt nog eens mis, hj raadt raak, er wordt gelachen, er wordt gegierd, er wordt gebruld. Einde citaat.
Schijnt toch oud te zijn, dat Amerikaantje.
Toegevoegd door Wil Van Hout on 09 August 2006.

Wat te denken van, om een spel te beginnnen Een, twee, drie .... plof of met de voeten Aftreie en daarna kon de winnaar een beginkeuze maken uit het spelersmateriaal.
Toegevoegd door Hans Vervoort on 09 August 2006.

Zu ha'k ok nog inne:
Aftelrijmke:'
in 't schuurtje
lag 'n zuurtje
stak 't in munne mond
'twaar warempel kiepestront.
Toegevoegd door Hennie de Groot on 09 August 2006.

Nog 'n par aauw aftelrijmkes:
Aa, Bee, Buukske,
Moeder in 't huukske,
Vadder in 't penneke,
Foei, wa'n lillek menneke.
---
Onder 't glaoze brugske,
Daor lag 'n hupke stront,
D'n duuvel kwaam 't haole,
in z'n bloote kont.
 ---
Ge-ole, gerole, gestole;
gekrigge, gekocht;
Hehaold en betaold..
en naor hois toe gebrocht.
Toegevoegd door Hennie de Groot on 09 August 2006.

Nu we toch aan het spelen zijn: wie kent nog het schieten met neukepietjes op een grote blote?
Een grote glazen knikker (= ook wel stuiter of bolder genoemd) werd half onder een hoopje zand gestopt en de kunst was, om hem van enkele meters afstand te raken met de allerkleinste glazen knikkers die er toen waren. Als je de grote blote raakte, was ie voor jou. Miste je, dan was het neukepietje voor de eigenaar van die grote blote. Die zat er meestal wijdbeens achter. Excuséz les mots, maar het heette echt zo. Honi soit qui mal y pense!

Een, twee, drie plof deden wij altijd als we verstoppertje gingen spelen - we hadden alleen een misschien minder charmante tekst dan die van Hans, maar we wisten niet anders èn bovendien eigenlijk niet wat we zongen, het ging als volgt:
Een, twee, drie plof
Hitler was een vuile mof,
Hitler was een zwijn
jij hoeft hem eerlijk niet te zijn!
Van wie- of waar dit vandaan komt zou ik niet weten, maar de hele buurt zong het zo en er werd door de ouders nooit op gereageerd.

En Repen?
Repen deed je met een fietswiel (zonder spaken) of een ijzerenband van een ton. Je liet de 'reep' met een 'houtje' lopen. Heel wedstrijden werden er gehouden bij ons in de Palingstraat. (in Hamburg hadden ze nog een speciale baan aangelegd voor het repen)
Later, veel later, toen ik wat ouder was, ging ik ook nog dikwijls repen in d'n bimd, maar dat was heel iets anders.

Die speeltuin had een kabelbaan waar je aan kon hangen en van de ene naar de andere kant van de speeltuin kon glijden. In die tijd (een tijd zonder allerlei pretparken) was dat heel spannend.
In de speeltuin was ook een gebouwtje waar 's zondags films werden gedraaid o.a. Tarzan, Abbot & Castello, Roy Rogers etc. Kostte een dubbeltje (later 15 cent vanwege de inflatie) entree en 3 kwartier in de rij staan.
Na een cowboyfilm gingen we naderhand de bossen in om de film na te spelen.

De naam van die speeltuin was Roomsche Blijdschap
Frans van Ekkendonk was de oppasser, later had hij onder pater Gruiters de leiding van het Tivoligebouw
Er kwamen in die tijd ook vele bussen met kinderen deze speeltuin bezoeken.
Mijn stiefvader was voor de reparaties in de speeltuin de verantwoordelijke man, lassen met carbidbrander .
Dat was in de 50er jaren, toen is ook de rolschaats baan gemaakt, ik met mijn eerste HUDORA rolschaatsen iedere dag op de baan, ik had het ook makkelijk woonde op het plein.

Ik zie Theunis en Ria nog in de zandbak spelen. Ik heb zelf duizenden uren doorgebracht in de speeltuin, vooral om te voetballen met o.a. Hennie Muskens, Jack Gielen, Jan van Bruggen, Wimke Beekmans, Piet Meulensteen, Bertie Jans(s)en, Don Mangee, Thijs Bartels, m`n broers Hans en Jack Kleij e.v.a.
Ook de rolschaatsbaan, waar ook m`n zus Mieke Kleij haar beste beentje voor zette, werd druk door onze familie bezocht.
De glijbaan werd vooral gebruikt om vanaf te glijden, zoals het hoort natuurlijk, maar toen wij iets ouder werden werd de glijbaan ook gebruikt als lanceerbasis om palen en stenen etc.naar beneden te latten vallen.
Daar was vooral broekie (Adrie van den Broek) goed in, die keek uit z`n slaapkamerraam op het Arnaudinaplein recht tegen de glijbaan aan.
Dat vroegere glijbaangenot koste bijna de pink van m`n broer Hans, die er overigens nog wel aan zit, maar waar de lol van toen nog duidelijk zichtbaar is.
De schommels werden vooral gebruikt door ons om op een zo`n hoog mogelijk punt uit te springen, wie het vertste kwam was de uitdaging.
Mooie tijd, leuke herinneringen aan Luize paadje. Hr. Ekkendonk (zeer recentelijk overleden) leek toen heel streng, maar dat dat viel achteraf volgens mij wel mee.
Ik ben ook nog even bij de welpen geweest (witte nest) en ook veel tijd doorgebracht in het filmgebouwtje.
Ik groet hierbij alle oud Tivolianen die rondom het Arnaudinapleintje en Kangoeroestraatje gewoond hebben.

Wij de familie Beekmans, wij woonden in de Arnadinaplein 50, met Gerrie Nellie en Jan.

Wie ziet nog het afstappen gebeuren alvorens de voetbalwedstrijd begon? Dat werd gedaan door de eigenaar van de bal en een middelmatige voetballer. Daar de beste voetballer de eerste keus van de baleigenaar moest zijn. Het laatste stukje werd desnoods overbrugd, door met de punt van de schoen in een houding te staan, die een ballerina niet zou hebben misstaan. Het stappen was maar een formaliteit, daar het altijd gewonnen werd door de balmeebrenger, die dan ook prompt de bal oppakte en er mee naar huis ging, als er een probleem met een doelpunt was. Over de jas, of er langs. Als het s'avonds donker was moest nog dikwijls de doelpaal opgehaald worden, die lag er immers nog gewoon.

Ik weet wel dat knellen voor de jongens was en pintollen voor de meisjes maar toch heb ik veel gewonnen bij ons achter in het gengske met knellen van de jongens. Vooral met peeske trekken, met kappen gin het wat minder. Verder was het voor de meisjes bij iedere boom in de straat vooral gewoon knikkeren in een koeleke en voor de jongens in het gengske weer tegenketseren met bolders.
Op straat tegen de heggen aan stonden hele rijen, vooral meisjes, spelletjes te doen zoals met het liedje: Sjambolaai, 'klus geen slaai, maar spinazie, nazie, nazie. Want spinazie is pas goed voor je maagie, maagie, maagie.
Eerst naar links, dan naar rechts........ en dan kwam er nog iets van de zus van de slager of zoiets. Verder touwtje springen met de lange de korte, dat was een soort van springen met opnoemen van ABC, langzaam en en snel door elkaar. Het snelle springen heette sjo-springen.
En over een speeltuin gesproken. Er was geen mooiere speeltuin in de hele omgeving dan de onze in de St. Josephlaan. Met een hoge en een lage glijbaan.
De hoge was dan ook echt hoog en als je geluk had mocht je hem invetten. Dat was dan ook het enige moment dat je tegenop mocht lopen i.p.v. met de trap.
Na het invetten ging hij echt loeihard met je matje onde je gat. Toch heb ik ook menig splinter in mijn billen gehad omdat ik niet altijd een matje bij me had. Ook zater er regematig grapjassen onder aan de glijbaan met ijscostokjes tussen de planken wanneer er iemand naar beneden kwam en dat deed heel pijn.
En gevaarlijk deden we ook als we bij de eerste steunpaal bovenaan de glijbaan over de rand heen klommen en via de paal naar beneden gleden. Dat het slechts verschillende malen is gebleven bij een gat in mijn hoofd van de schommels of de draaimolen, verbaast me nog.
Film kijken op zondagmiddag deden we in het gebouwke aan de Bloemfonteinstraat voor 15 cent. Films van de Dikke en de Dunne, Rin-tin-tin en Fury. Daarna friet even bij de Kuit in de Jan Tooropstraat. Nog nooit heb ik zo'n lekkere friet gehad. Het was een vet tentje met grote foto's boven de vetbak van The Rolling Stones en The Beatles, waar het vet ook langs droop.
Maar grote puntbuilen friet van 20 cent en een flinke klodder mayonaise voor 5 cent. De nassiballen lagen in een lade onder de vetbak al een week gebakken klaar denk ik. Met de voet werd die bak dan opengetrokken en er kwamen zulke grote ballen uit, zeker zo groot al tennisballen, met een taai bakvelletje en als hij zou zijn gevallen zou hij zeker zijn teruggebutst. Maar lekker !
Ze hingen er met de benen buiten, elk weekend. En zo kan ik nog wel uren doorgaan .....Ik vind het zo jammer dat ik zo weinig foto's heb uit die tijd.

In de winter deden wij glijbaantjes maken en op sloten scholleke trietsen veel natte en koude voeten gehad Gr Jan Wolfs.

Marijke zet het weer treffend neer! En van die dikke en lange friet daar bij de Kuit. Als ie ingepakt moest worden, gingen die puntbuilen op een half krantenkatern, dan nog een halve schuimspaan friet er bovenop en als we dan thuis(= bij ons opoe) de handel uitpakte, was ie zo slap als een tod. Maar de friet bleef bere-lekker! En dan die speeltuin: uit 1945! Die glijbaan was inderdaad spectaculair waar ook ik vaak op zo'n cocosmatje ben afgesuisd. In tegenstelling tot Marijke deed ik daar niet aan paaldansen. Als het na een regenbui weer opdroogde, kwam je beneden steevast in een flinke plas water terecht. Droogde vanzelf weer op. Maar ook de grote familieschommel was daar een attractie. De speeltuin bestaat nog steeds, evenals de glijbaan. Die lijkt nu minder hoog en is tegenwoordig buisvormig overkapt. In het gebouwtje daar repeteerde elke week de Jack Bierensband, maar toen was ik inmiddels uit de korte broek. In dat groene Bloemfontein-parochiegebouw zat ook Abott en Costello en Spanky en zijn vrienden in het repertoire. En elke keer volle bak. Tsja, ik ging graag en vaak met lijn B van de stad naar ons opoeke. Maar dit alles overziende, was ik samen met Rien en Anja Klomp, denk ik, meer buiten dan binnen. Er gaat natuurlijk niks boven ouw Woensel maar nieuw Tongelre is toen voor mij toch wel een ijzersterke tweede geworden!

Hennie de Groot, Je had het over repen, dit is een kinderspelletje, maar in Hamburg was dat niet als kinderspel bedoeld, De reperbaan. Alom bekend. veel succes met je dialect, ik geniet wel maar als ex-Eindhovense ben ik het verleerd, maar ook in Limburg zijn ze trots op hun dialect, en daar lukt het wel met hun boeken.

Goh, Ben, wat leuk dat jij ook zo goed thuis bent in nieuw Tongelre!
Jij was denk ik wereldberoemd in Heel Eindhoven
Ja, dat inpakken van die frieten in die kranten met die extra schep erop herinner ik me ook wel. Soms was het er zo druk dat de deur open moest blijven staan en kwam er achteraan iemand bijschuiven en die riep dan: Hé Matje, goit er voor men ok vast un kreket in of zoiets.
En de familieschommel was inderdaad heel groot, het waren er zelfs twee naast elkaar! De speeltuin bestaat inderdaad nog maar het enige herkenbare voor mij is de grote boom in het midden met de banken er om heen. Ga ik binnenkort een foto van maken als de speeltuin nog open is.
En glijbanen maken noemden wij Slibberbanen, eentje heen en eentje terug, een hele straat vol. Scholleke tritsen deden de grote jongens bij de Karpendonkse Plas, die toen nog in ontwikkeling was.
Het was in ieder geval zo dat we ons als kind nooit verveelden in vakanties en vrije tijd.

Misschien dat Hans nog een keer in zijn archief wil duiken, want ik heb wel eens een foto ingestuurd van de speeltuin. Het is mogelijk dat hij niet goed genoeg bevonden, daar hij met tegenlicht gemaakt is. Hij was n.l. gesloten en dan sta je met de rug naar het Noorden.

ik ken 'm net iets anders mbt van die aftelrijmpkes:
In het schuurke
Lag een zuurke
Jantje stak 'm in z'n mond,
Gatverdamme ut woar kippestront!

Schittered om dit allemaal te lezen.
en hoe ging ie ok alweer van : ie-wie-waait weg
in de boom of in de heg. en da versje da eindigt op:...klim naar boven in die mast, hou die kleine dikzak vast.

en 2 indiaantjes schote met banaantjes
pief-paf-poef,
gij bent de boef!
Allemaal van die versjes om democratisch te moete bepalen wie 'm moet zijn.
'aftreie' lees ik hier, wij hadden t over 'aftrenen' (seventies).

Iene miene mutte, tien pond grutten.
Tien pond kaas, Iene miene mutte is de baas.
Klim naar boven in de mast, hou die kleine dikzak vast.

Iene miene mutte, tien pond grutten.
Tien pond kaas, Iene miene mutte is de baas.
Af, Af, Af, Mieke in het graf,
Mieke in het jampotje,
jij bent af.
Zit in mijn geheugen gegrift, Wie of wat die Mieke was, ben ik nooit te weten gekomen.

Blijf zitten waar je zit en verroer je niet, hou je adem in en stik niet!
Dat zongen we bij verstoppertje over de rug van degene die um was naar de kinderen die zich nog vrij konden buuten. Waar? Natuurlijk op de plek waar op een muur een grote krijtcirkel was getrokken met daarin het woord Buut. Als je nu blijft zitten en je niet verroert, kom je nooit op tijd op het Back to the Sixties, 10/12 in het Stadspaviljoen;-)

Niet familie Beekman maar familie van der Looij woonde op nummer 50, dat waren mijn ouders. Dat was een hoekhuis en de buuren heetten Coenen ik ben namelijk de stiefzoon. Mijn moeder was Cor Diks. Vanuit de Neushoornstraat zijn wij daarheen verhuisd begin 50er jaren, veel later woonden wij op nummer 45 (mijn moeder had daar een frites zaak geopend).

Het zal 1956 geweest zijn toen ik met knikkende knieen een meisje ten dans vroeg in het witte speeltuingebouwtje aan de St Jozeflaan. Toegang op zondagmiddag een kwartje. Aarzelend rock 'n rolling op de eerste hit van Ria Valk: Stupid Cupid.

In de jaren vlak na de oorlog 40/45 woonden wij in de Panterstraat 24, we waren toen lid van 2 speeltuinen die van Akkerman (Philips) en die van Maas (RK) omdat de ene helft van de vriendjes lid van de ene en de andere helft van de andere speeltuin lid waren. Wat een prachtige klimtoren stond er bij Maas en bij Akkerman groef je een kuil in de zandbak tot aan het grondwater. Op het Arnaudinaplein aan de westkant ben ik gebeten door het paard van de melkboer die daar aan het koffiedrinken was. Een spelletje wat ik nog niet opgemerkt heb is, in het paadje achter de huizen met een mesje landverovertje. De paadjes waren verhard met as en sintels uit de kolenkachel. Een liedje uit die tijd (1950) was:
Op de hoek van de straat stond een farizeer.
't Was geen man 't was geen vrouw, maar een NSBer.
Met de krant in zijn hand, stond hij daar te venten.
Hij verkocht zijn vaderland voor vijf losse centen.
De wijze was van :Tijsje wijs ging op reis.
Verder herinner ik me, dat we met een hele club het bos introkken, onze achter- buren hadden een herdershond en die kreeg een dik touw om zijn nek dan moesten de kleinsten (waaronder ik) dat touw vast houden en in een draf ging het richting apeboom waar je van harte kon klimmen en de grotere de aperonde door de kruin konden maken. Wat hebben we daar een fijne jeugd gehad, tot we in 1951 naar Strijp verhuisden.

De jongen op de step is mijn Oom Frans van der Sommen.

Tegenover de speeltuin ben ik in 1942 geboren op het Arnaudinaplein 23. Als klein kind al bracht ik samen met mijn broertjes en zusjes veel tijd door in de speeltuin. Ik weet nog dat rond etenstijd  mijn vader bij de voordeur met een fluitje zijn kinderen naar huis floot,tuut-tuut-tuut-tuuuuut. Alle kinderen uit de buurt wisten dat wij naar huis moesten gaan. Wij werden dan ook gewaarschuwd als we b.v. bij de rolton stonden, dat was helemaal aan de andere kant van die grote speeltuin. Persoonlijk vond ik de zweefmolen geweldig fijn en de ijzeren schuitjes. Ook de rolton was favoriet, zo'n grote ton waar je in ging staan en dan maar lopen en zodoende dat ding laten draaien. Vooral als er hulp was van volwassenen om je handen vast te houden, dan kon je lekker hard in die ton rennen. In 1949 verhuisden wij naar een groter huis in de Panterstraat. Dat was geen overbodige luxe want ons gezin telde toen al 10 kinderen. Mijn hele lagere schooltijd heb ik in die geweldige speeltuin gespeeld Tot september 1959 hebben wij in Tivoli gewoond. Toen ik bovenstaande berichten doorlas trok er a.h.w. een film aan mij voorbij.
In de Panterstraat hadden wij een breed pad achter de huizen, daar speelden wij ook 'landjepik' Hoe het precies ging weet ik niet meer maar er werd een grote cirkel in het zand getrokken en in vakken (landen) gedeeld. Op de een of andere manier moest je vanuit jouw land met een stokje een lijn trekken in het land van de 'vijand' en zo beetje bij beetje land inpikken. Ook speelden we stoeprandje buts. Met een bal naar de overkant van de straat butsen waar een ander probeerde de bal te vangen. Alleen maar heerlijke herinneringen!!

Gesna, Landjepik oftewel landverovertje, ging met een aardappelschil mesje of zakmesje. Je pikte met dat mesje in andermans land en als je mesje dan in dat land stond kon je een lijn trekken en dat land bij dat van jou trekken. Wij woonden in die tijd ook in de Panterstraat 24.

De spelregels van het landjepik gaat als volgt. Het mesje moet met de punt op een van de vingers staan en daarna worden omgetuimeld naar de grond. Dus niet rechtstreeks.