Het bouwjaar van de voetgangersbrug is niet 1900, maar 1923.
==We hebben de datum aangepast. Bedankt Rini. Red.==

Ook deze voetgangersbrug moet door velen van het VOJ-chapter bewandeld zijn, zelfs het Café de Tramhalte kan ik me nog goed herinneren, maar dan van de eind 40er begin 50er jaren.Prachtige tijd!

Ik kan me deze brug nog herinneren. Ik heb n.l. enkele jaren in de Pruimenstraat gewoond op nr. 12. Tegenover de brug aan de kant van Woensel was een De Gruyter winkel gevestigd.

Als kinderen gingen we rond 1948 boven op de brug in de rook van de lokomotieven staan dat was prachtig, nu kunnen we nog de rook proeven. Zoveel jaren later moest je er steeds met de fiets over om op tijd op je werk te zijn.

Bij elke foto van de spoorbrug hetzelfde verhaal. De kinderen vonden het zeker leuk.

De brug komt mij zeker bekend voor, ik heb in het Christinalaantje gewoond. Dat liep in het verlengde van het spoor. Achterin zat een rijwielstalling. Naast ons woonde de fam Honig. Die zijn nog mee gevlucht naar mijn opa op de Kruisstraat toen we op 6 december gebombardeerd werden.

In 1953 heb ik als 12-jarige ongeveer een half jaar met deze brug te maken gehad. Als ik de tijd had, bleef ik gewoon voor de spoorbomen wachten totdat ze weer open gingen. Alleen als ik te laat was, ging ik over de brug.
Dus ik heb nooit op de brug in de rook van een trein gestaan. Zou het trouwens ook niet erg leuk gevonden hebben om dat wel te doen.

Het was ook niet zozeer de rook als wel de stoom! Het ene is zwart, het andere wit.

De grote Grossierderij van Sol en de Vries, waarvan de fraaie vrachtauto voor de overweg wacht, lag aan de Bleekstraat tegenover de Trijpfabriek van Leo Schellens. Beider gebouwen liggen nog op dezelfde plaats maar de weg ter plaatse heet tegenwoordig Vestdijk. Alleen het gebouw van Sol en de Vries kreeg een andere bestemming.

Ook ik heb vaak aan de overweg staan wachten. Ik woonde in de Wattstraat maar ging op school op het Lorentzlyceum. Als de overweg op een ongunstige tijd dicht was, kwam er vaak een hele groep scholieren te laat (behalve als de secretaresse ook te laat was!).

De Woenselse overweg moest niet alleen dicht voor de gaande en komende treinen, zowel goederen- als personentreinen maar moest ook worden gesloten, maar het samenstellen van beide soorten treinen geschiedde ook voor een deel op het rangeerterrein rond deze overweg, met alle gevolgen vandien. Hoeveel % van de dag was de overweg gesloten?

Ik kan me 't Christinalaantje nog goed voor de geest halen, ik heb daar vaak gespeeld met 'n meisje wat daar woonde, ben haar naam helaas kwijt. Ik woonde in de Harmoniestraat 52 bij mijn oma en opa!

In het onderschrift van deze foto staat de datering: 17 juli 1928.

Ja, over die Woenselse overweg. Ons vader was in die tijd verkeersagent en ik heb een foto en verhalen van hem. Hij staat in een torentje, met een witte helm op zijn hoofd, daar het verkeer te regelen. Ik ben erg trots op hem, maar het is al erg lang geleden. Wat ik hoorde is dat alles werd kapot gebombardeerd in de oorlog. Ons vader verloor zijn vier zoons die met hun moeder op de vlucht waren geslagen na 5 september 1944, omdat er zoveel gebombardeerd werd. Maar mijn vier broers vonden de dood in Heusden in de nacht van vier op vijf november. Na de oorlog ben ik geboren en werd het hoogspoor aangelegd. Ik heb nog vage herinneringen aan het oude NS station, ik vond het net een boerderij.

Ja Hans hetzelfde telt voor mij. Als 5 of 6 jarige ben ik ooit uit onze kippenren ontsnapt en ging met mijn neef Piet, ook uit de Edenstraat, door de stad zwerven en kwamen hier terecht. Super was het om in die stoom te staan. De politie had ons opgepakt, omdat mijn ouwe lui ongerust waren. Wij moesten mee naar het politie buro en ze zouden op verzoek van mijn vader ons een tijdje in het spinnenhok zetten, toen gingen onze keeltjes open en zetten het op een schreeuwen. Dat is om nooit te vergeten, en dat ben ik ook nooit.

Ik ben van 1974 maar moet zeggen dat ik elke keer geniet van de verhalen die men op de site vertelt. Mijn moeder Maria vd Gevel heeft het ook wel eens over de overweg gehad en dat het altijd spannend was om eroverheen te lopen, vooral ivm de steile trappen. Ik ken alleen het hoogspoor en het "radio" treinstation maar vind het geweldig om via deze site het vroegere te reconstrueren in mijn hoofd. Vooruitgang is in een stad natuurlijk altijd goed echter ik ben ook van mening dat er te veel is weggehaald cq gesloopt. Maar goed het is nu eenmaal gebeurd. Zelf zou ik dolgraag in een historisch pand van Eindhoven willen wonen dus toch nog wat te dromen en hopelijk wanneer ik kinderen krijg dat ik dan ook zulke verhalen als jullie kan vertellen.

Klopt helemaal Vic, maar die stoom stonk ook. De zwarte rook was te zwaar om zo hoog te komen door de vaste deeltjes, fijn stof en roet.