Nu verworden tot doodsaaie zakelijkheid, die zo kenbaar is aan Eindhoven. Toen de Piazza nog een ontmoetingsplaats was, waren er op het podium bijna elke zaterdag optredens van (amateur)gezelschappen met toneel en muziek, die veel (winkelend) publiek trokken. De Piazza was als een moderne muziekkiosk zoals er in vroegere tijden in elke gemeente wel een stond. Hetzelfde is het de markt vergaan, waar niet-commerciële kramen plaats moesten maken voor alleen maar terrassen, die de binnenstad er niet gezelliger op maakten. Ik mis die kraampjes en hoewel ik er met een boog omheen liep, ook de mannen in lange rode en witte jurken als ook onze schreeuwjezus en de muzikant met hoedje die niet kon musiceren.