Herstel, links is/was de St. Petrusstraat (nu Zeeheldenlaan). Rechtdoor liep de St. Benedictusstraat.
=== Hans we snappen er geen hout van, heb jij een plattegrondje met de nieuwe namen? (Red. Tini) ===

Vaststellen van vijf nieuwe straatnamen in het projectgebied “Zeeheldenbuurt”
(voorheen Vredesplein e.o.) in het stadsdeel Woensel.
1. Vaststellen van vijf geprojecteerde straatnamenin het stadsdeel Woensel,
projectgebied “Zeeheldenbuurt”:
A Zeeheldenlaan, rondlopend van de van Kinsbergenstraat naar de van Kinsbergenstraat.
B Karel Doormanstraat, lopende van de van Kinsbergenstraat naar deKronehoefstraat.
C Barbarosstraat, lopende van de Zeeheldenlaan naar de Karel Doormanstraat.
D van Speijkstraat, lopende van de Kronehoefstraat naar deTrompstraat.
E van Heemskerckstraat, lopende van de van Kinsbergenstraat naarde Trompstraat.

Wat een onzinnige kapvorm. De ontwerper wilde kennelijk eens wat anders, zomaar. Dit slaat nergens op.

Frank, ik denk daar anders over. Juist deze kapvorming maakt het geheel wat speelser.

De onzinnigheid zit hem in de onbruikbare ruimte onder deze kapvorm. Bij de eerste topgevel is de ruimte eronder erg smal. Ik schat de breedtemaat van die ruimte op 1.60 m. (schouderhoogte) niet meer dan 1.20 m. Daar kun je niet veel mee. Bij de tweede topgevel zijn de verhoudingen redelijk. De derde topgevel levert hooguit wat extra kubieke meters bergruimte en is daarom geldverspilling: het kost nu eenmaal meer om nog twee kilkepers te maken en dakpannen te moeten zagen. Speelsheid is niet altijd een kwaliteit. Als je als ontwerper iets bijzonders wil maken moet het gewoon aan alle kanten kloppen, ook van binnen.

't Oog mag toch ook wel wat hebben Frank..............

Inderdaad het oog mag ook wel wat hebben. Maar wat was het doel ook weer voor de bouw van deze woningen? Een betere woning voor de mensen die daar woonden. Zo ver ik deze buurt ken waren dat niet de rijksten uit Eindhoven. Mijn uitgangspunt zou zijn geweest ruime woningen met zoveel mogelijk bruikbare ruimte. Vooral ruimte voor de kinderen, studiekamers, aparte leefkamers voor de jeugd, hobbyruimte, mogelijk een woonkeuken enz. enz. Zomaar wat voorbeelden. Inderdaad het ziet er niet uit als een rijtjes huis. Aan de zolderruimte heb je weinig of niets dat het voor minder geld ruimer kunnen zijn. En wat denk je van een stuk goot waar geen dak boven zit ? En het metselwerk rond de kozijnen? Waarom niet rond de kozijn aan de zijkant van de bovenste verdieping?  Was toen het geld op? Och wat maakt het uit? Als je er maar gelukkig komt te wonen en over enkele jaren een dakraampje hier een dakkapelletje daar wel aan de achter kant want voor gaat het niet . En zo blijven we tenminste bezig. Oh ja Wat was het doel ook weer? Architect en Woningbouwverenigingen.

Het blijkt de bedoeling te zijn dat deze woningen aan een soort park komen te liggen, groen met voetpaden, zonder auto's dus. rustig voor de bewoners maar of dit in dank zal worden afgenomen door postbodes, pakjesbezorgers enz. valt te betwijfelen.
Voor een indruk van de inrichting van de straat klik hier

Over enkele jaren een dakraampje hier een dakkapelletje daar. Dat gaat niet zomaar. Dit zijn huurhuizen. Bij de koopwoningen zie je de door de kopers gewenste uitbreidingen.

Och Hans het was maar symbolisch bedoeld. Maar toch spreek ik mijn verwachtingen uit dat mogelijk deze huizen na verloop van tijd ook verkocht worden, zoals heel veel huurhuizen van de woningbouw nu al verkocht zijn of worden. En wat betreft de voetpaden Ja heeft de woningbouw ook al over na gedacht. De huur word zo hoog en de huursubsidie vervalt op langer termijn zodat de huurders dan geen auto meer kunnen rijden?

In ruil voor het plantsoentje vóór de voordeur moeten de bewoners hun achtertuintje inleveren. Wat overblijft is een bescheiden achterplaatsje met een kleine berging aan een parkeerterreintje met vermoedelijk te weinig parkeerplaatsen om bezoekers te ontvangen. De bezoekers moeten dan omlopen of ze komen via de achterdeur binnen. Is dat woonkwaliteit of niet?

Architecten tonen veelal een gebrek aan inlevingsvermogen. Hun visitekaartje vinden ze belangrijker.

Vlak ook de opdrachtgever niet uit. Die trekt uiteindelijk aan de touwtjes.
Waar het om draait is, inderdaad, het inlevingsvermogen van de makers van het plan. Hebben ze nagedacht (rare term eigenlijk, je zou eigenlijk moeten zeggen: vooruitgedacht) over hoe het is om in zo'n huis te wonen, hoe de looplijnen zijn, waar de meubels geplaatst worden, of er voldoende ruimte is om bijvoorbeeld gordijnen op te hangen, kortom of het huis praktisch ingericht en bewoond kan worden? En hoe is het om buiten te zitten in je tuintje met aan de andere kant van het poortje de voornaamste parkeerplaats van het woonblok? Waar spelen de kleintjes, achter of voor het huis, en kun je ze makkelijk in de gaten houden? Is het voor bezoekers duidelijk hoe ze bij je huis moeten komen?
Van architecten en stedenbouwkundigen mag je verlangen dat ze over voldoende verbeeldingskracht beschikken om zich in te leven in hun ontwerpen.

Het maakt de opdrachtgever of de architecten toch allemaal niets uit, die hoeven er niet in te wonen, die hebben een mooi groot huis met alle voorzieningen en een ruime tuin met zwembad en tennisbaan.