Woonde in het hoekhuis niet de fam. Schrameyer?

Dat klopt wel, Ans. De fam. Schrameyer waren m.i. de eerste bewoners. Zij hadden een metaalbewerkingsbedrijf in de Visserstraat, naast het pand van Van der Jagt die een groothandel in zuurwaren had, incl. het eigen merk Van der Jagt's Azijn. Allebei aan de oostkant van de Visserstraat, zowat tegen de rolschaatsbaan aan. Het hoekje Spinnerstraat van hierboven was sowieso een ondernemend stukje straat. Rond deze T-splitsing met de Visserstraat woonden ook nog de families Heusschen (bouwbedrijf), Blaas (stucadoorsbedrijf) en van Oosterom van de Cito. Verderop in de straat nog twee kleine ondernemers: de kruidenierswinkel van Nellie en Wim van Gennip en natuurlijk herenkapsalon Brekelmans (zie o.a. foto 4156).

Die andere firma's kan ik me niet herinneren. In de Visserstraat waren eigenlijk allemaal bedrijven. In mijn herinnering zaten daar o.a.Van Loon eierenhandel, vooraan vanaf de Spinnerstraat Pulles glasblazerij, links Van Gennip oudpapierhandel en ook heeft in de garageboxen taxibedrijf Van den Honert gezeten en de witte pomp van Van de Kaa (dat was later). Wat er naast de speeltuin zat, daar kan ik niet opkomen.
Jullie kapperszaak kan ik me zeker herinneren en ook Van Gennip. Hadden zij niet een snoepwinkeltje, of was dat van de ouders van Anja van Rooij? Er staat mij iets van bij dat bij Frits van Hout boven ook kleding werd verkocht. Of heb ik dat verkeerd?

Ik vergis me, het was niet oudpapierhandel Van Gennip, maar Van de Velden. Daar zijn heel wat karretjes papier naar toegebracht voor een paar centen.

Jouw snoep kocht je bij Van Gennip, Ans. 's-Zondags moest je achterom, naast de tweede brede brandgang, komend vanaf de Looierstraat. De fam. Van Rooij woonde, net als wij, naast de eerste brede gang. De vader van Frits van Hout was vertegenwoordiger in de kledingbranche. De kleding hing inderdaad boven. Het zou best kunnen dat Frits sr. daar ook kleding verkocht.

Hoe zat het met de hout- en plaatmaterialenhandel de Leeuwerik en de groothandel de Leeuwerik ?

Naast de glasblazerij richting speeltuin zat als eerste de Fa. Latour kruideniersgroothandel. Ik weet nog dat het gebouw daar gebouwd is. Er zit een diepe kelder onder, die uitgegraven is met een dragline. Met vroegere legervrachtwagens uit WO 2 met zo'n stomp neusje werd het zand afgevoerd. Als kinderen hebben we daar als betoverd naar staan kijken, wat een spektakel. Daarnaast zat de Leeuwerik, daarnaast zat aardappelhandel Blaauw, die ook nog twee loodsen had aan de overkant. Tussen Blaauw en de speeltuin zat een metaalbedrijfje. Naast de garageboxen zat ook een metaalbedrijf, daarnaast zat de bananengroothandel, daarnaast zat aannemer Sipman, dan een open veld, dan Van der Velden, dan Snep, daarnaast zat de bakkerij en kolenhandel en kantoor van de Coöperatie en de winkel. Daarnaast woonhuis van ...?
=== ....Joep Schouten. Het metaalbedrijfje naast de speeltuin was gereedschapsmakerij Schrameijer. (Red. Tini) ===

Ik heb tot 1966 in de Spinnerstraat gewoond. Ik was toen 23. Als je wat ouder wordt speel je niet meer op straat en dan verlies je een en ander uit het oog. Wat Gerard Viveen een open veld noemt was volgens mij kolenhandel Jan van de Kaa, later had Jan daar een witte pomp. Nu is het de achteringang van Verouden meubelen uit de Verwerstraat.
Tussen Van de Jagt en Latour heeft het lang braak gelegen. Ik denk dat daar die plaatmaterialenhandel de Leeuwerik is gekomen die Gerard van de Vorle bedoelt. Is die later niet verhuisd naar Best?
De bananenhandel en de aardappelhandel heb ik daar niet gekend. Wel de aardappelhandel Blaauw aan de Kersbergenstraat in Gestel. Dat was rond 1970.
Ans van Trigt heeft het over de eierenhandel Van Loon. Die kwam later in de bakkerij van de Coöperatie. Tegenwoordig zit daar de Baderie van Van der Velden.

Jazeker Tini, een bananenhandel. Ik meen van Van Hoeckel. Jullie Gerard en ik hebben daar een paar keer meegeholpen met het lossen van vrachtwagens. De tros bananen werd op je rug/schouder gelegd en je droeg hem dan naar binnen om hem daar in een cel op te hangen aan een van de haakjes in het plafond. Het was fysiek zwaar werk, zeker voor mennekes van een jaar of dertien. Maar het betaalde goed: een knaak. En dat was best veel voor die tijd. Het tropisch ongedierte dat af en toe tussen die groene bananen zat, was wel wat minder.

Ik heb midden 60er jaren een zomer vakantiewerk gedaan bij Fa. Van Hoeckel. Ik meen dat ze meer deden dan handel in bananen. Ik dacht dat er stond dat ze groothandel in zuidvruchten waren. In de weken dat ik er werkte, heb ik ongeschilde perziken leren eten, schillen was geen tijd voor. Elk kistje dat uit de vrachtwagen kwam, werd tijdens de wandeling naar binnen geïnspecteerd op slechte vruchten. Deze werden in een kistje gelegd dat buiten bij de ingang stond en de ontstane lege plek opgevuld uit een reservekistje bij de stelling binnen. In die periode kwam uiteraard ook het nodige aan bananen binnen, nog volledig groen en gehuld in dunne plasticfolie, dat de enige barrière was tussen je nek en die vele bananen aan de zware trossen met plaats voor allerlei ongedierte. Altijd spannend; de minste kriebel in je nek deed je huiveren en alleen maar harder lopen naar de kelders onder de zaak, waar haken in het plafond wachtten op de trossen, om na te rijpen. Na enige tijd werden dan de wat geler geworden bananen losgesneden en lepeltjesgewijs in die typisch lange bananenkisten met dat typisch paarse papier met, ik meen, Van Hoeckel's opdruk gelegd en vaak met meerdere kisten tegelijk successievelijk gedistribueerd over vele handelaren in de stad en omgeving. Zuidvruchten die ik me verder herinner, zijn vele soorten sinaasappels, citroenen, abrikozen, perziken en allerlei vruchten in blik. Het hele proces was eigenlijk pure logistiek, groot erin en klein er weer uit. En maar lopen en maar lopen en sjouwen. Maar inderdaad het was leuk, betaalde relatief goed en ik vond het ook leerzaam, als scholiertje.

Tini van Rooij gestopt bij EiB? Ik lees het zojuist op de EiB-homepage. Zo jammer, we zullen zijn brede kennis en ervaring gaan missen. Hopelijk blijft hij wel zijn waardevolle bijdragen leveren zodat de EiB-site niet aan waarde inboet. "Houdoe en bedankt", om met jouw woorden te spreken: voor jouw deskundigheid, jouw foto's, jouw kritische oog en jouw nooit aflatende ijver om iets tot op het bot uit te zoeken. Ik hoop niet dat jouw "moverende redenen" zijn terug te voeren op je gezondheid. Redactie EiB, veel succes gewenst!

Tini van Rooij, de laatste der Mohikanen ......
Mede dankzij zijn nimmer aflatende inzet voor de Stichting is de Stichting EIB groot(s) geworden. Zijn kennis en interesse van en in Eindhoven met alles wat daarbij hoort, niet alleen de STAD Eindhoven maar ook de kennis van haar bewoners door de tijden heen, zullen gemist gaan worden.
Tini, bedankt voor ALLES.
Groet, Arend en Marijke

Als reactie op de bijdrage van Ben Brekelmans kan het begrip 'moverende redenen' heel divers zijn. In elk geval voor de lezer heel onduidelijk. Een reden waarom ik vind dat je die woorden bij een afscheid beter niet kunt gebruiken. Vrijwilliger zijn in een organisatie is een groot goed. Overal komt men die tekort. Als verantwoordelijk vrijwilliger ben je kwetsbaar. Ik wens Tini alle goeds en bedank hem voor alles wat het heden en verleden van Eindhoven betreft met de lezers heeft gedeeld. Chapeau!

Zonder Tinus had EIB waarschijnlijk niet bestaan in deze geweldige vorm.
Hij stond aan de wieg van deze stichting.
Verder is alles te danken aan zijn niet aflatend fanatisme.
En Anton heeft gelijk 'moverende redenen' klinkt interessant, maar zou verkeerd begrepen kunnen worden.
TINI VERDIENT BETER!!!

Op het moment dat deze foto gemaakt is woonden mijn ouders, Henk en Irene Kuijpers-van Erven, in het hoekhuis. Ik herken de gele lateien boven de ramen. Mijn ouders hebben het huis gekocht in 1987. Ik heb zelf het huis al in 1988 verlaten. Mijn moeder heeft er gewoond tot 2016 toen ze in het ziekenhuis terechtkwam. Toen het duidelijk werd dat ze niet meer kon terugkeren in haar huisje hebben we het moeten verkopen.

Heer Van de Vorle: De Leeuwerik zit nu in Acht. Daar zijn ze vanuit de Visserstraat naartoe gegaan en ze zitten er nu nog. Het is een zeer succesvol bedrijf geworden door de jaren heen. Toeleverancier van plaatmaterialen voor de bouw.
De Snep was een bedrijf dat goed was in wenteltrappen. Het had weinig gescheeld of ik had daar in the sixties gewerkt.