Lijn E reed volgens mij naar Strijp. Iedereen die toentertijd met de bus ging kent ongetwijfeld de dikke Piet. Hij had humor en was altijd vrolijk. Als er bijvoorbeeld een oud dametje binnenkwam, zei hij "'n Kinderkaartje meiske". Dan was het lachen, gieren, brullen. Als je 'smorgens bij Piet in de bus stapte en je had een ochtendhumeur, was dat meteen over.

Lijn E reed inderdaad naar Strijp. Vanaf de Markt over de Emmasingel, Willemstraat, Strijpsestraat waar ik uitstapte. De verbinding Markt - Emmasingel weet ik niet meer. Ik weet ook niet waar de bus verder heenging. Dit was in ongeveer 1952-1953.

De lijn E waar ik het over heb, reed vanaf het 18 Septemberplein langs het PSV stadion, Glaslaan, Kastanjelaan, Schootsestraat, Zwaanstraat, Halvemaanstraat en Van Vollenhovenstraat en maakte aan het einde een rondje. De eindhalte was bij friettent "De Fransman". Van daaruit reed hij weer dezelfde weg terug naar het 18 Septemberplein, waar toen het busstation was.

Dikke Piet Vermeulen liet zijn haren altijd knippen in mijn vaders kapsalon (zie foto 4164). Hij stal daar altijd de show zoals ie dat ook in zijn bus deed. Er waren zelfs klanten die gewoon weer in de kapsalon plaatsnamen als ze al geknipt waren, gewoon voor de verhalen en opmerkingen van Piet. Puur entertainment, 'ne mooie mens! Het staat me bij dat Piet een blauwwit hart had en destijds zelf ook in Strijp woonde. Logisch dus dat hij op lijn E zat.

Dat is dan wel heel lang geleden Ad. Ik heb nooit geweten dat het busstation op het 18 Septemberplein was. Wel op de Markt. En ik reed echt met bus E naar de Strijpsestraat.

Het busstation op het 18 Septemberplein was in de jaren zestig, dus nadat het station op de Markt was Marienella. Dat het op de Markt was, weet ik niet meer.

Het busstation is van de Markt verplaatst naar de Vestdijk waar alle bussen achter elkaar stonden. Vandaar is het verplaatst naar het 18 Septemberplein.

Dat het op de Vestdijk was, weet ik ook niet meer, ik herinner mij alleen het busstation op het 18 Septemberplein. Ik weet ook nog dat er een stalling was op het Raiffeisenplein, dat was geloof ik BBA en een stalling aan de Kanaaldijk, die toentertijd is uitgebrand en die was van de Zuid-Ooster.

Op het Raiffeisenplein stonden de streekbussen BBA, EMA en Vitesse wat later Zuid-Ooster werd.

De complete route van lijn E: Strijp (Welschapsedijk) - Noord Brabantlaan - Bredalaan - Zeelsterstraat - Strijpsestraat - St.Trudostraat - Hastelweg - Willemstraat - Emmasingel - Stationsplein - Boschdijk - Woensel (Lieven de Keylaan).

Dikke Piet was een goede bekende van mijn moeder. Wij woonden in de Loeffstraat. Op zaterdag was het frietdag, met friet die mijn vader zelf bakte. Op weg naar de eindhalte toeterde Piet voor onze deur en dan wisten mijn ouders dat hij op de bus zat. Ik moest met een pannetje met versgebakken friet naar de eindhalte waar Piet met open armen wachtte op dat pannetje friet. Hij at het onderweg met smaak op en bracht een uurtje later op de volgende ronde het pannetje weer terug. Dit zelfde ritueel gebeurde overigens bij mijn ome Sjaak Beltz, die ook een tijdje op de stadsbussen reed. Dit was zo rond 1960.

Het karakteristieke geluid van de Magirus Deutz stadsbussen hoor ik nog steeds in mijn geheugen. De bussen werden aangedreven door een Deutz luchtgekoelde dieselmotor. Vandaar de "herrie" die de bussen maakten. Tegenwoordig moeten voertuigen voldoen aan een aantal geluidseisen en liggen de motoren keurig ingekapseld onder of achterin de bussen.

"Dikke Piet" was Piet Vermeulen, ik heb er in de jaren '79 en '80 nog mee samengewerkt bij de toenmalige Zuid-Ooster. Piet had elke dag dezelfde bus, namelijk de 8042. Van deze bus was de stoel enkele centimeters naar achter gezet omdat hij anders niet achter het stuur kon!

Dan herinneren we ongetwijfeld ook de nogal gezellige gezette man met een enorm grote mooie snor, die ook zo'n rammelkast bestuurde op een lijn in Gestel. In elk geval reed ik er met mijn moeder nogal eens mee vanaf de Hoogstraat. We dateren dit op ongeveer 1966.

"Dikke Piet" was inderdaad Piet Vermeulen. Hij was een neef van mij en de zoon van mijn oom Nol en tante Bets. Oom Nol was de bekende terreinknecht bij PSV en zij woonden in een huis bij de ingang naar het PSV-terrein in de Frederiklaan.