Bredalaan
Beschrijving | |
---|---|
Geplaatst op | 01-03-2013 |
Reacties
Naam: Gerard Strijards
Zo heb ik de Bredalaan gekend toen ik naar de kleuterschool "Sint Theresia" ging. De halte van de E-Bus -- de lijndiensten droegen toen letters en geen cijfer -- was hier bij dit betonnen wachthuisje. Op het Theresiaplein, waar de kerk machtig domineerde. De schare kleuters groepte dan om de openstaande dubbele opengeklapte voordeur van de bus bijeen, in de hoop dat de chauffeur bereid was een kartonnetje te geven met daarop nog de afgescheurde randsouches van de verkochte kaartjes. Met daarachterop de opbouwende tekst "opstaan voor iemand misstaat niemand". Dat konden we natuurlijk niet lezen, maar het boekje werd door deze geheimzinnige runetekens alleen maar aantrekkelijker. De hoofdzuster van de school was Zuster Severa. De gestrenge. Dat was ze inderdaad. Ze droeg een bril die haar ogen aanmerkelijk vergrootte, een kol-ogendheid die haar gestalte nog angstaanjaqender deed zijn dan gemiddeld voor een gevoelig kleutertje pedagogisch aangewezen is. Ze had een grote koperen bel. Om halfnegen verscheen ze in ritselend gesteven kap en kovel in het grinten voortuintje van het schooltje. De kleuters drongen dan op tegen het gesloten hekje en scandeerden de tekst "Doe open de deur of wij rammen hem in". Vier, vijf jaar waren we, moet u rekenen, dus veel bedreiging ging er niet vanuit. De hoofdzuster luidde nu krachtig zwaar klingelend de bel en riep met overslaande flageoletstem: "Stilte! Stilte!". Het heugt mij dat ik dacht: "Als u nu eerst eens ophoudt met die bel te luiden, dat zou enorm schelen." Althans woorden van gelijke strekking. Het hekje week knarsend van de grendels en de zuster kneedde ordelijke rijen van de schoolminnende jongelingsschap. We betraden het galmende granieten trappenhuis, de zuster voorop. Ik week zoveel mogelijk naar achteren in de rij, beducht op moeiijkheden. Die kwamen er inderdaad, maar aan de kop van de stoet. Ik hoorde de zuster meermalen blaffen: "HALLO! Doe je dat thuis OOK?" tegen een gelukkigerwijze voor mij onzichtbare jeugdige onverlaat. Ik kloste moedeloos naar de zolder waar juffrouw Riekie Jansen van de Dames Jansen bij ons aan de Zeelsterstraat gereed stond ons nuttige en gepaste christelijke deugden bij te brengen. Via een plaat, waarop het hellevuur te zien was waarin kleuters die de aanwijzingen van zuster Severa niet tijdig en regelmatig ten uitvoer brachten gebraden werden. Gedrukt bij de stoomdrukkerij van het RK Jongensweeshuis van de Broeders van Liefde te Tilburg.
Naam: Joop Mengde
Ik heb altijd gedacht dat die kwaaie non, de andere zusters hadden er ook schrik van, Severia heette i.p.v. Severa. Mijn broer Paul die, omdat ons moeder in moest vallen op de meisjesschool met zijn 3 jaar naar de bewaarschool moest heeft tegen Severia de legendarische woorden "poje boksen zuster Severia ?" gesproken. Far out! Hij is nu burgermeester van Heumen.
Naam: Gerard Strijards
Severa, Xaveria, Severia, ook van andere zijden heb ik andere namen doorgekregen. Ze kwamen zelfs van ex-collegae van deze hoofdzuster. Die haar ook ervoeren als een wat feeks-achtige vrouw die eigenlijk van kinderen niet veel moest hebben. Dat moet de discipline natuurlijk wel bevorderd hebben. De empathie niet, maar daar ging het in deze periode pedagogisch niet zo om. En in ieder geval is de broeder van de heer Mengde tot grote maatschappelijke hoogte gestegen: zijn EdelAchtbare heeft er psychisch kennelijk niet merkbaar en niet blijvend onder geleden. De anecdote waaraan de heer Mengde refereert is in brede kring bekend. Een burgervader waardig, deze antecedenten.
Naam: Anton van Kemenade.
Ad de door u aangehaalde tekst stond op de kinderkaartjes. In mijn herinnering was de kleur aanvankelijk grijs en op het laatst rood. Kosten resp..: 0,10 ct. en 0,15 ct. Als kind vond men het prachtig na verkoop van het laatste kaartje het pakketje afgescheurde kaartjes van de chauffeur te krijgen.