Achter de muur die het Philips-terrein scheidde van de openbare weg zien we de golfplaten overkappingen van de fietsenstalling. In de zomer, wanneer het lekker weer was, zag je tussen de middag het personeel buiten tegen de muur hun meegebrachte boterhammen eten.

Een foto die weer heel veel doet herleven. Als je zo terugkijkt, was dat toch een mooie periode. In 1942 zat ik ook mijn boterhammenop te eten, zittend tegen de muur. In de laatste jaren van de oorlog (1943 -1944 en 1945) werd er aan de overkant, langs het oude fabriekje philiprak verstrekt (grote eettent). In rijen van vier personen staken we dan geordend de weg over vanaf poort 1 A. Discipline was er toen nog. Er werkten in die tijd veel protestantse mensen bij Philips. En nog veel meer dan bij katholieken het geval was, werd er voor het eten gebeden. De mannen hadden allemaal een pet op, zetten die af en hielden die voor het gezicht om daarin het gebed te doen. Het gaf een komisch, maar toch ook weer een eerbiedig gezicht. Herinneringen te over.