Het begon al op 18 sept 1946 de eerste fakkeldrager was profrenner Frans v d Broek Verder reden mee Harry Schoenmakers, Theu Jansen, Jan Plantaz en anderen.
In 1954 werd ik gekozen misschien omdat ik in 1952-53 7 nieuwelingenwedstijden had gewonnen. Wij waren met een bus naar Bayeux gegaan, achter in de bus was een houtvuur want als die fakkel uitging moest hij weer aangestoken worden. We reden in estafette samen met renners uit Bayeux. We stopten voor de nacht in Mons net over de Franse grens. De volgende dag naar Brussel waar we stopten bij Manneke Pies, vandaar ging het langzaam want hardlopers droegen de fakkel. Bij het Eindhoven-terein aan de Aalsterweg kreeg ik de fakkel en fietste er mee dwars door Eindhoven. Een dag om nooit te vergeten, ik was maar 19 jaar.

Oud-wielrenner Van den Broek (91) is overleden op 31 december 2005.

Hierover kan ik nog wel iets vertellen. Enkele weken voordat de fakkel gehaald werd in 1946 was er een wedstrijd voor de jeugd van Eindhoven over 5 kilometer. Vertrek P.S.V. terrein. de aankomst weet ik niet meer. De naam van de winnaar wel; het was Swinkels uit Tongelre met een tijd van 28 minuten. Hij werd dan ook geadviseerd naar P.S.V. te komen. De eerste 50 mochten mee naar Brussel. Dat ging met bussen en elke keer ging er eentje uit. Dan liep je even mee en pakte de fakkel over. Naar ik meen na 1 kilometer. Maar in de bus veel plezier! Dus ik heb hem ook enkele minuten vast mogen houden.

Jan, jullie zijn nooit bij Manneke Pies in Brussel gestopt. Misschien heb je er toen niet zo bij stilgestaan, maar die (vaste) stop in Brussel gebeurde altijd bij het Graf van de Onbekende Soldaat alwaar een korte plechtigheid met oud strijders plaatsvond en waarop jullie gezelschap meteen daarna richting Eindhoven ging. Bovendien is er achter in de bus nooit en te nimmer een houtvuur geweest. Mijn vader heeft dat vuur vanaf de eerste Eindhoven-Bayeux-Eindhoven en vervolgens nog 24 jaar in de bus verzorgd en brandend gehouden, maar niet met een houtvuur. Ik ken het recept van de brandstof die hij daarvoor gebruikte omdat ik het zelf met hem weken voor de estafette maakte. Het bestond uit poetskatoen gedrenkt in parafine. Ik denk dat ik alles bij elkaar voor elke jaarlijkse estafette wel zo'n slordige 10 kilo luciferkoppen heb afgeknipt. Daarvan had mijn vader dan tijdens de thuistreis een grote hoeveelheid in zijn zak. Ging het buiten uit en was het risico te groot om tijdens het rijden van fakkel te wisselen, dan strooide hij onder het rijden een handvol van die luciferkoppen in het nog wel smeulende vuur in de fakkel en plots waren er weer vlammen. In de ijzeren driepoot die in de bus stond zat onderin maaszand en stond bovenin een fakkel. Voor het overnachten in Mons werd het vuur in de lont van een stormlamp met petroleum overgebracht en die lamp stond naast het bed waarin mijn vader sliep. Zelfs ik mocht er niet naar kijken.

Beste John van Iersel, kijk eens naar foto 4020, is dat je vader achter in de bus? Dat is namelijk een foto van de eerste tocht Bayeux-Eindhoven 1946.

Met Jan Wolfs fietste ook Jack Kouwenberg en Mannie Krikke mee in wedstrijden.
Beiden woonden ook in de buurt van de Stuiverstraat. Ik ging vaak mee kijken met de ouders en zuster van Jan Wolfs. Als Jan Wolfs nog eens in Eindhoven komt wil ik hem graag ontmoeten.

Op deze foto, zien we Jo Lamers als de tweede wielrenner, achter de fakkel. De tweede atleet achter Jo Lamers, ben ik zelf. Wij zijn vier weken later samen naar Australie gegaan, waarvan Jo een jaar later naar Eindhoven is teruggekeerd, terwijl ik nog steeds in Australie woon.